نماینده؛ سیده آزاده امامی/ جلسات غیرعلنی مجلس محملی برای بحث و گفتگو در خصوص مسائلی است که بعضاً به لحاظ اهمیت بحث و نیز تبعاتی که احتمال میرود در پی داشته باشد، امکان طرح آن مباحث در سطح علنی و عمومی وجود ندارد، و از اینرو انتشار مباحثی که در این جلسات مطرح میشود حتماً کار غیرقانونی و ناپسندی خواهد بود.
اما گذشته از این امر بدیهی، گاه لازم است در پی کشف علت این قیبل موارد هم برآییم و به این سؤال پاسخ بدهیم که چرا هر از گاهی چنین اتفاقاتی رخ میدهد و عدهای را در سوگ به باد رفتن قانون به فریاد وامیدارد؟!
با بررسی موارد افشاشده متأسفانه حقیقت تلخی رخ مینماید که توجه به آن شاید اساسیتر و مهمتر از موضوع فوق نیز باشد، بدان سبب که چه بسا اگر این حقیقت تلخ وجود نمیداشت، افشای مباحث طرح شده در جلسات غیرعلنی هم اساساً محلی از اعراب پیدا نمیکرد؛ متأسفانه همه مواردی که به این طریق غیرمعمول درز پیدا کرده و سبب ناخرسندی ملت شده است به این دلیل بوده که افرادی در جلسات غیرعلنی مطالبی طرح کردهاند که در فضای عمومی از تأیید آن سر باز زده و حتی در گامی فراتر از آن در جهت مظلومنمائی نسبتهای خلاف واقعی هم به دیگران داده و مثلاً افرادی را «به خدا واگذار کردهاند»!
در آن سو و در واکنش به این رویه ناصواب افرادی هم اقدام به انتشار سخنان ایشان کردهاند و افکار عمومی را در خصوص اینکه بایسته است «چه کسانی به خدا واگذار شوند» به قضاوت طلبیدهاند!
با این حساب اگرچه افشای مباحث جلسات محرمانه امری ناپسند و غیراخلاقی است، لیکن رفتار دوگانه در بیرون و درون این جلسات به مراتب ناپسندتر و غیراخلاقیتر از آن است، و اساساً بدین لحاظ که این رفتارهای دوگانه سبب بروز چنان واکنشهایی میشوند حتی میتوان قبح مضاعفی هم برای آن قائل شد.
هرچند در این مجال بنای پرداختن به این را نداریم که اگر کارنامه افرادی که به این رفتارهای دوگانه روی میآورند قابل دفاع است، پس چرا در ملأ عام و در محضر ملت از افشای حقیقت کاری که انجام دادهاند بیم دارند و ناگزیر به تکذیب گفتههای خود میشوند!
بنابراین لازم است به این مهم توجه داشته باشیم که قضاوت صحیح درخصوص چنین مواردی اقتضای آن دارد که توجهی دقیق به ریشهها و علل آن نیز داشته باشیم و با لحاظ آن بهمثابه یک کل به داوری و صدور حکم در مورد آن بپردازیم.