نماینده- حزب باد، در ادبیات سیاسی اصطلاحی است در توصیف شخصیت ها و جریان هایی که هر موقع اوضاع را به نفع جریان خود نبینند، ویترین عوض کرده و با چهره جدید به عرصه برمی گردند. جریان چپ، اصلاح طلب و اعتدال گرا ، مصادیق جالبی از این طیف شخصیت ها و جریان ها را در بر گرفته است. جریانی که دهه شصت مدعی انقلابی گری و عدالت طلبی بود، در اواخر دهه هفتاد تبدیل شدند به جریان اصلاح طلبان  و اوایل دهه نود زیر پرچم اعتدال رفتند.

تغییر موضع سیاسی که خود متاثر از تغییر ایدئولوژیک این جریان است ،به این سرعت و شدت شاید در بین هیچ جریان و گروهی نمونه نداشته باشد. این تحولات فکری و سیاسی در جریان چپ دیروز و اصلاح طلب امروز چنان سوال برانگیز است که مدعیان این طیف هم چاره ای جز تئوریزه کردن این دگردیسی ندارند. به عبارتی جریان اصلاح طلب با تبارشناسی خود ،تلاش می کند اتخاذ مشی "حزب باد بودن " را تئوریزه کند.

احمد شیرزاد یکی از چهره های تندرو اصلاح طلب در گفتگو با پایگاه خبری تحلیلی سلام نو، تلاش می کند ضمن توجیه این مشی سیاسی ، راهی هم برای بازگشت خود به جمع مدعیان اعتدال بگشاید. وی ضمن بیان اینکه اصلاح طلبان امروز اوایل انقلاب به لحاظ گرایش‌های اقتصادی عدالت گرا‌تر بود ،می گوید:«ممکن است که اصلاح طلبان امروز بسیاری از افکار چپ گرایانه آن زمان را قبول نداشته باشند و بسیار جالب است که مثلا جریان فکری آقای احمدی‌نژاد که برخواسته از جریان اصولگرایی بود، در بعضی از افکار و رفتار‌ها درست‌‌ همان رفتار چپ‌های اول انقلاب را داشت. این نکته از این جهت جالب است که ممکن است از لحاظ گرایش‌های فکری و نقطه نظر‌ها در ارتباط با مسائل کشور بسیاری از جابجائی‌ها رخ دهد».شیرزاد برای توجیه عملکرد طیف سیاسی خود تلاش کرده این تحول ایدئولوژیک را با جمله ساده "جابه جایی گرایش های فکری و نقطه نظر ها" توصیف کند، در حالی که عدالت گرا بودن ، اعتدالی بودن، اصلاح طلب بودن و تکنوکرات بودن ،  مبانی فکری افراد را نشان می دهند نه نقطه نظراتشان را.

شاید بتوان گفت ؛عمده ترین عامل در تحول خط و مشی سیاسی این جریان، به قدرت طلب بودن این جریان بر می گردد. به عبارتی از آنجا که برای این جریان اصالت کسب قدرت است ، هر زمان که تصور کنند قدرت در دست یک گرایش و ایدئولوژی خاص است ، به سرعت تغییر وجهه می دهند. اوایل انقلاب ، غلبه با روحیه انقلابی و مبارزه با امپریالیسم امریکا بود ، آنها خود را چپ و انقلابی نشان می دادند. در اوایل دهه هفتاد و زمان دوران سازندگی تصورشان این بود که مردم دنبال رفاه مادی اند و لذا باید به سمت اصلاح طلبی و مطالبات لیبرالیستی بروند. اکنون که هر دو راه را آزموده اند و از سوی دیگر دولتی با شعار اعتدال روی کار آمده است ، اعتدال گرا شده اند. جالب است که احمد شیرزاد که به تند روی و افراط  در بین اصلاح طلبان مشهور بود، از روی کارآمدن دولتی با شعار اعتدال  ابراز رضایت می کند ومی گوید:«سه هفته مانده به انتخابات ۲۴ خرداد ۹۲ که فضایی ایجاد شد تا مردم احساس کردند که گوئی روحانی حرف متفاوتی از دیگران می‌زند و می‌تواند دریچه جدیدی باشد، این بدنه تشکیلاتی و این جریان سیاسی جهت گیری خود را به سمت آقای روحانی و آقای عارف تنظیم کرد و فشار اجتماعی فزاینده‌ای به هر دو کاندیدا وارد شد که یکی از شما باید به نفع دیگری انصراف دهید. در نهایت هم همه پشت سر آقای روحانی صف بندی کردند و تلاششان منجر به پیروزی روحانی شدند.این پتانسیل اتفاقی نیست و حاصل سه دهه تبار سیاسی است».

معلوم نیست شیرزاد از چه تبار سیاسی سخن می گوید، تباری که هر روز تغییر سیما می دهد، یک روزچپ و ضد امریکا است، روز دیگر اصلاح طلب ولیبرال، یک روز دیگر برانداز وامروز اعتدال گرا،  معلوم نیست که ۴ سال بعد ، چه لباسی بر تن خواهد کرد .