به گزارش نماینده ؛ جوان نوشت؛ فصل سیاسی قدیمی‌ترین تشکل اصلاح‌طلب همچنان پاییزی و برگ ریزان هست و رنگ و بویی از بهار ندارد و امروز در آستانه بهار ۹۳ تمام فعالیت‌های پدرخوانده‌های این تشکل معطوف به آن شده تا به جای لباس مندرس «بحران‌آفرینی» دیروز، رخت «انقلابی‌گری و خط امامی» بودن، بر تن کرده به امید آنکه مقبولیت اجتماعی یا مشروعیت سیاسی دوباره‌ای پیدا کند. اما این پنج سال خزان‌زدگی، اوضاع را برای بنیانگذاران اصلاح‌طلبی بسیار دردناک و غیرقابل تحمل کرده و رها شدن از آن را برای این جماعت به افسانه‌ای تلخ مبدل ساخته، افسانه‌ای که تمام تلاش ها- چهار ساله اخیرآنها- برای رها شدن از انزوای سیاسی را به بن بست رسانده است.

خریف زدگی امروز این جماعت محصول رفتارهای رادیکالی و مواضع پرخاشگرایانه‌ای است که هشت سال کشور را در بحران فرو برد، هزینه‌های هنگفتی به جامعه و نظام تحمیل کرد و در شرایط کنونی که بحران‌سازان دیروز در پی بازگشت بدون هزینه به صحنه سیاسی کشور هستند، لازم می‌نماید که صحنه بازی و عملیات پیچیده پدران معنوی آشوب ۸۸ را بررسی نماییم.

**تنش‌زایی؛ هزینه‌تراشی مجمع روحانیون

مجمع روحانیون مبارز در سال ۶۷ با منشعب شدن از جامعه روحانیت مبارز رسماً اصلاح‌طلبی را پایه‌گذاری کرد و از آن زمان تا کنون با رفتارهای زیگزالی سیاسی خود، کارنامه‌ای پرمسئله در تاریخ سیاسی خود به جای گذاشته که برجسته‌ترین آن را می‌توان در غائله ۸۸ جست‌وجو کرد، هر چند که باید تأکید کرد تنش‌زایی این تشکل سیاسی تنها محدود به انتخابات دهمین دوره ریاست جمهوری نشده و به دوره‌های ماقبل آن هم بر می‌گردد.

آنجایی که در سال ۸۴ دبیر‌کل سابق مجمع روحانیون مبارز به محض‌ آنکه شنید رأی نیاورده است، با ایراد سخنانی دال بر خواب‌نما شدن مجری انتخابات را - که خود از اعضای برجسته مجمع روحانیون مبارز بود- متهم به دست بردن در آرا کرد و تا پایان همین اتهام را به اشکال مختلف تکرار ‌کرد.

در انتخابات سال ۸۸ همین اتهام تکرار شد و یکی دو نامزد اصلاح‌طلب –که مشترکاً تحت حمایت تمام قد مجمع سیاسی روحانیون بودند- در برابر آرای ملت ایستادند با آنکه فاصله رأی آنها با فرد پیروز بسیار بالا بود، «دروغ تقلب» را بهانه‌ای برای اردوکشی خیابانی علیه نظام قرار دادند و تا ماه‌ها فضای کشور را ملتهب و مضطرب نگه داشتند.

اعضای مجمع روحانیون در کنار بیانیه‌های ساختارشکنانه خود، بازشماری آرا را نپذیرفته، اقدام از طریق سازو‌کارهای قانونی را قبول نکرده، قانون انتخابات را زیر پا نهاده و رأی شش فقیه و شش حقوقدان شورای نگهبان را در مورد اعلام نتایج نادیده گرفتند، به نظرات ولی فقیه به عنوان فصل‌الخطاب بی‌اعتنایی نموده و به شورش و اغتشاش و جنگ با رأی ملت که تئوری و شعارهای آن از طریق رسانه‌های معاند فراگیر می‌شد روی آوردند. در اوج ناآرامی‌های آن روز، رهبر انقلاب و دلسوزان بارها از آشوب‌گران و رهبران تئوریک آنها در خواست نمودند که به مسیر قانون برگردند و از اقدامات هزینه‌‌زا و تنش آفرین پرهیز کنند یا حداقل حساب خود را از حساب مخالفان نظام و منافقین، سلطنت‌‌طلب‌ها و مارکسیست‌ها جدا کنند، اما گوش شنوایی نبود تاآنجایی که مردم تصمیم گرفتند شخصاً به میدان آمده و کار را تمام کنند.

**بازخوانی برخی از تحرکات دبیرکل

هرچند که می‌توان ده‌ها مورد از رفتارهای ساختارشکنانه منسوبین به این تشکل را در طول شش ماه آشوب آفرینی ۸۸ به یاد آورد، اما بازخوانی بخشی از آن خطرها‌، خطر خارج شدن این مجمع را از انزوای سیاسی در شرایط کنونی به خوبی نشان می‌دهد.

- «محمد خاتمی» دبیرکل مجمع در۲۲خرداد همان سال ضمن حضور در حسینیه جماران و انداختن رأی خود به صندوق، در جمع خبرنگاران اعلام کرد: « همه باید آنچه مردم انتخاب می‌کنند، بپذیرند و از رأی مردم تمکین کنند.» وی در ادامه تأکید کرد: «همه شواهد امر حاکی است که مهندس موسوی انتخابات را برده است اما من پیشگو نیستم.»

- سایت یاری نیوز ساعت ۱۲:۱۰ روز ۲۳ خرداد، به نقل از خاتمی، خبر پیروزی میرحسین موسوی در دور نخست انتخابات را مخابره نمود، همچنین سایت جمهوریت در ساعت ۲۱:۰۶ خبری را با عنوان خاتمی به میرحسین تبریک گفت منتشر کرد.

- سه روز پس ازبرگزاری انتخابات در روز ۲۵ خرداد، راهپیمایی غیرقانونی هواداران موسوی از میدان انقلاب تا آزادی برگزار شد که موسوی، کروبی، خاتمی، فائزه هاشمی، مجید انصاری، غلامحسین کرباسچی، محمدرضا خاتمی و. . . در آن حضور داشتند. در انتهای این مراسم آشوبگران تعدادی اتوبوس، بانک، موتورسیکلت و دیگر اموال عمومی و شخصی را به آتش کشیدند.

- محمد خاتمی در بیانیه‌ای خطاب به هواداران میرحسین موسوی اعلام کرد:«حضور شاداب و پرنشاط شما با روش‌های مسالمت‌آمیز حق شما است که آن را رعایت کرده‌اید و توصیه می‌کنم که همچنان رعایت کنید و از چارچوب قانون خارج نشوید و آرامش و متانت خود را حفظ کنید.»

- مجمع روحانیون مبارز با وجود اطلاع از اینکه نماز جمعه روز ۲۹ خرداد، به امامت رهبر انقلاب برگزار خواهد شد، برای راهپیمایی ۳۰ خرداد درخواست مجوز کرده بودند که رد شد اما به علت سهل‌انگاری آنان تا لغو درخواست، تعدادی از معترضان به خیابان‌ها آمدند و ۱۰ تن از شهروندان در این راهپیمایی جان خود را از دست دادند.

- محمد خاتمی دهم تیرماه در دیدار با خانواده‌های چند تن از بازداشت‌شدگان حوادث بعد از انتخابات با تأکید بر اینکه بایستی توصیه‌های خیرخواهانه آقای هاشمی در نماز جمعه «نماز جمعه ۲۶ تیر» مبنای عمل قرار گیرد گفت: اکنون هم به صراحت می‌گویم راه برون‌رفت از بحران فعلی اتکا به همه‌پرسی از مردم طبق قانون اساسی است.

**خوداحیایی مجمع از سال۸۹ آغاز شد

بعد از آنکه تئوری «براندازی نظام» در سال۸۸ نتیجه بخش نبود، نخستین راهکار پدرخوانده‌های اصلاحات برای احیای جریان خود «اتخاذ مواضع نرم و معتدل، در جهت آرمان‌های انقلاب و نظام» بود تا بلکه ضمن بازیابی مشروعیت سیاسی گذشته، از سر‌خوردگی بدنه اجتماعی خود جلوگیری کنند.

- شروع پیاده‌سازی این نظریه را مجمع روحانیون مبارز در تیرماه سال۸۹ با انتشار بیانیه‌ای - که ادبیاتی متفاوت از بیانیه‌هایی داشت که در فتنه ۸۸ برای اردوکشی خیابانی صادر می‌کرد- کلید زد که در آن بیانیه به اقدام کشورهای غربی در خارج کردن نام منافقین از لیست تروریست‌ها اعتراض می‌کند و خود را طرفدار نظام و امام و مردم می‌داند.

- قدم دیگر اعضای این تشکل سیاسی جهت احیا و تطهیر چهره خود «شرکت رسمی خاتمی» درانتخابات نهم مجلس شورای اسلامی آن‌هم در توابع شهر دماوند بود که بازخورد منفی در جامعه را هم به دنبال داشت.

- «بحث شرکت خاتمی به عنوان نامزد جریان متبوعش در انتخابات ریاست جمهوری یازدهم » از جمله ژست‌های همسو با سیاست‌ها و مبانی نظام وانقلاب بوده که ادامه همان راهبردی است که در سال ۸۹ از سوی نظریه‌پردازان این طیف طراحی شده است.

- برگشت نامحسوس و ضد حساسیت وابستگان به رفرمیسم داخلی در آستانه انتخابات یازدهم با کنار گذاشتن نامزد اختصاصی این جریان- عارف- و حمایت از روحانی و مصادره وی به نفع اصلاح‌طلبان شکل جدیدی به خود می‌گیرد. آنگونه که موفقیت روحانی از سوی رهبران و رسانه‌های این جماعت، اقبال مردم به مشی اصلاح‌طلبی القا شده و آغازگر تحرکات پردامنه جریان نزدیک به غرب شدن است.

به عبارت بهتر موفقیت روحانی، پیروزی تجدید نظرطلبان و در رأس آن مجمع روحانیون را برای «بازگشت سریع‌تر به عرصه حاکمیت»، «تطهیر چهره مهره هایشان» و« نفوذ دوباره در کرسی‌های قدرت جهت براندازی نظام» امیدوارتر کرده به شکلی که اعضای این تشکل سیاسی درطول شش ماه گذشته بیش از ۱۰۰مصاحبه با رسانه‌های داخلی انجام داده و با تکرار مطالبات گذشته در پی آن هستند تا خود را به عنوان «رقیبی» زود هنگام برای اصولگرایان در انتخابات مجلس دهم، خبرگان آینده و ریاست جمهوری دوازدهم جا بیندازند.

**مصادیقی از تکاپوی اعضای مجمع در طول ۶ماه اخیر برای بازگشت

«تلاش خاتمی برای حضور در مراسم تدفین ماندلا»، « حضور خاتمی در خانواده‌های شهدای ۸سال دفاع مقدس»، «کوشش برای سفر به قم و دیدار با مراجع عظام»، « اعتراض به برادر‌کشی در کشورهای مسلمان و گرفتن گارد اسلام‌خواهی»، « دعوت از مردم برای حضور در راهپیمایی ۲۲بهمن در قالب بیانیه‌ای از سوی مجمع روحانیون» و «حضور اعضای این تشکل سیاسی در حرم حضرت امام» نمونه‌ای چند از فعالیت‌های گسترده پدران معنوی غائله ۸۸ است که بدون تردید در آینده شکل عمیق‌تر و منسجم‌تری به خود می‌گیرد.

**مجمع روحانیون اعتماد‌سازی کند

هر چند که آخرین تحرک این تشکل جهت«بازگشت بدون هزینه به حاکمیت» در قالب دعوت مردم به حضور در جشن ۳۵سالگی انقلاب نمود پیدا کرد اما آنگونه که نمایان شد حضور نیافتن دعوت‌کنندگان در این مراسم، چهره پدرخوانده‌های طیف تجدیدنظرطلب را بیش از گذشته مخدوش کرد و بحران جدیدی را پیش روی اتاق فکر این جریان قرار داده، چراکه از یک سو مردم شهامت و صداقت شخصیت‌های مطرح این جریان را زیر سؤال برده و از سوی دیگر نظریه پردازان این گروه را دچار سردرگمی بیشتری نسبت به گذشته کرد.

هرچند که با توجه به تجربیات ناموفق مجمع روحانیون در عرصه سیاسی و شکست نامزدهای مورد حمایت آنها در ادوار گوناگون انتخابات می‌توان از هم اکنون، شکست‌های انتخاباتی دیگری را برای این جماعت پیش‌بینی کرد اما باید تأکید کرد که «اتخاذ برنامه‌های نامتوازن»، «تمرکز روی شگردهای تکراری»، «مظلوم‌نمایی‌های بدون قابلیت جذب جامعه»، « عذرخواهی‌نکردن شفاف و صریح از مردم»، «‌پیاده‌سازی سطحی عملیات فریب افکار عمومی و آگاهی جامعه از آن » و «عمل نکردن به کارهایی که خود از دعوت کنندگان آن بوده‌اند» همگی نشان از آشفتگی، چنددستگی سیاسی و نبود انسجام و مدیریت واحد در نزد شخصیت هایی است که تلاش دارند با تئوری‌های پیچیده خود را به مراکز قدرت نزدیک و «راهبرد بر زمین مانده استحاله نظام» را پیاده‌سازی کنند. بنابراین باید به روحانیون همسو با غرب در داخل متذکر شد که جامعه قطعا طراحی‌های این جرگه را به خوبی رصد کرده و در شرایط کنونی دو خواسته ازآنها دارد، نخست عذرخواهی رسمی از مردم و دیگر اعتماد‌سازی کامل و بدون شائبه به جامعه مبنی بر اینکه در فراز و نشیب‌های سیاسی- اجتماعی کشور دیگر روی انقلاب و نظام شمشیر نخواهند کشید.