نماینده؛ علیرضا زاکانی/ موضوع کسب فن‎آوری هسته‌ای و لوازم حفظ آن از موضوعات بسیار مهمی است که توجه به همه ابعاد آن، انقلاب اسلامی را چند گام به اهداف تمدنی خویش نزدیک کرده و ایران عزیز را الگو و پیشرو در رسیدن به آن خواهد کرد.  

چند ۱۰ سال است که کشور‎های مختلف جهان طوعا یا کر‎ها به معاهده منع گسترش سلاح‎‎های هسته‎ای (NPT) پیوستند تا از مواهب آن در برخورداری از فن‎آوری صلح‎آمیز هسته‎ای با کمک کشور‎های بزرگ جهانی و دارنده این فن‎آوری بهره‎مند شوند ولی برخلاف این معاهده بین‎المللی، کشور‎های بزرگ جهان به‎ویژه آمریکا، فرانسه و انگلیس به‎طور گزینشی با سایر کشور‎ها مواجه شده و در سیاه‎ترین رفتار خود اصل فن‎آوری هسته‎ای را به رژیم کودک‌کش اسرائیل هدیه کرده و دست او را برای ساخت بمب اتمی و داشتن چند صد کلاهک هسته‌ای باز کردند درحالی‎که این رژیم غاصب تا‎کنون حتی تن به پذیرش معاهده NPT نداده است اما ایران را که جزو متقدمین در پیوستن به پادمان منع گسترش سلاح‎‎های هسته‌ای (NPT) بود نه تنها در راستای استفاده صلح‎آمیز از فن‎آوری هسته‎ای کمک نکردند بلکه بعد از توفیق به کسب فن‎آوری بومی هسته‎ای با همت دانشمندان عزیزمان، بیش از ۱۲ سال است از هر ظلم و جنایتی علیه ملت رشیدمان کوتاهی نکردند.  

بی‌شک توافق هسته‎ای ـ در صورت به بار نشستن ـ یا حتی ـ به‎دلیل زیاده‌خواهی غربی‎ها به‎ویژه آمریکا ـ در حد مذاکرات باقی ماندن آن، حکایتگر نکاتی است که توجه به آن بسیار مهم بوده و رعایت الزامات آن برای تضمین منافع ملی و عزت ایران اسلامی ضروری است.  

الف)  نگاه دقیق به صحنه مواجهه سلطه‌گران و سلطه‌ستیزان در همه عرصه‎‎های جهانی و منطقه‌ای، حکایتگر تقابل جدی و واقعی آمریکا و ایران به‎عنوان محور هریک از این قطب‎‎های باطل و حق در عرصه جهانی بوده و به گفته کسینجر، آینده نزاع بین فرهنگ غرب با فرهنگ اسلامی از نوع اسلام سیاسی است که با انقلاب اسلامی ایران رخ نموده است. با کمی دقت می‎توان دریافت که ما در عرصه‎‎های مختلف در حال رقابت و جنگ با محور شرارت جهان، شیطان بزرگ، آمریکا هستیم تا جایی که کمترین توفیق در عرصه‎‎های داخلی، منطقه‎ای و جهانی در تغییر معادله قدرت و کفه ترازو به‎سمت هرکدام تعیین‎کننده و سرنوشت‎ساز خواهد بود.  

نیم‌نگاهی به شرایط فعلی حکایت از آن دارد که آغاز نزاع توسط آمریکا و اذنابش با ایران اسلامی، امری کاملا قهری بر مبنای خباثت باطنی و زیاده‌خواهی‎‎های شیطان بزرگ یعنی آمریکاست و این تقابل عرصه‎‎های مختلفی را داشته که یکی از آن‎ها عرصه هسته‎ای است.  در تطبیق آن با هشت سال دفاع مقدس باید گفت ما با صدام در ۱۳۴۰ کیلومتر مرز در جنوب و غرب کشور می‎جنگیدیم و از خود دفاع می‎کردیم که یک نقطه از آن اروندکنار و فاو بود که البته حساسیت بسیار بالایی برای ما و صدام داشت اما با وجود اهمیتش، این تنها یک نقطه از سرزمین ما بود و همه جبهه‎‎های جنگ در آن خلاصه و محدود نمی‎شد. بی‎شک موضوع نزاع در عرصه تهاجم به فن‎آوری هسته‎ای نیز از این فن‌آوری، اروندکنار و فاوی دیگر در کنار سایر نقاط حساس ادعایی غرب و یا در عرصه های واقعی منازعه با آنها ساخته است از این رو باید به کل محل نزاع و همه ابعاد تهاجم نگریست و اهمیت فن‎آوری هسته‎ای را در آن فهم کرد و با صرف انرژی درخور و شایسته از دستاورد‎های آن صیانت کرد.

گرچه در این توافقنامه برخلاف دوران دفاع مقدس فاو را از دست ندادیم اما باید بدانیم که با نگاه اولیه به نتایج مذاکرات منتقل شده به تهران، با عنایت به تحمیل گری سلطه گران بویژه آمریکا عدول از بخشی از خطوط قرمز مشخص است لذا باید کوشید تا این جمع‌بندی اولیه در مسیر‎های قانونی مورد بررسی قرار گرفته و برابر میزان عدول از خطوط قرمز صورت گرفته و تطبیق آن با منافع ملی و مصالح کشور تصمیم لازم در خصوص تایید یا رد آن از طریق شورای عالی امنیت ملی در وهله اول و سپس از طریق مجلس شورای اسلامی انجام پذیرد.  

در هر صورت دیدن همه نقاط مواجهه با شیطان بزرگ، آمریکا و بررسی دقیق متن پیش‌نویس و جمع‌بندی اولیه به دور از شعارزدگی ضرورتی انکارناپذیر است تا به‎درستی، نسبت آن با حفظ عزت و آبروی ملت رشید ایران، رفع مشکلات اقتصادی کشور، تامین امنیت و ثبات ایران عزیز، حفظ دانش و دانشمندان این مرز و بوم و تحولات شگرف منطقه غرب آسیا و شمال آفریقا ـ که از نظر اهمیت به‎مثابه منطقه عملیاتی شلمچه در جنگ تحمیلی است ـ معلوم شود و در صورت تامین منافع ایران اسلامی پاسخ مثبت یا در صورت عدم تامین منافع و مضر بودن آن، پاسخی منفی دریافت کند. در هر صورت دنیا باید بداند که ایران اسلامی پای هیچ قرارداد و توافق بدی را امضا نخواهد کرد.  

ب)  در شرایط حساس فعلی که مسئولان کشور در حال بررسی نتایج مذاکرات هستند ضروری است:

۱. واقعیت اتفاق رخ داده به سمع و نظر مردم برسد تا همگان نسبت به جمع‌بندی صورت گرفته آگاه و مطلع شوند. آمریکایی‎ها بر حسب خوی استکباری خویش همیشه مصادره به مطلوب و تفسیر به رای می‎کنند لذا محل رجوع ما برای تفسیر از متن اولیه نخواهند بود ولی تجربه سالیان اخیر حکایتگر این است که برخی از مسئولان ما نیز در برهه‎‎هایی علاقه و آرزوی خود را به‎عنوان تفسیر از متون تنظیمی در ژنو و لوزان بیان داشته و از قبل خوشبینی یا ذوق‌زدگی مفرط آسیب‎های جدی و تعهدات بسیاری را به ایران اسلامی تحمیل کردند لذا باید کوشید با ترجمه دقیق برای عموم مردم و دقت در متن اصلی توسط متخصصین امر از کلمات و جملات تنظیم شده رمزگشایی کرد تا در آینده مردم عزیزمان مثل قرارداد الجزایر میلیارد‎ها دلار خسارت نبینند که البته اینجا در صورت وجود خسارت، بر همه ابعاد اقتصادی، امنیتی، دانشی، بین‎المللی و در یک کلام عزت و آبروی ملت رشید ایران اسلامی اثر خواهد گذاشت.  

۲. دو کار برای بررسی دقیق و موشکافانه متن ارسالی آفت و مضر است. اقدام اول، چشم‌بسته به استقبال متن اولیه رفتن و آن را تمام شده فرض گرفتن و درخواست برگزاری جشن زودرس داشتن؛ بحمدالله علی‎رغم تمهیدات برخی دستگاه‎‎های رسمی کشور، پاسخ مایوس‌کننده‎ مردم عزیزمان به برنامه‌ریزان و مجریان جشن‎‎های به‌ظاهر خودجوش سبب شد تا از این منظر آسیب جدی‌ای متوجه کشور نشود چراکه ما با جشن گرفتن مخالف نیستیم اما جشنی که هنوز دلیلی برای آن وجود ندارد را آدرس غلط دادن به دشمن و خواست آمریکا می‎دانیم چراکه این اقدامات پیام‌آور این است که پس از سالیان متمادی جنگ تمام عیار با آمریکا، فشار‎های ظالمانه شیطان بزرگ سبب شده است تا مردم از داشته‎‎های خودشان در عرصه هسته‎ای گذشته و راه را برای مطالبات جدید‎ ام‌الخبائث امروز جهان از ایران اسلامی هموار کنند. لذا این کار بی‎دلیل و غلط، دشمن را امیدوار می‎‎کند، در جامعه انتظار به‌وجود می‌آورد، در کشور نقار، شکاف و دوقطبی ایجاد می‎کند و دست مسئولان کشور را به‎ویژه در شورای عالی امنیت ملی برای بررسی دقیق در جهت تامین منافع ملی می‎بندد. چرا باید منافع گروهی و حزبی را مقدم بر منافع ملی بدانیم و با نگاهی منفعت‎طلبانه به موضوعات ملی زمینه آسیب‎پذیری را برای کشور فراهم کنیم؟ ما تاکنون ضربات سختی از این نوع نگاه جناحی خورده‎ایم پس باید به موضوعات ملی نگاهی فراجناحی داشته باشیم و با سطحی‎نگری و خلاف عقلانیت عمل کردن مسیر آینده را ناهموار و دشوار نکنیم؛ لااقل در این زمینه باید از دشمنان‎ درس گرفت.  

اقدام دوم، آفتی است که ممکن است از سوی نقادان صرفا احساسی و بی‎توجه به ابعاد متفاوت مذاکرات، ایجاد شود؛ همه کسانی که تاکنون به تایید یا نقد مذاکرات پرداخته‎ و به‎ویژه نقادان که راه را برای تیم مذاکره‎کننده روشن‎تر ساختند، ان‌شاءالله در درگاه الهی ماجور خواهند بود اما از این پس ما نیازمند صبر و حوصله دولت از یک سو و از سوی دیگر نقد کارشناسانه و منصفانه و به دور از غلبه احساسات هستیم تا هم مسئولان تصمیم‌گیر و بررسی‎کنندگان متن اولیه را در این ایام حساس مدد رسانده و هم ابعاد موضوع را با دقت به سمع و نظر مردم عزیزمان برسانیم.  کسانی که امروز نقد غیرکارشناسی می‎کنند یا احساس را ملاک نظرشان در مواجهه با منافع ملی قرار می‎دهند با نادیده گرفتن مصالح کشور، ‎منافع ملی و عدم دریافت و درک صحیح از نرمش قهرمانانه، عملشان نتیجه‎ای جز دوقطبی کردن جامعه، مایوس کردن مردم، ناسپاسی زحمات کشیده شده در مذاکرات از گذشته تا‎کنون، ندیدن همه توانمندی‎‎های کشور در عرصه‎‎های مختلف ‎ـ‎ اعم از هسته‎ای و... ـ و بی‌دقتی به همه محل‎‎های نزاع ما با شیطان بزرگ، آمریکا نخواهد داشت.  

بی‌شک این دو اقدام به‌ظاهر متقابل، نادیده گرفتن منزلت انقلاب اسلامی، جایگاه رفیع ایران عزیز و ملت رشید ایران، فراموشی نتایج دستاورد‎های دانشمندان و شهدای عزیز هسته‌ای، نسیان زحمات مذاکره‎کنندگان در طول ۱۲ سال مذاکرات به‎ویژه دو سال اخیر و از همه بالاتر آسیب‌زننده به تدابیر رهبری معظم انقلاب حضرت امام خامنه‌ای (مدظله‌العالی) است که این‎گونه با تدابیر خویش دشمنان این کشور را ناامید کرده و آبرو و عزت برای مردم ایران و دوستداران انقلاب اسلامی در سراسر جهان خریدند.  

۳. اینک که در مذاکرات و بررسی‎‎های هسته‎ای وارد مرحله حساسی شده‎ایم باید برای تامین منافع ملی در کشور اقدامی یکپارچه و منسجم داشت. تشتت و دوقطبی با هر بهانه‎ای در کشور غلط و برخلاف منافع ملی است.  ‎این برای ما یک افتخار است که قدرت‎‎های جهانی به‎ویژه آمریکا قدر و منزلت ایران اسلامی را اندکی درک کردند که حاصل ایستادگی ملت رشید ایران در ۳۷ سال اخیر و علی‌الخصوص ۱۲ سال گذشته است. سر تعظیم فرود آوردن در برابر دستاورد‎های دانشمندان هسته‎ای علی‎الخصوص شهدای بزرگوار هسته‎ای، نتایج زحمات تیم‎‎های مذاکره‎کننده قبلی و به‎ویژه فعلی است که باید از آنان تشکر نمود و به آنان خداقوت گفت. اما این دستاورد نهایتا به‎واسطه تدابیر و هدایت‎‎های فکورانه و مقتدرانه رهبر بصیر و آگاهی است که این مسیر را هدایت کردند، لذا باید جبین بر خاک گذاشت و از این همه لطف به درگاه الهی شکر و سپاس داشت.  

امروز نه دوران امام حسن مجتبی (علیه‎السلام) است که به‎واسطه دنیازدگی و بی‎بصیرتی عوام و خیانت و دنیاپرستی خواص صلحی تحمیلی در انتظار ملت مجاهد و آگاه این مرز و بوم باشد نه زمانه قبول قعطنامه ۵۹۸ است که در اوج مظلومیت رزمندگان و به‎واسطه جنگ قدرت در بین جناح‎ها، عدم اقبال بالا برای حضور در جبهه‎ها و کمک نکردن مسئولان ذی‌ربط به جنگ و ارائه برآورد غلط، زمینه قبول خالصانه قطعنامه توسط حضرت امام (ره) و نوشیدن جام زهر به روح خدا فراهم شود!  مطمئنا اگر در بررسی مسئولان امر و مجاری قانونی قبول این پیش‌نویس به‎نفع کشور و انقلاب اسلامی باشد با شجاعت پذیرفته شده و متعهدانه مسیر انجام آن توسط ایران اسلامی پی‌جویی خواهد شد و اگر بعد از بررسی‎‎های کارشناسانه توسط مسئولین امر مشخص شد ضرر‎های قبول این پیش‌نویس از منافع آن بیشتر بوده و شیطان بزرگ به‎دنبال امیال خود در محروم کردن مردم از مواهب هسته‎ای و باز کردن معبری برای نفوذ و ضربه زدن به منافع ملی ماست، بدون هیچ مسامحه‎ای نتیجه منفی آن اعلام خواهد شد و به جهانیان درس داده می‎شود که ملت ایران را نمی‎شود تهدید یا تحمیق کرد. کاملا روشن است که نه با قبول این جمع‌بندی ـ و در صورت توافق ـ ایران بهشت مصفی می‎شود و نه در صورت مضر بودن آن، با مخالفت با این پیش‌نویس و عدم توافق، آسمان به زمین رسیده یا جهنم برپا می‎شود.

ما آرزومندیم که منافع این پیش‌نویس بیش از مضراتش باشد و مورد قبول مراجع قانونی واقع شده و با دقت کامل اجرای دقیق تعهدات طرف مقابل مد نظر قرار گیرد و آن زمان همگی با پیوستگی و همبستگی به پیشواز جشنی ملی برویم ولی به هیچ وجه آرزو نمی‎کنیم که هر توافقی هرچند بد را امضا کنیم چراکه نه ملت رشید ایران این اجازه را به مسئولان خود خواهد داد و نه رهبری فرزانه انقلاب این مجوز را برای مسئولان امر صادر خواهد کرد.  

و نهایتا اینکه «سال‎ها دل طلب جام جم از ما می‎کرد/ آنچه خود داشت ز بیگانه تمنا می‎کرد»؛ باید در هر صورت کوشید با همتی مضاعف راه پرافتخار پیش رو را طی کرد و با استقبال از توانمندی‎‎های درون‌زاد راه بهانه‌جویی مستکبران به‎ویژه شیطان بزرگ، آمریکا را مسدود کرد. ان‌شاء‌الله