به گزارش «نماینده» محمدحسین غریب اظهار داشت: ساختمان پلاسکو در طبقه اول و دوم فضای فروشگاهی داشت، در طبقه دوم تا هفتم عمده‌فروشی‌های پوشاک مستقر بودند و در طبقات بالاتر هم واحدهای تولید پوشاک فعالیت داشتند.
وی با بیان اینکه این واحدها عمدتا فصلی کار می‌کردند، افزود: در ماه‌های آتی موجودی انبار این تولیدی‌ها در بالاترین سقف ممکن بود، اما اغلب خود را با سقف موجودی پائیز که پائین‌ترین سقف ممکن است بیمه می‌کردند تا حق بیمه کمتری بپردازند.
غریب خلاء بیمه‌های شناور را در این گونه مشاغل مورد اشاره قرار داد و اظهار داشت: در بیمه‌های شناور بیمه گذار بر اساس موجودی و حجم فعالیت در ماه‌های مختلف سال حق بیمه متفاوت پرداخت می‌کنند و این پوشش غالبا برای صنایع و کارخانه‌های بزرگ ارائه می‌شوند، در این بیمه‌نامه متناسب با موجودی انبار در فصل‌های مختلف بیمه نامه‌ها مشمول الحاقیه می‌شوند، اما در مشاغل کوچک و خرد نه بیمه گذار و نه بیمه‌گر به دنبال چنین پوششی نیستند.
غریب تصریح کرد: عدم استقبال از بیمه‌های آتش‌سوزی در حالی است که واحدهای مسکونی با پرداخت ۲۷ در هزار و واحدهای تولیدی و تجاری پرریسک با پرداخت ۳ تا ۴ در هزار تومان می توانند کل دارایی خود را تحت پوشش قرار دهند.
وی ابراز امیدواری کرد آتش سوزی ساختمان پلاسکو مشاغل کشور را نسبت به پوشش ریسک خود در برابر حوادثی چون آتش سوزی حساس کرده باشد.