به گزارش «نماینده»، در حالی که در برنامه پنجم توسعه، افزایش راندمان نیروگاهها یکی از اهداف این برنامه تعیین شده، فقط در دو سال اول اجرای این برنامه، شاهد رشد راندمان نیروگاهها بودیم و در سالهای سوم و چهارم اجرای برنامه پنجم توسعه کشور، روند تغییر در راندمان نیروگاهها سیر نزولی به خود گرفت.
در ابتدای سال ۹۰ که سال آغاز اجرای برنامه پنجم توسعه بود، متوسط راندمان نیروگاههای حرارتی کشور ۳۶.۶ درصد بود. در ابتدای سال ۹۱ و در پایان نخستین سال اجرای برنامه پنجم، متوسط راندمان نیروگاههای حرارتی کشور به ۳۶.۹ درصد رسید.
در ابتدای سال ۹۲ و در پایان دومین سال اجرای برنامه پنجم، متوسط راندمان نیروگاههای حرارتی کشور به ۳۷.۲ درصد رسید. این رقم در ابتدای سال ۹۳ و در پایان سومین سال اجرای برنامه، با دو دهم درصد کاهش به ۳۷ درصد رسید.
روند نزولی متوسط راندمان نیروگاههای حرارتی کشور ادامه یافت تا اینکه در ابتدای سال ۹۴ و در پایان چهارمین سال اجرای برنامه پنجم، این رقم به ۳۶.۳ درصد رسید که نسبت به یکسال قبل از آن، هفت دهم درصد کاهش و نسبت به ابتدای اجرای برنامه پنجم توسعه نیز کاهشی ۳ دهم درصدی داشت.
متوسط راندمان نیروگاههای تولید برق کشور اعم از حرارتی، برق آبی، تولید پراکنده و ... در پایان سال ۹۱ به ۳۹.۴ درصد رسیده بود که در پایان سال ۹۲ با افزایش ۰.۶ درصدی به ۳۹.۹ درصد رسید. این رقم در سال ۹۳ کاهش یافت و در پایان سال ۹۳ به ۳۸.۹ درصد رسید.
با توجه به اینکه هر یک درصد افزایش راندمان نیروگاههای کشور ۲ هزار میلیارد تومان صرفه جویی به دنبال دارد، اگر وظیفه وزارت نیرو را که طبق برنامه پنجم توسعه می بایست سالانه یک درصد به راندمان نیروگاهها اضافه می شد، در نظر نگیریم و فقط به میزان کاهش ها توجه کنیم؛ کاهش یک درصدی راندمان نیروگاهها در سال گذشته، ۲ هزار میلیارد تومان زیان ملی به دنبال داشته است.