به گزارش «نماینده»، مهدی یوسفی، مدیرعامل منطقه ویژه اقتصادی انرژی پارس در مورد ایجاد منطقه پارس شمالی گفت: منطقه پارس از ابتدا در سه ناحیه و در دو بخش دیده شده بود که به دلیل اهمیت میادین مشترک گاز پارس جنوبی، این منطقه در دو شهرستان عسلویه در ناحیه یک و کنگان در ناحیه دو دیده شد که کل منطقه مختص توسعه پارس جنوبی است.
وی با اشاره به پیش بینی یک منطقه دیگر به نام ناحیه سه که در قسمت شمالی تر و نزدیک به بوشهر واقع است، افزود: از قبل از شهرستان نیر تا نرسیده به شهرستان دلوار را منطقه پارس سه یا معروف به منطقه پارس شمالی می گویند. البته میدان پارس شمالی یکی از میدان هایی است که در این منطقه قرار دارد و علاوه بر آن میدان گلشن، فردوسی و فرزاد A و B و نفت سنگین موند را نیز در منطقه داریم. این ناحیه با وسعت ۱۶ هزار هکتار پیش بینی شده است.
توجه به زیرساخت ها
مدیرعامل منطقه ویژه اقتصادی انرژی پارس با اشاره به مشکلات قبلی ناشی از بی توجهی به زیرساخت ها در منطقه پارس جنوبی اظهار کرد: برای جلوگیری از اتفاقات ناشی از ایجاد نشدن زیرساخت های فیزیکی و غیرفیزیکی در ناحیه سوم پارس موسوم به منطقه پارس شمالی، وزیر دستور داد که قبل از انجام توسعه، برای این که آمادگی لازم را داشته باشیم، اقدامات مقدماتی انجام شود که مشاوری را گرفتیم و مطالعات اولیه را انجام دادیم. ضمن این که تا امروز ۱۱هزار هکتار از اراضی را بعد از پیگیری و هماهنگی با منابع طبیعی و اداره ثبت اسناد به نام نفت سند گرفتیم.
یوسفی با بیان این که مطابق دستور وزیر نفت حداکثر تا پایان پاییز مشاوران ما مستقر شده و کار مطالعات را شروع می کنند، تصریح کرد: تفاوت این منطقه با پارس جنوبی این است که در این حوزه زیرساخت های غیرفیزیکی را همچون حوزه اجتماعی و زیست محیطی جلو می بریم چراکه عده ای از شهرها و روستاها در این منطقه ممکن است تحت تاثیر قرار بگیرند.
وی افزود: به عبارت دیگر پارس یک شامل عسلویه، پارس دو شامل کنگان و پارس سه شامل دیر، دشتی و تنگستان می شود که پارس یک ۱۴ هزار هکتار، پارس دو و سه هرکدام ۱۶ هزار هکتار وسعت دارند.
توسعه شهرهای جدید
مدیرعامل منطقه ویژه اقتصادی انرژی پارس با اشاره به اقماری بودن کارگران و کارگران مشغول در منطقه پارس گفت: به دلیل توسعه نیافتن شهرها و شهرک ها در کنار میادین کار، کارکنان به صورت اقماری به منطقه رفت و آمد می کنند که این امر ضمن بالا بردن هزینه های صنعت باعث ایجاد مشکلات خانوادگی نیز می شود. برای حل این مساله باتوجه به این که قبلا وزارت مسکن مجوز شهر جدید سیراف را صادر کرده بود، از آنها خواهش کردیم که چون این شهر در مسیر آلودگی است، شهر جدید در ناحیه بعد از کنگان باشد که ضمن دوری از آلودگی در منطقه ثقل پارس یک، دو و سه باشد و هم در منطقه شهری میان چند شهر قرارداشته باشد که کار مطالعاتی آن را انجام دادیم و اسناد مناقصه برای جذب سرمایه گذاری ها آماده و مجوزهای آن گرفته شده است. در فاز اول آن قرار است ۱۰هزار واحد مسکونی به بهره برداری برسد. این شهر اسامی مختلفی همچون دریاشهر یا شهر پارس خواهد داشت که نهایی نشده است.
یوسفی درباره شهر جدید عالیشهر هم گفت: عالیشهر در منتهی علیه شمالی منطقه پارس شمالی واقع می شود از قبل توسط وزارت مسکن توسعه آن آغاز شده است و هم اکنون این منطقه مسکونی است. ضمن این که فازهای جدید آن در حال توسعه است که یکی از نقاطی به شمار می رود که برای تاسیسات انتهایی پارس شمالی برای اسکان کارکنان روی آن حساب شده است. وی در مورد حق الزحمه ای که کارگران در منطقه پارس جنوبی دریافت می کنند، اظهار کرد: در منطقه پارس جنوبی چند عامل دست به دست هم دادند برای این که کار سخت تر باشد و واقعیت این است در منطقه پارس جنوبی که نزدیک به ۸۰ هزار نفر در حال کار هستند متوسط حقوقی که کارگران اینجا می گیرند که شاید ۶۰ هزار نفر از آنها کارگر هستند، هیچ وقت بالاتر از یک میلیون و ۲۰۰ هزار تومان نبوده است و حق الزحمه آنها در این حد است. این در حالی است که دمای گرما در پارس جنوبی در کشور بی نظیر است و گاهی رطوبت بالای ۹۰ درصد باعث می شود که احساس گرمایی که در منطقه احساس می شود، گاهی غیرقابل تحمل باشد.
اعتیاد در عسلویه زیاد نیست
رئیس ستاد مبارزه با مواد مخدر منطقه پارس نیز در مورد وضعیت اعتیاد در منطقه عسلویه گفت: ترکیب و تنوع در منطقه به لحاظ تجمع نیروی کاری باعث شده سوداگری های خلاف در منطقه نفوذ کنند، اما با این حال به لحاظ آماری نشان نمی دهد که میزان اعتیاد موجود در عسلویه بالاتر از نرم کشوری باشد. البته اگرچه این عدد از میانگین کشوری ممکن است بالاتر نباشد، اما راضی نیستیم و بالاخره فضایی ایجاد شده که سوداگری در آن انجام می شود و بخشی از نیروی کار را تهدید می کند.
وی مهم ترین ناهنجاری موجود در منطقه پارس جنوبی را ناهنجاری های روحی دانست و افزود: فردی که مجبور است به خاطر توسعه و خدمت مثلا ۱۴ روز از خانواده دور باشد انواع فشارهای روحی و روانی را تحمل می کند که تقریبا با هیچ موضوع دیگری نمی توان آن را جبران کرد جز این که ترتیبی ایجاد شود تا آنها در منطقه ساکن شوند. بنابراین معتقدیم که اگر شکل اقماری کارگران و کارمندان منطقه مطابق دستوری که وزیر در این مورد دادند، تغییر کند، بخش عمده معضلات از میان خواهد رفت.