به گزارش «نماینده»، محسن جلال‌پور رئیس اتاق ایران در جمع برخی اعضای اتاق کرمان رکن اول اقتصاد مقاومتی را اتکای به درون، اتکای به دریای پتانسیل های مردم ایران و جغرافیای زرخیز این کشور دانست و تصریح کرد:برای مثال گردشگری، پتانسیل بالقوه ای است که براساس رویکرد اقتصاد مردم محور بوده و با پتانسیل بالفعل نفت برابری و از جهاتی بر آن ارجحیت دارد. هر یک میلیون دلار درآمد گردشگری، تا پانزده برابر یک میلیون دلار نفت شغل ایجاد می کند و سبب توزیع مویرگی ثروت وتوسعه توان انسانی کشور می شود. یا اتفاق مبارکی که در شرکت های دانش بنیان و استارت آپ های ایران در حال رشد و نمو است، پتانسیل ایجاد یک انقلاب اقتصادی را دارد. اتکای به درون، راه نجات ماست.
رئیس پارلمان بخش خصوصی کشور ریشه بسیاری از مشکلات را اجرایی نشدن سیاست های اقتصاد مقاومتی دانست و گفت: در سال‌های اخیر با به هم خوردن تراز درآمد و هزینه در بودجه کشور عملا بودجه جاری، بودجه عمرانی را بلعید. در کشوری که دولت ابر بنگاه دار و بزرگ فعال اقتصادی است، فقدان بودجه عمرانی، مشکلات جدی در اجرایی کردن پروژه های عمرانی، حل معضل اشتغال و وصول به رشد اقتصادی، ایجاد کرده است.
وی تشریح کرد: اصلی ترین دلیل مشکلات موجود نیز وابستگی توسعه کشور به منابع غیرپایداری چون نفت است. کوچکی حجم اقتصاد، معافیت های مالیاتی گسترده بازیگران دولتی و خصولتی که بخش اعظم اقتصاد را در دست دارند، رکود سنگین و فساد اداری مزمن سبب شده منابع مالیاتی نیز محدود و شکننده باشند.
رئیس اتاق ایران، با بیان اینکه راه را غلط رفته ایم یادآور شد: توسعه نفت محور حول سازمانهای توسعه ای دولتی در هشتاد سال اخیر و ظهور غولهای پراشتهای خصولتی در اقتصاد کشور در ربع قرن اخیر، امکان کار و تلاش و رشد را از فعالان مردمی اقصاد گرفته است. منش راه توسعه دولت زده ایران، نه تنها به توسعه اقتصادی مطلوب منجر نشده بلکه دولتی بس بزرگ با بهره وری کم آفریده که با ۴ میلیون کارمند حاکمیت و تعهدات وحشتناک بازنشستگی، سیاه چاله ایست که همه امکانات ملی را می بلعد و حجم غیر معقولش مانع توسعه کشورست.
وی اضافه کرد: با استاندارد ژاپن، دولت ایران پانزده برابر نیازش کارمند دارد. از فربهی ده یا سی درصدی سخن نمی گوییم. بحث در مورد هزار و چهارصد درصد وزن اضافه است.
رئیس اتاق ایران تصریح کرد: برای داشتن اقتصادی بهره ور باید فضا را فضای رقابت کنیم. اگرنه در اقتصادی که پول های بی حساب و کتاب در بخش هایی از آن قابل شکارست، و درآمدهای بی حساب و کتاب برای افرادی حاصل می گردد، بهره وری و قدرت رقابت به وجود نمی آید.
وی گفت: در سالی که نفت بشکه ای ۱۰۰ دلار بود، اتاق مطالعه ای ارایه کرد که نشان داد ۱۶۰ میلیارد دلار یارانه انرژی داخل کشور می دهیم. در همین سال تولید به ازای مصرف هر بشکه نفت در ایران ۲۲۵ دلار ودر کشورهای مورد مطالعه دیگر بین ۱۹۰۰ تا ۳۶۰۰ دلار بود. می خواهم بگویم انرژی ارزان در اقتصاد ما تبدیل به مزیت اقتصادی نشده است بلکه هدرعظیم منابع را سبب شده است. از نظر بهره وری انرژی و استفاده از منابع بشدت از دنیا عقب هستیم و رتبه نخست را در هدر دادن منابع داریم.
جلال پور افزود : حدود ۴۰۰ هزار میلیارد تومان طرح نیمه تمام در کشور موجودست که ایران را به بزرگترین کارگاه متروکه منطقه تبدیل و بی تدبیری و بلندپروازی کودکانه، سرمایه ملی را در قالب این دریای طرح های نیمه کاره، حبس و تلف کرده است. من معتقدم یک سوم این طرح ها را می شود راه انداخت بشرط آنکه نگاه ها را نسبت به واگذاری عوض کنیم.
رئیس پارلمان بخش خصوصی کشور با نگاهی به اقتصاد سایر کشورها، یادآور شد: برخی از بزرگترین غول های صنعتی المان شرقی به شرکتهای معظم المان غربی در قبال یک مارک واگذار شد. اما دولت شرط توسعه و بازسازی تکنولوژیک بنگاه و حفظ اشتغال و ارتقای مهارت نیروی انسانی را می گذاشت. نتیجه هم یک توفیق بزرگ بود.
وی اضافه کرد:امروز حتی در کشور کوچک بولیوی این بلوغ وجود دارد که طرح ها ۸۰ درصد بر اساس اهلیت حرفه ای و قدرت تعهد پذیری متقاضی و ۲۰ درصد بر اساس قیمت پیشنهادی واگذار شود. یعنی بولیوی می فهمد تعهد حقوقی سفت و سخت برای حفظ یکصد فرصت شغلی در دهسال آینده را بر اخذ چند میلیون دلار بیشتر در روز واگذاری مقدم بدارد.
جلال پور ادامه داد: بولیوی می فهمد اگر یک تولید کننده صنعتی صاحب برند را درگیر تولید داخل بولیوی کند ارزشش از چانه زنی برای اخذ بیست میلیون دلار اضافی، بیشتر است. اگر دیدگاهمان را در واگذاری طرح های نیمه تمام عوض کنیم، شرکتهای بخش خصوصی قادر می شوند با جذب فاینانس محلی و بین المللی راسا آنها را تمام کنند. سرمایه موجود در کشور، سرمایه ایرانیان در خارج و سرمایه ایرانیان مقیم خارج را دست کم نگیرید.
بر اساس اظهارات وی تا امروز بیش از ۸۰ درصد واگذاری ها به بخش خصوصی نبوده ولی تقریبا تمام دبه ها و پرونده ها و لغو تعهدات دولت، در همین مختصر واگذاری به مردم رخ داده است. خصوصی سازی درعمل خصولتی ها را بزرگ و ضد فلسفه وجودیش عمل کرد. در فضای فاسد اداری و در محیط سیاست زده، کارمند دولت می ترسد به مردم واگذار کند.
رئیس اتاق ایران ادامه داد: علاوه بر رعایت قاعده" به مردم واگذار نکن"، مکانیسم حاکم بر فرآیند انتخاب هم قیمت بالاتر و چانه زنی بازاریست. اهلیت حرفه ای و طراحی قرارداد بر اساس تعهدات توسعه ای، جای مطلوبی در تصمیم ندارد. مالک خصوصی هم هر لحظه باید منتظر دبه دولت و هجوم خصولتی ها باشد. این وضع راه به جایی نمی برد، دولت و شبه دولت را بزرگتر و مملکت را زمین گیرتر می کند.
جلال پور با تاکید بر این نکته که اگر این شیوه خصوصی سازی تعطیل شود، بهترست، توضیح داد: معتقدم هر گامی برای فربه کردن دولت و نهادها و خصولتی ها، گامی بر ضد مصالح جمهوری اسلامی است. اگر این رویکردها عوض شود می شود کارهای بزرگ از مردم خواست. می‌شود یکصد هزار میلیارد تومان طرح نیمه تمام را در پنج سال بسرانجام رساند. این شدنی ترین مدل خروج از رکودست که دردسترس است.