به گزارش «نماینده»، گروه خودروسازی پژو از جمله مهم‌ترین نقش آفرینان بازار خودروی ایران در سال های پیش از اعمال تحریم ها علیه صنعت خودروی کشور بود.
این شرکت زمانی یکی از برترین شرکت های خودروسازی جهان بود و با حدود ۲ قرن سابقه در تولید خودرو حرف زیادی حداقل در اروپا برای گفتن داشت.
مدل پژو ۵۰۴ این شرکت در حدود دو دهه در اروپا تولید و به دیگر کشورهای جهان صادر شد و محبوبیت قابل توجهی را برای این شرکت در سطح جهان کسب کرد.
مدل های گوناگونی از این خودروساز نیز از سال های ۱۳۷۰ به بعد وارد ایران شد و توسط ایران خودرو مونتاژ و یا تولید شد.
محبوبترین مدل تولید شده پژو در ایران پژو ۴۰۵ است که تا کنون صدها هزار دستگاه از این خودرو وارد بازار داخلی شده و می شود. از دیگر مدل های تولید شده پژو در ایران می تواند به ۲۰۶ و ۲۰۷ اشاره کرد.
تا پیش از اعمال تحریم علیه صنعت خودروی کشور، ایران خودرو و پژو همکاری کجدار و مریزی را با یکدیگر داشتند اما پس از اعمال تحریم ها پژو ارتباط خود را به طور کامل با ایران خودرو قطع کرد و به هیچ یک از تعهدات خود در راستای قرارداد بین المللی دو جانبه عمل نکرد.
این خودروساز نه تنها از همکاری در تولید خودرو با ایران سر باز زد بلکه تأمین قطعات مدل های خود را نیز متوقف نمود و همه توافقات دو جانبه را به طور کامل و به صورت یک جانبه لغو کرد، به گونه ای که صنعت خودروی کشور در ماه های ابتدایی تحریم با مشکل جدی تأمین قطعه مواجه شد و حتی تولید برخی از مدل ها نظیر ۲۰۶ و ۲۰۷ تا مدتی به طور کامل متوقف شد.
با توافق ایران و کشورهای ۵+۱ و افزایش احتمال لغو تحریم های اقتصادی علیه ایران، این خودروساز اروپایی اکنون آرام آرام در حال آماده کردن زمینه برای بازگشت به ایران است.
طی ماه های گذشته مذاکرات متعددی بین نمایندگان ایران خودرو و پژو برای بررسی نحوه آغاز مجدد همکاری دو طرف صورت گرفته است و یکی از موضوعاتی که در سفر لوران فابیوس، وزیر امور خارجه فرانسه که طی امروز وارد تهران شد، موضوع همکاری مجدد ایران با پژو خواهد بود.
همکاری مجدد پژو با ایران از چند جهت قابل بررسی است.
اولین نکته در بررسی از سر گیری همکاری ایران خودرو و پژو، عدم پایبندی این شرکت به قراردادها و توافقات خود با ایران بوده است.
این شرکت نه تنها با اعمال تحریم ها همکاری خود را در همه زمینه ها با ایران خودرو قطع کرد بلکه حتی از تأمین قطعات مورد نیاز بازار ایران نیز سرباز زد.
*آزموده را آزمودن خطاست
مذاکرات ایران خودرو با پژو در حالی صورت می گیرد که نه ایران خودرو وابستگی گذشته خود به پژو را دارد و توانسته است به لطف فشار تحریم ها استقلال نسبی را در تولید خودرو نسبت به گذشته از این خودروساز بدست آورد و نه دیگر پژو آن شیر خودروسازی اروپایی است.
با در نظر گرفتن این نکته که پژو قبلا عدم پایبندی خود به تعهدات و قراردادهای دو جانبه را نشان داده است منطقی به نظر نمی رسد که صنعت خودروسازی کشور به این شرکت مجددا چراغ سبز نشان داده و همکاری گسترده ای را با آن آغاز کند.
در حال حاضر پژو که روزگاری یکی از اصلی ترین خودروسازان اروپایی بود در شرایط کنونی جایگاه چشم گیری را در میان خودروسازان برتر جهان ندارد.
به گزارش فوربس، برترین خودروسازان جهان در سال ۲۰۱۴ به ترتیب شامل، تویوتای ژاپن، فولکس واگن آلمان، مرسدس بنز آلمان، فورد آمریکا، بی ام و آلمان، جنرال موتورز آمریکا، هوندا ژاپن، هیوندای کره، نیسان ژاپن، و شرکت سایک چین بوده اند.
نام خودرو سازی پژو حتی در میان ۲۰ برند برتر خودروسازی جهان نیز به چشم نمی خورد.
این فهرست نشان می دهد که گروه خودروسازی پژو سیتروئن دیگر مانند گذشته جایگاه محکمی در میان خودروسازان جهان نداشته و در صنعت خودرو محلی از اعراب ندارد.
از سوی دیگر تمام شرکت های خودروسازی جهان قائل به سود بیشتر بوده و در شرایط مطلوب حاضر به همکاری با ایران خواهند بود و به دلیل اعتبار جهانی آنها می توان حساب مستحکم تری روی آنها باز کرد و احتمال بی تعهدی آنها نیز کمتر خواهد بود.
این فرصت نیز وجود دارد که با ورود خودروسازان معتبرتر کیفیت خودروهای تولید این شرکت ها نیز در مقایسه با پژو بهتر بوده و بازار داخل از لحاظ کیفیت نیز رشد کند.
در کنار همه موارد گفته شده، یکی از اصلی ترین وجوه همکاری های بین المللی در صنعت خودروسازی، تبادل فن‌آوری های دو طرف است به گونه ای که طرف ضعیف در تعامل با طرف قوی تر می تواند بخشی از نیاز خود به دانش فنی را تأمین کرده و نقایص فنی خود را نیز پوشش دهد.
به نظر می رسد طی سال های همکاری ایران خودرو با پژو، دانش فنی قابل توجهی که بتواند بر روی آن تکیه کرد از طرف پژو به به ایران منتقل نشده و از بازگشت این همکاری حداقل از منظر فنی سودی برای ایران نمی توان رد نظر گرفت.
این در حالی است که در صورت ورود شرکای جدید و معتبرتربه ایران، این شرکت ها می توانند بخشی از فن آوری جدید خود که از پژو بالاتر بوده را نیز به ایران منتقل کنند.
نکته بسیار مهم دیگری که باید در همکاری با خودروسازان اروپایی در نظر داشت این است که نباید انحصاری را برای خودروسازان خارجی قائل شد به گونه ای که با باز گذاشتن فرصت های همکاری و میزبانی می توان با ایجاد بازار رقابتی در سطح کشور امتیازها و دانش فنی بیشتری را از این شرکت ها در تعامل دو جانبه دریافت کرد.
در پایان باید دید که آیا ایران با داشتن بازار بکر و با حجم گردش مالی بالا در صنعت خودرو، می تواند در شرایط باز اقتصادی میزبان خودروسازان جدیدتر، معتبرتر، و با کیفیت بیشتر باشد و خود را از دست و پا زدن در باتلاق پژو آزاد کند و یا اینکه با بازگشت پژو به ایران فرانسه بتواند اصلی ترین خودروساز خود را از مرگ نجات داده و نفس تازه ای از همکاری با ایران در نتیجه توافق هسته ای به اقتصاد و صنعت خودروسازی خود بدمد.