به گزارش نماینده به نقل از ایرنا، حجت الاسلام و المسلمین حسن روحانی صبح چهارشنبه در اجلاس سران آسیا-آفریقا در جاکارتا، افزود: ترکیب ۱+۵ با آگاهی از این که تهدید، تحقیر و تحریم، صلح و امنیت نمی آفریند، روی به مذاکره با جمهوری اسلامی ایران آورد.

رییس جمهوری ادامه داد: مذاکراتی فشرده، پیچیده و طولانی؛ که اینک خرسندم اعلام نمایم که در این گفتگوها، در مسیر تعاملات سازنده ای قرار دارد که می تواند توافق نهایی را در بر داشته باشد.

روحانی اضافه کرد: این توافق نهایی بایستی تضمین کننده حق استفاده صلح آمیز از انرژی هسته ای و نیز متضمن لغو تمامی تحریم های اقتصادی باشد.

رییس جمهوری تاکید کرد: من اینجا اعلام می کنم که هدف ما تعامل سازنده است؛ و بر این پای می فشرم که این تعامل سازنده به نفع همه ما و دیگر مردم جهان خواهد بود.

روحانی در بخش دیگری از سخنان خود به پدیده تروریسم، خشونت و افراط گرایی اشاره کرد و گفت: در کنار مقابله جدی با افراط گری و تروریسم، باید به شناسایی و ریشه کنی عوامل جاذبه گروه های تروریست و چگونگی سربازگیری آنان برخیزیم.

رییس جمهوری تصریح کرد: ریشه های فرهنگی اقتصادی این پرخاشگری و میل به خشونت باید شناسایی شود و با تلاش صادقانه در حل معضلات اقتصادی، تامین عدالت اجتماعی و مقابله با ترویج فرهنگ خشونت در میان جوانان، زمینه تحریک و سوءاستفاده تروریست ها از بین برده شود.

روحانی با بیان این که افزون بر این، باید با قطع کانال های تغذیه مالی، سیاسی و اطلاعاتی از توسعه تروریسم جلوگیری کرد، اظهار داشت: تا زمانی که برخی دولت ها، رویکرد تروریسم خوب و تروریسم بد را دنبال می کنند، جریان تروریسم بین المللی، پیام قاطع جهانی در مبارزه با این جنایت را دریافت نکرد ه و هر روز با نامی دیگر و با حمایت دولتی دیگر، به حیات خود ادامه خواهد داد.

متن کامل سخنرانی ریاست محترم جمهوری به شرح زیر است:

بسم الله الرّحمن الرّحیم

جناب آقای جوکو ویدو دو

رییس جمهور محترم اندونزی؛

روسای محترم جمهور، نخست وزیران گرامی؛

خانم ها و آقایان؛

در آغاز سخن مایلم مراتب خرسندی خود را، از شرکت در اجلاس سران آسیا ـ آفریقا در کشور دوست و برادر اندونزی ابراز نموده و از میهمان نوازی های ریاست محترم جمهور و مردم این کشور قدردانی نمایم.

گرامیداشت شصتمین سالگرد کنفرانس تاریخی باندونگ، و دهمین سالگرد مشارکت جدید راهبردی آسیایی ـ آفریقایی، بواقع فرصت مغتنمی است، تا به بنیانگذاران این حرکت ارزشمند ادای احترام نماییم؛ حرکتی که در چارچوب آن جنبش عدم تعهد به بار نشست، و به شنیده شدن صدای کشورهای جنوب در تحولات بین المللی و ارتقاء نقش آنها به عنوان نیرویی تأثیرگذار بر صلح، امنیت و توسعه بین المللی انجامید و برای نخستین بار مبارزه با نژادپرستی در برنامه جامعه بین الملل قرار گرفت.

اگرچه در عصر ما جهان تغییر چهره داده است، ولی اصول و ارزش های باندونگ باید هنوز بر اریکه دیپلماسی جهانی بدرخشد؛ بیایید نگذاریم فریاد باندونگ در دالان سیاست ورزی های منفعت طلبانه رنگ ببازد و اصول و ارزش های آن خدشه دار شود؛ نگذاریم خشونت، تجاوز، تروریسم و افراطی گری به راحتی سرتاسر گیتی را در نوردد و ملت ها را به خاک و خون بکشد.

تروریسم و افراطی گری در بخش های بسیاری از دو قاره آسیا و آفریقا گسترش یافته است. آنان بویژه در عراق و سوریه، با توسل به وحشیانه ترین روش ها، هر روز زنان، مردان و کودکان بیگناه را قربانی مطامع شوم و ضد بشری خود نموده و زیرساخت های این کشورها را نابود می کنند. افراط گرایان در راستای تأمین اهداف نامشروع خود از حمایت های اطلاعاتی، تسلیحاتی و مالی برخی بازیگران منطقه ای و بین المللی برخوردارند؛ و این در حالی است که حامیان آنان، از این واقعیت غافل هستند که استمرار بی ثباتی در مناطق آشوب زده، گسترش ناامنی در جهان، و از جمله کشورهای آنان، را به دنبال خواهد داشت.

من از دو سال پیش که شراره های افراط گرایی، خشونت و تروریسم در تمامی جهان و به ویژه کشورهای آسیایی - آفریقایی سر بر می کشید، و مشاهده می نمودم که چگونه دامنه آن در اکثر نقاط جهان و قاره های کهن نیز می پیچد، کوشیدم تا با تصویب قطعنامه «جهان عاری از خشونت و افراطی گرایی» در نشست ۲۰۱۳ مجمع عمومی سازمان ملل متحد، با حمایت و یاری شما یاران همراه، برای نیل به این مقصود، ساختاری بین المللی پدید آوریم.

خانم ها و آقایان؛

اینک در شرایطی که وجدان جهانی از دیدن بی تفاوتی سازمان های بین المللی در مقابل گسترش آتش تروریسم به شدت آزرده است، زمان آن فرا رسیده است که برای «اقدامی جهانی علیه خشونت و افراطی گری» طرحی عملیاتی ارایه شود و به جای آن که با اقدام نابجای برخی کشورها و آتش افروزی، به تروریسم کمک شود، با رویکردی مدبرانه، ریشه های آن خشکانده شود. چرا که مقابله با تروریسم باید جزء برنامه های این اجلاس و در راستای اصول و ارزش های باندونگ محسوب شود. من با استفاده از فرصت این گردهمایی تاریخی که اکثریت مردم جهان را نمایندگی می کند طرح رویکردی همه جانبه برای ریشه کنی تروریسم را ارایه می کنم:

۱- مفهوم بنیادین در مبارزه با تروریسم، گرامی داشتن حیات انسان است. ما باید به نقطه ای برسیم که برای آرامش جهانی و ایمنی خاطر، جان افراد از هر دین و مذهب و یا هر قوم و نژاد، در دیدگاه همگان، یکسان و برابر باشد. ما باید به نقطه ای برسیم که میان مسلمان، مسیحی، یهودی و بودایی، یا آفریقایی و آسیایی و اروپایی، در ارزش های انسانی تفاوتی نباشد، تا تروریسم نتواند صلح بشری را به مخاطره بیندازد و امنیت فردی و اجتماعی را تهدید و تخریب کند.

۲- بزرگترین جفا به ادیان الهی، سوءاستفاده از نام دین برای توجیه آدم کشی است. باید حرکت جهانی گسترده ای از سوی رهبران دینی و فرهنگی ملل برای مقابله با توجیه اعتقادی آدم کشی آغاز شود. هیچ تعصب اعتقادی نباید دستاویز سلطه طلبی های سیاسی شود. به ویژه نام زیبای آئین آسمانی اسلام، که پیام رحمت و محبت برای جهانیان آورده است.

۳- در کنار مقابله جدی با افراط گری و تروریسم، باید به شناسایی و ریشه کنی عوامل جاذبه گروههای تروریست و چگونگی سربازگیری آنان برخیزیم. ریشه های فرهنگی اقتصادی این پرخاشگری و میل به خشونت باید شناسایی شود و با تلاش صادقانه در حل معضلات اقتصادی، تامین عدالت اجتماعی و مقابله با ترویج فرهنگ خشونت در میان جوانان، زمینه تحریک و سوءاستفاده تروریستها از بین برده شود.

۴- افزون بر این، باید با قطع کانالهای تغذیه مالی، سیاسی و اطلاعاتی از توسعه تروریسم جلوگیری کرد. تا زمانی که برخی دولتها، رویکرد تروریسم خوب و تروریسم بد را دنبال میکنند، جریان تروریسم بین المللی، پیام قاطع جهانی در مبارزه با این جنایت را دریافت نکرد ه و هر روز با نامی دیگر و با حمایت دولتی دیگر، به حیات خود ادامه خواهد داد.

آقای رییس؛

استمرار بحران ها و منازعاتی که با مداخلات نظامی خارجی تشدید شده، به بروز فاجعه ای انسانی در مناطق آشوب زده انجامیده است. شرایط تأسف بار کنونی در یمن و سوریه نمونه های بارز چنین وضعیتی هستند. تجربه تاریخی نشان داده است که مداخله نظامی نه تنها راهکار مناسبی برای پاسخ به بحران ها نیست، بلکه به وخامت بیشتر اوضاع می انجامد. ما معتقد یم صلح و آرامش پایدار در گرو توقف مداخله نظامی و ایجاد شرایط لازم برای مفاهمه و گفت وگو میان تمامی گروه های سیاسی است. ما مسئولیت خطیر جامعه بین المللی در این زمینه را نیز یادآور می شویم.

در همین راستا سیاست های اشغالگرانه و توسعه طلبانه رژیم متجاوز صهیونیستی نیز از طریق اعمال خشونت فیزیکی و ساختاری، منجر به نقض گسترده و نظام یافته حقوق مردم فلسطین گردیده و تهدیدی علیه صلح و امنیت منطقه ای و بین المللی به شمار می رود.

در حالی که علی رغم محکومیت مستمر بین المللی، حمایت های همه جانبه قدرت های بزرگ، طمع رژیم صهیونیستی به ادامه سیاست های ضد انسانی خود، علیه مردم و سرزمین فلسطین و سایر کشور ها را افزایش داده است.

تاریخ نشان می دهد که جنگ و نا امنی، فقر و توسعه نیافتگی می آفریند و آن را همچنان چالش مهم پیش روی کشور های در حال توسعه و کمتر توسعه یافته قرار می دهد. لذا و علیرغم تلاش های ملی برای کاهش و امحای فقر، همکاری های توسعه ای هنوز نتواسته است به ارتقا سطح توسعه اقتصادی در کشور های فقیر بیانجامد. علاوه بر این، کشورهای توسعه یافته همچنان به بخش مهمی از تعهدات بین المللی خود در زمینه تامین مالی و انتقال فناوری عمل نکرده و با تحقق آنها را به ملاحظات سیاسی مشروط کرده اند. معماری اقتصادی و مالی نیز همچنان از ضعف های ساختاری که از جمله موانع مشارکت موثر کشور های در حال توسعه در تصمیم گیری های اصلی آنها می باشد، رنج می برد. ما هنوز از یک نظام مالی و تجاری چند جانبه قاعده مند، غیر تبعیض آمیز و فراگیر که بتواند به رشد سرمایه گذاری، توسعه و اشتغال پایدار در کشورهای در حال توسعه و کمتر توسعه یافته، کمک کند فاصله داریم. بنابراین اصلاحات ساختاری در این نظام امری ضروری بوده و حضور و مشارکت بدون تبعیض هم کشورها در نهادها و فرآیندهای مالی و بانکی منطقه ای و بین المللی لازمه این اصلاح ساختاری است.

عالیجنابان؛

چندجانبه گرایی نیز یکی دیگر از اصول کنفرانس باندونگ، و از دستاوردهای مهم بشری در مقابله با یک جانبه گرایی زورمدارانه است. توسل به روش های زورمدارانه و از جمله اعمال تحریم های اقتصادی علیه کشورهای مستقل، تجلی چنین گرایشی است. تحریمهای ظالمانه و غیر قانونی علیه برنامه صلح آمیز هسته ای جمهوری اسلامی ایران بارزترین نمونه این گرایش خطرناک است.

لیکن پایداری و مقاومت ملت ایران، و سرعت رشد و توسعه فناوری بومی و صلح آمیز هسته ای، سرانجام طرف مقابل را به میز مذاکره کشانید؛ و ترکیب ۱+۵ با آگاهی از این که تهدید، تحقیر و تحریم، صلح و امنیت نمی آفریند، روی به مذاکره با جمهوری اسلامی ایران آورد. مذاکراتی فشرده، پیچیده و طولانی؛ که اینک خرسندم اعلام نمایم که در این گفتگوها، در مسیر تعاملات سازنده ای قرار دارد که می تواند توافق نهایی را در بر داشته باشد. این توافق نهایی بایستی تضمین کننده حق استفاده صلح آمیز از انرژی هسته ای و نیز متضمن لغو تمامی تحریم های اقتصادی باشد. من اینجا اعلام می کنم که هدف ما تعامل سازنده است؛ و بر این پای می فشرم که این تعامل سازنده به نفع همه ما و دیگر مردم جهان خواهد بود. جهانیان بوضوح دریافته اند که جمهوری اسلامی ایران با پیگیری و مداومت در حل معضل پیش آمده هسته ای بعنوان گام نخست، عزم راسخ دارد که تمامی تلاش و ظرفیت منطقه ای و بین المللی خود را بیش از گذشته در مرحله بعد، جهت ایجاد امنیت منطقه و گسترش صلح جهانی بکار گیرد. ما در این مرحله خواهیم کوشید تا با همکاری جمعی منطقه ای و توسعه ارتباطات و تعاملات میان همسایگان، و با تمسک به اصول همکاری های اسلامی و اهداف اجلاس باندونگ، آرامش، امنیت و ثبات را برای توسعه اقتصادی و کاهش فقر و عقب افتادگی فراهم آوریم.

در این چارچوب، جمهوری اسلامی ایران آماده مشارکت و همکاری با همسایگان و از جمله همسایگان عرب خود می باشد. در این راستا ما بر صلح منطقه ای به منظور توقف کشتار و خونریزی در یمن و سایر کشورهای منطقه تاکید می کنیم؛ چرا که در نظم جدید بین المللی، همکاری و مشارکت امری انسانی است.

خانم ها و آقایان؛

من به عنوان رییس جنبش عدم تعهد نیز افتخار دارم رضایت خاطر خویش از حضور در اجلاس سران را ابراز نمایم. این جنبش بعنوان بزرگترین دستاورد دیپلماتیک دهه های اخیر، بر این باور است که بنیاد و اساس قدرتمند این مشارکت راهبردی، منجر به تقویت کشورهای آسیایی ـ آفریقایی و بعدها سایر مناطق در حال پیشرفت، در بسیاری از زمینه ها شد و امکان ایفای نقشی مهم در سطح بین الملل را برای این کشورها فراهم نمود؛ اما اکنون این وظیفه ما می باشد تا با در نظر گرفتن شرایط کنونی سیاست های جهانی، ارزشی عملی و دستوری به اصول باندونگ ببخشیم. بر این اساس، ما نیازمند تقویت روابط میان آسیا و آفریقا می باشیم که نسبتاً از سرعت تحقق آن کاسته شده است.

جنبش عدم تعهد بر اهمیت بیانیه کنفرانس ۲۰۰۵ مشارکت راهبردی جدید آسیایی ـ آفریقایی نیز تأکید داشته و از جامعه بین الملل خواسته است تا مطابق با چارچوب های مشارکت راهبردی جدید، به عنوان یکی از معیارهای تعمیق مشارکت میان کشورهای در حال توسعه، علی الخصوص میان آسیا و آفریقا، همکاری ها را ارتقاء بخشد.

یکبار دیگر از میزبانی دولت و ملت اندونزی برای این اجلاس مهم سپاسگزاری می کنم.

از صبر و حوصله شما سپاسگزارم.