به گزارش نماینده به نقل از خبرگزاری ایسنا، ۲۹ اسفندماه ۱۳۹۱ احمد اسفندیاری، یکی از پیشگامان نقاشی مدرن ایران، از دنیا رفت. او سال ۱۳۰۱ در تهران متولد شد و علاقه‌اش به هنر نقاشی و موسیقی از کودکی شکل گرفت.

علاقه‌ی اسفندیاری به موسیقی زبانزد بود و او هنگام کار هنری همیشه موسقی گوش می‌داد و از آن لذت می‌برد. مادرش نوازنده‌ی ویولن و از شاگردان ابوالحسن صبا (نوازنده چیره‌دست ویولن) بود. با این او به فرزندش اجازه نداد علاقه‌اش به موسیقی را دنبال کند و او را از این کار منع می‌کرد.

احمد از کودکی به نقاشی علاقه‌مند بود. عمویش که با هنرمندان و ادیبان صاحب‌نام آن دوره مانند محمدحسین شهریار، ابراهیم باستانی پاریزی و علی‌اکبر صنعتی آشنا بود، برادرزاده‌اش را نزد آن‌ها می‌برد. پدر اسفندیاری با دیدن علاقه‌ی فرزندش به هنر او را نزد یکی از شاگردان کمال‌الملک برد تا نقاشی را بیاموزد.

این هنرمند یکی از نخستین فارغ‌التحصیلان دانشکده هنرهای زیبا بود. اسفندیاری در سال ۱۳۲۴ و در دومین سال تأسیس این دانشکده وارد آن شد و لیسانس خود را در رشته نقاشی دریافت کرد.

یک سال پس از ورودش به دانشکده در نمایشگاه «هنرهای زیبای تهران» حضور یافت و ۱۲ سال بعد یکی از تابلوهای طبیعت بیجانش را درنخستین دوسالانه نقاشی تهران به نمایش گذاشت. علاوه بر این او نمایشگاه‌های انفرادی و گروهی متعددی از آثارش برپا کرد. تدریس در هنرستان‌های تهران از دیگر فعالیت‌های اسفندیاری پس از فارغ‌التحصیلی بود.

استفاده از رنگ‌های سرد به‌خصوص رنگ آبی یکی از ویژگی‌های هنر اسفندیاری است. درباره‌ی دلیل استفاده‌ی زیاد از این رنگ در کارهایش گفته بود: «آبی را دوست دارم، رنگ آسمان وطنم است.»

او به طبیعت و ساده‌سازی فرم‌های آن توجه داشت و روابط میان آدم‌ها را در آثارش به تصویر می‌کشید. این هنرمند ضمن توجه به نوگرایی و مدرنیسم، توجه به هنر اصیل ایرانی و المان‌های آن را در کارهایش حفظ کرده بود. امپرسیونیسم و پست امپرسیونیسم از سبک‌هایی بودند که اسفندیاری در زمینه‌ی آن‌ها آثاری را خلق کرده است.

اسفندیاری در سال ۱۳۲۸ در نمایشگاه گروهی انجمن فرهنگی ایران و فرانسه به همراه حسین کاظمی، محمود جوادی‌پور و مهدی ویشکایی شرکت کرد و در پایه‌گذاری گالری "آپادانا" (نخستین گالری خصوصی در ایران) همکاری کرد.

حسین محجوبی -نقاش پیشکسوت ایرانی- درباره‌ی این هنرمند گفته است: «نسل‌های جوان ما باید افرادی چون مرحوم اسفندیاری را بشناسند.»

عباس مشهدی‌زاده -هنرمند مجسمه‌ساز- نیز درباره‌ی آثار اسفندیاری گفته است: «یک اثر از اسفندیاری نمی‌بینیم که تلخی و سیاهی را به تصویر کشیده باشد، بلکه همه آثار او با رنگ‌ها و شادی‌ها عجین شده است. هنر و شناساندن هنرمندان باید از کودکی به بچه‌ها آموخته شود. توصیه من این است که به این قضیه بیشتر توجه شود؛ چرا که آنچه که می‌ماند فرهنگ و هنر است و دوست‌داشتنی‌ترین چیزی که انسان فطرتا به آن عشق می‌ورزد آن چیزی است که از فرهنگ و هنر آورده شده باشد.»

او ۲۹ اسفندماه ۱۳۹۱ پس از تحمل یک دوره‌ی طولانی بیماری، برای همیشه قلمش را زمین گذاشت و هنر نقاشی ایران یکی از معدود بازماندگان پیشگام هنر نوگرای خود را از دست داد.