به گزارش نماینده، «دست بردارید از این بهانه جویی‌ها. لااقل این رئیس جمهور در امنیت ملی متخصص است، اگر در چیز دیگری تخصص نداشته باشد.» واژه «این رئیس جمهور» را روحانی خطاب به خودش گفت تا نشان دهد در مهندسی امنیتی چه مقدار حاذق است.
سوابق وی نیز همین تبحر امنیتی را نشان می‌دهد. روحانی از سال ۶۸ تا ۸۴ به مدت ۱۶ سال دبیر شورای امنیت ملی کشور بود و در ماجراهایی نظیر واقعه ۱۸ تیر، حضور موثری داشته است.
امنیتی که بنا به گفته بسیاری از صاحب‌نظران بحثی جدا از تصمیمات سیاسی، اقتصاد و فرهنگی است. هر چند «امنیت» با اکثر حوزه‌های دیگر ارتباط مستقیمی دارد اما مهندسی امنیت بخصوص در سیاست‌خارجی و برای حفظ نظام مستقر کشور موضوع زودگذر و وابسته به سیاست دول مختلف نیست کما اینکه خود آقای روحانی بر این باور است که اساس سیاست خارجه باید در راستای تأمین منافع ملی و امنیت ملی ایران باشد. وی متعقد است که «اگر سیاست خارجی قادر بود تأمین منافع ملی را تضمین و کشور را در راه توسعه و گسترش قرار دهد و به سخن ساده‌تر هزینه‌ها را کاهش و سودها را افزایش دهد، این سیاست خارجی مطلوب خواهد بود.»
حرف صحیحی که با روند رو به رشد حمایت‌های معنوی و امنیتی ایران از کشورهای دیگر به خصوص کشورهای منطقه شیب بیشتری به خود گرفت. در روزهایی که نیروهای ناتو و نیروهای ارتش آمریکا حضوری تزئینی و بدون کاربرد در عراق و سوریه داشتند، نیروهای عراقی و سوری با کمک مستشاران نظامی ایران به بردهای شیرینی در مقابل تروریست‌های تکفیری دست پیدا کردند.
هادی العامری، نماینده پارلمان عراق و دبیرکل سازمان بدر در این رابطه معتقد است که «حضور مشاوران ایرانی همراه نیروهای بسیج مردمی در جنگ‌های صلاح‌الدین مایه افتخار ما است. هرکس درباره مشاوران ایرانی حرف می‌زند باید به احترام آنها بایستد. اگر آنها نبودند و اگر برادر قاسم سلیمانی فرمانده سپاه قدس ایران نبود سراسر عراق اکنون تحت سلطه داعش قرار می‌گرفت.»
اما حضور بعضی از نزدیکان و دستیاران ویژه رئیس جمهور که اتفاقا سوابق امنیتی در دولت‌های گذشته نیز دارند رفتاری به دور از سیاست ثبات منطقه‌ای، ایجاد آرامش و امنیت پایدار دارند. موضع‌گیری اخیر حجت الاسلام یونسی مؤید همین رفتار غیر امنیتی است.
یونسی در این گفت‌وگو ادعا کرد: «در حال حاضر عراق نه فقط حوزه تمدنی نفوذ ماست، بلکه هویت، فرهنگ، مرکز و پایتخت ماست و این مسئله هم برای امروز و هم برای گذشته است. جغرافیای ایران و عراق غیرقابل تجزیه است و فرهنگ ما غیرقابل تفکیک است. پس ما یا باید با هم بجنگیم و یا یکی شویم».
سخنان یونسی از هر طرف که خوانده شود و یا با نهایت حسن ظن به آن نگریسته شود، باز نمی‌توان تبعات منفی آن را نادیده گرفت. این اظهارات باعث شد که رسانه‌های غربی و رسانه‌های عربی مخالف جمهوری اسلامی ایران در راستای پروژه‌های ایران‌هراسی این قسمت از سخنان او را برجسته کرده تا مسئولان عراقی نسبت به این گفته‌ها واکنش نشان دهند.
***اظهارات یونسی به سرعت در رسانه‌های غربی و عربی بازتاب پیدا کرد
وزیر امور خارجه عراق در واکنش به سخنان یونسی، گفت: «عراق دارای حاکمیت کامل است و به هیچ طرفی چه ایران و چه غیر از آن اجازه نداده و نخواهد داد که این حاکمیت را نقض یا در امور داخلی این کشور دخالت کند».
هر چند این سخنان با تحریف مواجه شد اما حساسیت بالایی که در موضوع مورد اشاره یونسی وجود داشت این واکنشهای علنی را در پی داشت. البته یونسی چندی بعد، اظهارات خود را تصحیح کرد اما سؤاستفاده از این جملات از لحاظ امنیتی، پیش از این تصحیح انجام شده بود.
علی لاریجانی رئیس مجلس شورای اسلامی نیز ضمن اشاره تلویحی به این سخنان و بدون نام بردن از حجت الاسلام یونسی گفت که «باید توجه نماییم که این گونه اقدامات فقط تبعات داخلی ندارد؛ ایران به عنوان مهمترین کشوری که در منطقه دارای ثبات قوی است و نظامی دموکراتیک دارد با این روش‌ها در انظار مردم سایر کشورها لطمه جدی می‌خورد. نظیر برخی اظهارات نادرست در مورد موقعیت ایران که در این چند وقت بیان شد و دیدید چگونه مستمسک دیگران برای تخریب وجهه ایران قرار گرفت.»
مهدی فضائلی کارشناسی مسائل نیز معتقد است این اظهارات (سخنان یونسی) منجر به سوءتفاهم می‌شود و دامنه آن حوزه امنیت ملی کشورمان را هم مورد آسیب قرار می‌دهد و انتظار است که رئیس جمهور درباره حضور چنین افرادی در اطراف خود تجدیدنظر کند.
فضائلی می گوید که «با توجه به سابقه طولانی آقای روحانی در حوزه امنیت ملی به نظر می‌رسد رئیس جمهور به اهمیت این مسئله واقف است و ان‌شاءالله تصمیمی متناسب در این زمینه اتخاذ کنند.»
حال باید دید رئیس جمهور که به گفته خودش متخصص امور امنیتی است برای حفظ امنیت پایدار و جلوگیری از لطمه خوردن به این امنیت در مقابل این مورد ضد امنیتی چه تصمیمی را اتخاذ می‌کند.
منبع: تسنیم
نظرات مخاطبان 0 1
۱۳۹۳-۱۲-۲۴ ۲۱:۲۵امید 0 0
در ادبیات پر و پیمان ما فضل یک واژه شایسته و پر ارزش است، این اوصاف بر افراد برخوردار از دانایی نیز پسندیده می باشد. لیکن زمانی که بدون علم و آگاهی و تجربه درخور ، فرد در مقام اظهار قرار گیرد قطعا" مصداق بهانه جویی است و نمود مبالغه پیدا می کند که با در نظر گرفتن شرایط اگر ایجاب نماید واژه منفی فضول را به عنوان حد مبالغه فضل بکار برده اند. بایستی توجه داشت که نظرات افراد ممکن است تصویر ناپسندی از فرد یا گروهی که بدان وابستگی دارد در اذهان داخلی و خارجی بوجود آورد اما تاثیر آن برامنیت کشور مبالغه آمیز است مثلا نمی توان گفت نظر آیت الله جنتی در باب مرگ ملک عبدالله امنیت کشور ما را به خطر می اندازد بلکه احتمالا چهره پر صلابت و متین ایران در اذهان را خطشه دار می کند. در این مورد هم بعید می دانم نظرات جناب یونسی اقتدار کشورمان را زیر سوال ببرد البته می توان در فضای دانشگاهی مسائل این چنینی نظرسنجی شود شاید حتی نظر برخی افراد جنبه دیگر این مورد را نشان دهد و موافق با تاثیرگذاری مثبت چنین سخنی در توانمندی کشور باشد . برای هر سخنی نمی توان صرفا" نطر بیگانگان را ملاک قرار داد. چرا که بسیاری از نظرات مردم ما با فرهنگ و اندیشه بیگانگان تفاوت دارد و این بدیهی است که بسیاری از واکنشهای سران دیگر کشورها با نظرات مقامات کشور همخوانی نداشته باشد. ضمن اینکه نمی توان منکر مشترکات فرهنگی سه کشور همسایه در این منطقه یعنی افغانستان ، ایران و عراق شد . مشترکات مذهبی عمیق بحدی که اوج آن را در فرهنگ شیعی و خصوصا" ایام عزاداری محرم و روز عاشورا بوضوح می توان پرچم یک رنگی را در این مناطق افراشته دید و اگر چنین اندیشه ای مبنای امور جاری شود جای شکر و حمد به درگاه الهی دارد و یقینا" موجب عزت و اقتدار و شکوهمندی آتی است. انشاالله. من الله توفیق.