نماینده /سیدحسین نقوی‌حسینی: در سبد غذایی بسیاری از مردم کشور ما یک کالای استراتژیک محسوب می‌شود به‌خاطر اینکه مردم از نان به‌عنوان اصلی‌ترین منبع غذایی استفاده می‌کنند. حتی در ضرب‌المثل‌های ما هم گفته می‌شود حتی اگر چیزی نباشد، نان خالی می‌خوریم به همین خاطر نان محور غذایی ما ایرانیان محسوب می‌شود.

به همین جهت تغییر و جابه‌جایی نرخ نان همیشه در کشور ما حساس بوده و دولت‌ها با ظرافت خاصی به آن می‌پرداختند. دولت قبل وقتی می‌خواست قیمت نان را افزایش دهد، یارانه آن را به طور جداگانه به یارانه‌ها اضافه و در بودجه سالانه نیز مبلغی را به عنوان یارانه نان شهروندان منظور و به اضافه یارانه معمول خانوارها یارانه نان را به طور مجزا پرداخت کرد تا مردم بویژه اقشار متوسط و کم‌درآمد که قوت غالب آنها نان است احساس فشار مالی نکنند.

۳-۲ ماهی هست دولت محترم قیمت نان را افزایش داده و با گذشت این مدت، از افزایش یارانه آن هم خبری نبوده است. در اقدام دولت یازدهم در افزایش ناگهانی قیمت نان، علاوه بر اشکال عدم جایگزین و جبرانی برای این افزایش قیمت، نوعی لجام‌گسیختگی هم در اجرا وجود داشته و دارد. در حقیقت، با یک نرخ مصوب و تعیین شده قیمت نان افزایش نیافت بلکه این افزایش قیمت که گفته می‌شد بین ۳۰ تا ۴۰ درصد است، در برخی مناطق بالای ۵۰ و حتی در شهرهایی تا ۱۰۰ درصد بود.

این لجام‌گسیختگی و عدم پیش‌بینی جایگزین مناسب برای افزایش قیمت به طور طبیعی فشار مالی بسیاری را بر مردم تحمیل کرد و شرایط را به گونه‌ای کرد که بسیاری از مردم حتی برای خرید نان و خوردن نان خالی هم دچار مشکل شدند.

بهتر بود دولت یارانه نان را به رقم یارانه مردم می‌افزود یا حداقل این اقدام ـ افزودن بر یارانه نان ـ را نسبت به افراد کم‌درآمد جامعه انجام می‌داد که گاهی حتی خورشی در سفره خود ندارند. خوب بود ـ و هست ـ با این اقدام پیش‌بینی لازم را برای سفره این دسته از اقشار مردم انجام می‌داد.

دولت عنوان کرد این افزایش قیمت نان به خاطر گران شدن نیروی کار و هزینه‌های جانبی نانوایی‌ها انجام می‌شود و با همین استدلال بود که سخنگوی دولت عنوان کرد دولت تصمیمی برای افزایش قیمت نان ندارد و این اقدام را تا میزان ۳۰ درصد در اختیار نانوایی‌ها قرار می‌دهد اما در این باره باید گفت افزایش قیمت نان نه برای نانواها سودآوری داشت و نه برای مصرف‌کننده که بدون شک هیچ سود و نفعی نداشت چون آنچه بعد از افزایش قیمت نان شاهد بودیم، نبود هرگونه تغییر در نان و بهتر شدن کیفیت آن بود.

کاش حداقل با افزایش ناگهانی قیمت نان کیفیت آن بهبود پیدا می‌کرد تا مردم به ازای این بهبود کیفیت هزینه بیشتری می‌پرداختند. بنابراین در جریان این اقدام دولت، نفعی به دو سوی این ماجرا نرسید و در حقیقت این اقدام دستمایه‌ای شد برای مبادلات غیررسمی برخی که به دنبال منافع خود یا منافع جریان‌های خاصی بودند و سودهای گزاف اقتصادی را شامل حال آنها کرد. هنوز هم دیر نشده و دولت می‌تواند یارانه‌ای را برای نان مردم تعریف کند چون نباید فراموش کرد افزایش قیمت نان همچون افزایش قیمت بنزین تبعات بسیاری به دنبال داشته و می‌تواند همانطور که افزایش قیمت بنزین بر افزایش سایر کالاها و خدمات تاثیر می‌گذارد، افزایش قیمت نان نیز افزایش قیمت بسیاری از کالاهای دیگر را به دنبال داشته باشد.

مجلس باید در لایحه بودجه سال ۹۴ برای اقشار کم‌درآمد یارانه مخصوص نان را در نظر بگیرد یا آنکه دولت براساس تدابیر کارشناسان خود برای اقشار کم‌درآمد جامعه و جبران این افزایش قیمت پیش‌بینی دیگری داشته باشد.

خوب بود دولت که هنوز حقوق کارگران و کارمندان را اضافه نکرده است دست به این افزایش قیمت نمی‌زد. دولت محترم این اقدام را می‌توانست با تدبیر، همزمان با اواسط فروردین ماه سال آینده که حقوق و دستمزد کارگران و کارمندان افزایش می‌یابد، انجام دهد البته در آن موقع هم باید یارانه‌ای جدا برای افزایش قیمت نان در نظر گرفته می‌شد. اقشار پردرآمد جامعه چندان در قید و بند این افزایش قیمت‌ها نیستند و قطعاً در هزینه‌های جاری زندگی آنها این تغییرات قیمت چندان محسوس نیست و به چشم نمی‌آید اما باید به فکر اقشار ضعیف جامعه بود.

منبع: وطن امروز