به گزارش نماینده به نقل از خبرگزاری مهر، نشست تاریک و روشن داستان انقلاب با حضور جمعی از نویسندگان ادبیات داستانی انقلاب اسلامی عصردیروز در بنیاد شعر و ادبیات داستانی ایرانیان برگزار شد.

در این نشست، رضا امیرخانی در سخنانی با اشاره به اینکه وقتی صحبت از نداشتن داستان انقلاب در کشور می شود در واقع در حال مقایسه این نوع از داستان با داستان های جنگ هستیم، گفت: جنگ تحمیلی به طور تقریبی ۲۰۰ هزار شهید برای ما داشت در حالی که در کل ماجرای پیروزی انقلاب اسلامی بیشتر از ۱۰ هزار شهید نداریم.

این نویسنده ادامه داد: سوالی که مطرح است این است که آیا  این تعداد از کشته ها می تواند منجر به این شده باشد که در مورد انقلاب بیشتر داستان داشته باشیم؟ من خودم به این مساله باور ندارم. به اعتقاد من، انقلاب ما، انقلابی مردمی بود اما جنگ ما بیشتر از مردمی بودن، داوطلبانه بود.

وی ادامه داد: رسانه انقلاب در ایام مبارزه در نوارهای کاست خلاصه می شد که پیغام ها را به روی آنها ضبط می کردند. اگر دقت کنید از این قبیل نوارها در خانه های بسیاری از ما وجود دارد و هر فردی به نسبت سن و سال خودش برخی از خاطرات مشابهش را ممکن است به روی آنها ضبط کرده باشد. این یکی از این موضوعاتی است که من را به این باور رساند که انقلاب ما به شدت مردمی است. خود من، اگر پسر یک ساواکی هم بودم به طور مشخص از آن روزها خاطراتی داشتم.

امیرخانی ادامه داد: کمتر از ۳۵ درصد از جغرافیای کشور ما در دوران دفاع مقدس اسیر جنگ بود و با احتساب حملات هوایی حتی ۵۰ درصد از کشور ما نیز دچار جنگ نبود. آمار رسمی ما هم کمی بیش از ۲۰۰ هزار نفر کشته در دوران دفاع مقدس را نشان می دهد، در حالی که از این تعداد کمتر از ۱۶ هزار نفرشان در جنگ شهری شهید شدند.

وی افزود: در دوران انقلاب ما شاهد یک حضور مردمی و همه جانبه بودیم در حالی که در دوران دفاع مقدس حضور ما بیشتر داوطلبانه بود. به نظرم مردم حس کردند که ماجرای انقلاب اسلامی که درگیر آن بودند در تمامی مجاری رسمی روایت شده است و لذا دیگر نیازی به نوشتن داستان برای آن نیست و به همین خاطر هم اساس داستان انقلاب خلق نشد در حالی که در مورد دفاع مقدس بسیاری از رویدادها و فعالیت های بچه های ما از اساس دیده نمی شد و جذابیت روایت داشت.

امیرخانی تاکید کرد: انقلاب اسلامی روایتی رسمی و همه جانبه بود که همه را پوشش می داد اما ادبیات جنگ اینگونه نبود، هرچند که هنوز هم از ادبیات رسمی جنگ در صدا و سیما جلوتر است.

امیرخانی در پایان افزود: من حس می کنم که شیپور نوشتن داستان انقلاب ۱۳ روز پیش به ناهنجارترین شکل ممکن تازه نواخته شده است. ۱۳ روز قبل بود که دوستان انقلابی ما تابلوی خیابان نوفل لوشاتو را کندند. این روز باید ثبت شود و ما تازه حالا پس از این ماجراست که باید داستان انقلاب را بنویسیم.