به گزارش نماینده به نقل از فرهنگ نیوز، متأسفانه باید گفت که دولت تدبیر و امید که از ابتدای شروع به کار خود شعار «اعتدال» را سرلوحه کار خود قرار است، در رابطه با سیاست های فرهنگی روز به روز شکل افراطی تری را پیش می گیرد و هر از چند ماهی یک خبر نگران کننده موجب شوک و بهت اهالی فرهنگ و هنر می شود.
سیر اقدام رو به تندوری فرهنگی دولت اعتدال
با نگاهی به کارنامه دولت تدبیر و امید طی نزدیک به دو سال گذشته در می یابیم آنچه که در این دولت به عنوان تصمیمات فرهنگی اتخاذ می گردد یادآور برخی از حوادث تلخ فرهنگی دوران اصلاحات و بدنه فرهنگی آن است و تأسف بارتر آنکه شدت این تصمیمات ساختار شکن و خارج از چارچوب روز به روز افزایش می یابد.
در همان ابتدای کار بود که وزیر محترم ارشاد در سخنانی رسمی از یک خواننده که در ایام فتنه حضوری فعال در جبهه ضد انقلاب داشت حمایت کرد و حمایت جنتی از شجریان به همین جا ختم نشد و در جریان مراسم جشن دهمین سالگرد تاسیس صندوق حمایت از هنرمندان، خبرنگاران و نویسندگان که با حضور علی جنتی در تالار وحدت تهران برگزارشد، وزیر ارشاد با گذشت تقریبا نیم ساعت از شروع برنامه به همراه استاد محمدرضا شجریان وارد سالن اجرای برنامه شد. این اقدام وی با تشویق حاضران مواجه شد. حضور همزمان وزیرارشاد با استاد آواز ایران باعث شد تا سید فرید قاسمی پیشکسوت حوزه رسانه برای لحظاتی سخنرانی خود را قطع کند تا فضای سالن و صدای شور و اشتیاق هنرمندان آرام شود.
اما جدای از برخود خوب و صمیمی آقای وزیر ارشاد با برخی هنرمندان حاتمی فتنه۸۸، ارائه مجوز به کتابهای مسئله‌دار نیز بُعد دیگری از ابعاد فکری وزارت ارشاد تحت مدیریت جنتی را افشا می کند. ابتدا کتابی در تکریم «اسماعیل خوئی» شاعر ضددین و فراری به بازار عرضه شد و سپس چند کتاب از «رضا براهنی» نویسنده ضدانقلاب مجوز نشر دریافت کرد و در بین ناشرانی که پس از مدت ها تعطیلی به لطف علی جنتی توانستند به حیات خود ادامه دهند.
در ادامه همین روند نیز از یک شاعر ضد انقلاب به نام «یدالله رویای» برای حضور در جشنواره شعر فجر ، حیرت همگان را به اوج رساند.
علاوه بر اینها نیز اعطای مجوز به کنسرت های زنانه(آن هم زنانی که در شبکه های ضد انقلاب حضوری فعال و مستمر دارند)، حمایت یک روزنامه اصلاح طلب از کاریکاتوریست فرانسوی و... همه و همه اقدامتی از سنخ و جنس فرهنگ است و ادامه آن هم قابل پیش بینی و هم نگران کننده است.
سه شنبه گذشته نیز آلبومی از نوشین طافی خواننده زن با مجوز ارشاد رونمایی شد. رسانه های دولتی از انتشار این آلبوم با عنوان «اتفاق بزرگ در موسیقی پس از سالها» یاد می کنند، محسن کرامتی خواننده این آلبوم با اعتراض به محدودیت خوانندگی زنان اظهار داشت: همه ما با صدای یک بانو که برای ما لالایی می‌خواند با موسیقی آشنا می‌شویم و آن بانو مادر ماست. بیایید تمامی بانوان را مثل مادر خود بدانیم و اجازه دهیم تا صدایشان شنیده شود!!
انتشار اثر یک نویسنده حامی همجنس گرایی؛ گل سر سبد سیاست های فرهنگی
شاید بتوان از مورد موارد ذکر شده اندکی گذشت و از باب تساهل برخی از آنها را نادیده گرفت. اما خبر عجیبی طی این روزها دیگر جای توجیه ندارد و در مراسمی که در باغ موزه زندان قصر برگزار شد، مجموعه شعر «سپیده جدیری» مترجم کتابهای همجنس گرایی و ترویج دهنده آن رونمایی شد.
اندر سوابق سپیده جریدی نیز همین بس که وی مترجم یکی از مهم ترین کتاب های حمایت از همجنس گرایی می باشد و در مصاحبه با یکی از سایت های ضد انقلاب در پاسخ به این سوال که از انتخاب کتابی در حمایت از هم جنس گرایی برای ترجمه نگران قضاوت‌های احتمالی، فشارها یا انگشت‌نما شدن نبودی؟ گفت:
«نگران نبودم چون با آگاهی کامل به قضاوت‌ها و واکنش‌ها این انتخاب را انجام دادم. حالا آن گروه از دوست‌های روشنفکرِ ما، مشکلِ خودشان است که قادر نیستند این حق را به رسمیت بشناسند.!»
جریدی همچنان در پاسخ به این سوال که آیا به نظر تو همجنسگرایی نوعی هنجارشکنی در اجتماعی از مردمان عادی‌ست؟ نیز تصریح کرد:
«تا به حال با هر همجنسگرایی که صحبت کردم تأکید کرده که گرایش جنسی‌ا‌ش انتخابِ خودش نبوده. از اول با او بوده و در یک سنی توانسته کشف‌اش کند. مگر گرایش جنسیِ خود ما دیگرجنس‌خواه‌ها انتخاب خودمان بوده؟ نه، توی وجودمان بوده از اول. حالا بر فرض، اگر انتخاب خودشان هم بود، چرا بگوییم که با جامعه‌ی عادی هماهنگ نیستند؟ این همه کارمند، معلم، مهندس، پزشک، هنرمند، روزنامه‌نگار، مبارز وجود دارد که همجنسگرا هستند.»
مسلماً چنین اقدامات و حمایت های رسمی از افرادی که دارای سوابق مشخص می باشند نه از آقای جنتی(به عنوان وزیر ارشاد و فرزند انقلاب اسلامی) انتظار می رود و نه اینکه در چارچوب سیاست های فرهنگی یک دولت اعتدال گرا قابل فهم و تبیین است و این قبیل اقدامات تنها در چارچوب افکاری ساختارشکنانه که هدفی جز زیر سوال بردن مهم ترین هنجارهای مورد پذیرش جامعه را دارند، احساس می شود و عکس العملی جز مقاومت و روی گردانی مردم را در پی نخواهد داشت.
نظر شما