نماینده - «هر چه می خواهید انتقاد کنید پاسخ نمی دهم» جمله ای که به نقل از محمد جواد ظریف وزیر امور خارجه تیتر عکس صفحه اول چهارشنبه روز نامه اعتماد بود . در مدح آزادی بیان سخن ها تاکنون بر زبان رانده شده است از جمله آن که آزادی بیان مراحلی دارد و یکی از مراحل و ابتدایی ترین آن آزادی در سخن گفتن و ابراز عقیده است ، مرحله دوم آزادی پس از بیان است و آن که منتقد و گوینده سخن از آینده خود بیمناک نباشد و به راحتی آن چه را که می اندیشد بگوید و بر زبان بیاورد و سوم و مهمترین آن ها آن که گوش شنوایی برای این انتقادها در جامعه باشد .
اصولا فلسفه آزادی بیان و آزادی انتقاد چیست؟
اگر آن است که انسان ها به راحتی سخن بگویندو عقده های خود را به اصطلاح کوچه و بازاری خالی کنند که این قبیل حکومت های به اصطلاح دمکرات تفاوتی ماهوی با نظام های دیکتاتوری نخواهند داشت ؟چرا که در هر دو نتیجه یکی است .
در یک کشور که نام آزادی را یدک می کشد مردم سخن می گویند ولی به سخن آنان ارزشی قائل نمی شوند چون بسیاری از کشورهای غربی و دیگری مردم نمی توانند سخن بگویند و طبیعتا حرفی هم شنیده نمی شود و حاکمان آن چه را که می خواهند عملی می سازند.
ولی آزادی مطلوب در جامعه اسلامی چیست؟
شاید جواب این سوال را در فریضه قرآنی و اسلامی «امر به معروف و نهی از منکر» بتوان جست و جو کرد.
در یک جامعه اسلامی مردم موظفند حاکمان جامعه اسلامی را تحت عنوان «النصیحه للائمه المسلمین» نصیحت و امر به معروف و نهی از منکر کنند و حاکمان نیز موظف به رعایت نصیحت مومنین هستند .
و حال بگذریم از این که آیا این نصیحت درست هست و باید اجابت شود و یا نه که فهم آن روندی جدا می طلبد و در اصل ماجرا و استدلال تفاوتی ایجاد نمی کند.
به اصل سخن بازگردیم ؛ به راستی وزیر محترم امورخارجه با این سخن که «منتقدین هر چه می خواهند سخن بگویند پاسخ نخواهم داد » به دنبال چه هدفی است ؟
آیا او به همانند رئیس جمهور منتقدین را مشتی بی سواد بدون شناسنامه می داند که باید بر دهانشان زد و سخنشان را نشنید ؟!
این شیوه با کدام یک از شعارهای پیش از انتخابات سازگار است؟!
سخن آن جا است که چرا دستگاه دیپلماسی کشور در مقابل دشمنان خاضع و در برابر دوستان چنین با تکبر برخورد می کند؟!
در روزهای گذشته جمله ای در شبکه های اجتماعی به نقل از یک دیپلمات آمریکایی منتشر شد که بر اساس آن وی گفته بود : آمریکا با ایران دشمن باشد بهتر از آن است که دوست باشد چرا که شما در برابر دشمنانتان خاضع ترید !
فارغ از این که این جمله تا چه اندازه صحت داشته باشد و یا اصولا ساختگی نباشد و ...به بخشی از حقیقت ماجرا اشاره می کند و آن این که اگر جامعه اسلامی بر خلاف آیه قرآنی که از مومنین می خواهد با کفار شدید و با دوستان رحیم و مهربان باشند عمل کند چنین مورد رضایت دشمنان قرار خواهند گرفت .
دولت اسلامی بایستی به جای آن که انتظارات دشمنان را برآورده کند بایستی به نصیحت مومنین و دلسوزان جامعه گوش فرا دهد و این خواسته قرآنی متاسفانه در طول عمر دولت یازدهم گوش شنوایی نداشته است .
نظر شما