به گزارش نماینده، ایرج ندیمی در گفت‌وگو باایلنا، در خصوص شکل‌گیری احزابی مانند حزب رهروان با محوریت علی لاریجانی گفت: در کشور ما احزاب پارلمانی جریان‌های موفقی نبوده و نیستند‎؛ یعنی احزابی که در پارلمان شکل می‌گیرند٬ عموما نمی‌توانند جایگاه لازم را داشته باشند. همانطور که پیش از این نیز احزابی در مجالس قبل شکل گرفتند٬ اما موفقیت در خوری پیدا نکردند.

نماینده مردم لاهیجان با بیان اینکه احزاب باید ریشه اجتماعی و سیاسی و یک جایگاه ملی و یک رجال مشخص داشته باشند، اظهار داشت: احزابی که درون مجلس تعریف می‌شوند٬ برای کار پارلمان خوب هستد اما برای ایجاد نمایه بیرونی باید شفافیت مالی، برنامه اجرایی و امکان جذب نیرو در همه شهرستان‌ها را داشته باشد؛ لذا شکل‌گیری این احزاب را نمی‌توان کار بدی دانست اما باید دید آیا این به نتیجه می‌رسد.

عضو فراكسیون رهروان ولایت با بیان اینكه روسای سه قوه نمی‌توانند در جایگاه رئیس حزب باشند، یادآور شد: اولا آنها در جایگاه عمل قرار دارند و کار آنها باید معرفشان باشد؛ اینکه گروهی از آنها حمایت کنند و آنها نیز از گروهی حمایت کنند اشكالی ندارد اما اینکه الان رئیس یک قوه بیاید حزب درست کند٬ منطقی نیست. اگر بگوییم افرادی همسو با ایشان باشند یا پشتوانه مقبولی داشته باشند٬ این حرف را قبول دارم.

ندیمی با بیان اینكه رهروان یک جریان پارلمانتاریستی است، ابراز داشت: آنها اگر بخواهند به کوچه خیابان و بیرون برود٬ باید در خصوص مسائل مختلف استراتژی و برنامه‌ داشته باشند. مثلا برای فلان معضل در اجتماع، برای انتخابات مجلس، سیاست خارجی، اقتصاد مقاومتی و هنگامی كه قیمت نفت پایین می‌آید، برنامه داشته باشند. هر چند که قدرت لازمه پیشبرد افکار است اما چیزی که در جامعه غالب است افکار است و متاسفانه ما در ایران به جای اینکه به افکار بها دهیم به اشخاص بها می‌دهیم.

این نماینده مجلس با یادآوری اینكه متاسفانه همه احزاب در ایران فصلی می‌آیند و فصلی تمام می‌روند، بیان كرد: احزاب در ایران از جامعیت فکری برخوردار نیستند و در بین خودشان هم عموما دچار اختلاف می‌شوند؛ زیرا تجمع‌شان بیشتر از اینکه جنبه فکری داشته باشد و جنبه شخصی دارد و افراد حول محور اشخاص جمع می‌شود. بنابراین وقتی که آن اشخاص کنار می‌روند آنها هم قدرت سابق را نخواهند داشت.

وی اضافه كرد: الان می‌بینیم كه در چند سال اخیر چند صد هزار حزب تشکیل شده اما اگر الان در سطح جامعه برآورد کنیم مردم بعضی‌از آنها را نمی‌شناسند و  بعضی‌ها نیز منحل شدند. هم‌اكنون در ایران هیچ حزب جامع و فراگیری نداریم اگر هم احزابی مثل روحانیت تا الان بقا داشتند به خاطر جایگاه خود روحانیت بود نه به خاطر جایگاه حزبی.