به گزارش نماینده به نقل از پارس، حسن روحاني در بسياري از رفتارها همان مسيري را طي مي كند كه محمود احمدي نژاد طي كرد.

به گزارش پايگاه خبري تحليلي «پارس»، حسن روحاني در دو سال اول رياست جمهوري اش همان مسيري را طي مي كند كه محمود احمدي نژاد در دور دوم رياست جمهوري خود طي كرد كه از آن جمله مي توان به برداشت مكرر از صندوق ذخيره ارزي و صندوق توسعه ملي، طرح بحث رفراندوم، نحوه تعامل با آمريكا، بيان سخنان هيجاني و... اشاره كرد.

در آخرين مورد اينكه روحاني در جلسات اخير مجمع تشخيص مصلحت نظام نيز غايب است.

محمود احمدي نژاد نيز در دوران رياست جمهوري، سازوكار نظام كه بخشي از آن در مجمع تشخيص مصلحت نظام بود را قبول نداشت و علاوه بر ابراز اين موضوع، از حضور در جلسات مجمع نيز خودداري مي كرد. تنها تفاوت حسن روحاني با احمدي نژاد آن است كه وي صرفا اين موضوع را اعلام نمي كند.

بعد از پايان دولت دهم، احمدي نژاد از اعضاي فعال مجمع است كه به صورت مرتب و مستمر در جلسات حضور دارد.

شباهت هاي رفتار روحاني و احمدي نژاد در جايگاه رياست جمهوري موجب آن شده كه كاربران شبكه هاي اجتماعي از وي با عنوان «روحاني نژاد» ياد كنند.

 گفته مي شود يكي از دلخوري هاي آيت الله هاشمي رفسنجاني رييس مجمع تشخيص مصلحت نظام از حسن روحاني، غيبت وي در جلسات مجمع است. علاوه بر آنكه معترض است چرا رييس جمهور به جاي طرح نظرات خود در مجمع در ساير جلسات عالي نظام به مصوبات مجمع تشخيص مصلحت نظام، ايرادات خود را ابراز مي كند.

در حال حاضر، بررسی و تدوین «سیاست‌های کلی انتخابات»، در جلسه مجمع تشخیص مصلحت نظام و «سياست هاي كلي قانون گذاري» در كميسيونهاي مجمع در دست بررسي و تصويب است.

وظایف مجمع، به استناد اصول و بندهای قانون اساسی جمهوري اسلامي ايران به شرح زیر است: 
 ۱- ارائه مشاوره به مقام معظم رهبري در تعيين سياستهاي كلي نظام (به استناد بند ۱ اصل ۱۱۰ قانون اساسي)

۲- پيشنهاد چگونگي حل معضلات نظام كه از طريق عادي قابل حل نيست به مقام معظم رهبري (به استناد بند ۸ اصل ۱۱۰ قانون اساسي)

۳- تشخيص مصلحت در مواردي كه مصوبه مجلس شوراي اسلامي را شوراي نگهبان خلاف موازين شرع و يا قانون اساسي بداند (به استناد اصل ۱۱۲ قانون اساسي)  

۴- مشاوره در اموري كه مقام رهبري به مجمع ارجاع مي‌دهد (به استناد اصل ۱۱۲ قانون اساسي)

۵- نظارت بر حسن اجراي سياستهاي كلي نظام (به استناد نامه مورخ ۱۷/۱/۷۷ مقام معظم رهبري)

۶- مشاور رهبري در موارد اصلاح يا تتميم قانون اساسي (به استناد اصل ۱۷۷ قانون اساسي)  

۷- عضويت در شوراي بازنگري قانون اساسي (اعضاء ثابت مجمع) (به استناد اصل ۱۷۷ قانون اساسي)

۸- انتخاب يكي از فقهاي شوراي نگهبان براي عضويت در شوراي موقت رهبري (به استناد اصل ۱۱۱ قانون اساسي)

۹- تصويب برخي از وظايف رهبري براي اجراء توسط شوراي موقت رهبري (به استناد اصل ۱۱۱ قانون اساسي)  

۱۰-انتخاب جايگزين هريك از اعضا شوراي موقت رهبري در صورت عدم توانايي انجام وظايف (به استناد اصل ۱۱۱ قانون اساسي)  

۱۱- پيشنهاد چگونگي اتخاذ تصميم شوراي موقت رهبري در مورد وظايف مصرح در بندهاي اصل يكصد ودهم كه در اصل يكصدويازدهم تصريح گرديده است.