به گزارش نماینده به نقل از مهر، خانه سینما به عنوان یک نهاد صنفی که به سینماگران تعلق دارد گاهی درگیر حاشیه ها و مسایلی شده است از جمله می توان به آخرین سال های دولت دهم اشاره کرد که این خانه به عنوان تنها نهاد صنفی سینماگران بسته شد و بعد از آن بحث ها و حاشیه های زیادی در بازگشایی یا بسته ماندن آن مطرح شد.

این نهاد صنفی از اهمیتی برخوردار بود که بسیاری از نامزدهای انتخاباتی در سخنان خود بر بازگشایی مجدد آن تاکید کردند و بعد آنچنان که دیدیم در دولت یازدهم درهای این خانه مجددا باز شد. البته از آن زمان تا امروز هم منتقدان و معتقدان به تعطیلی خانه سینما از مخالفت با فعالیت این نهاد صنفی دست نکشیده و به صورت علنی و غیرعلنی خواستار ایجاد مشکلاتی برای خانه سینما هستند. حتی برخی افراد همچنان تئوری ایجاد خانه سینما ۲ را برای عملی شدن دنبال می کنند.

چندی پیش در گفتگو با محمدمهدی عسگرپور مدیرعامل خانه سینما درباره برخی نکات قابل توجه در مسیر فعالیت این نهاد صنفی و ارتباط آن با بدنه دولتی سینما و برخی از انتقادهایی که وی از عملکرد این بخش دارد و برخی از آن به اختلاف بین خانه سینما و سازمان سینمایی صحبت کردیم که وی به شفاف سازی در این زمینه پرداخت.

*جناب آقای عسگرپور می خواهم به آخرین مصاحبه شما با یکی از خبرگزاری‌ ها اشاره کنم که می توان از آن برداشت های متفاوتی داشت به طور مثال می توان از آن مصاحبه برداشت کرد که مدیرعامل خانه سینما به عنوان نماینده طیف وسیعی از سینما از بدنه دولتی سینمای ایران دلخور است. درحالیکه عده ای هم از آن طرف به آقای ایوبی رییس سازمان سینمایی فشار می آورند که خانه سینما پشت شما را خالی می کند، اهالی خانه سینما سهم خواه هستند و اگر سهم خود را بگیرند باز هم ناراضی هستند و بسیاری از مسایل حاشیه ای دیگر را مطرح می کنند. خواستم ببینم چگونه این اظهارنظرها درباره بدنه دولتی سینما دوباره مطرح شد؟ 

- ابتدا باید چند نکته مشخص را بگویم که تاکنون از گفتن آنها ابا داشتم اما الان می خواهم اشاره کوچکی به آنها داشته باشم. باید به دولت قبل و مشخصا دولت دهم اشاره کنم؛ از دولت نهم نامی به میان نمی آورم زیرا روابط خانه سینما با مجموعه معاونت سینمایی در آن دوران نسبتا منطقی تعریف می شد ولی در دولت دهم فکر می کنم من در بین مجموعه کسانی که به نمایندگی از اصناف خانه سینما با دولتیان درگیر شدند بیشترین شباهت را از جهت ظاهری با آدم های دولت دهم داشتم. همچنین از نظر ارتباط با بعضی از آقایانی که در دولت دهم مدیریت داشتند سابقه دوستی بیش از بیست سال داشتم بنابراین با یک حساب دو دوتا چهارتا می توان به این نتیجه رسید که من در دولت دهم هم می توانستم فیلم های پر هزینه ای که تا حدی مد شده بود بسازم و این کار  پیچیده ای برایم نبود.

البته که به باورم در آن دوران گزینه همکاری با دولت دهم برایم منتفی بود، به همین دلیل بیشتر در حوزه تلویزیون کارکردم و فیلمنامه نوشتم. در آن دوران هر وقت فرصتی دست می داد فیلمنامه می نوشتم. من ۳ فیلمنامه سینمایی در یک دوره حدود ۲ تا ۳ ساله نوشتم. بنابراین برای برخی از کسانی که ممکن است سوالی درخصوص اختلاف من با یک مدیر و نسبتش با کار حرفه‌ایم داشته باشد باید این نکته را روشن کنم که اتفاقا امکان کار حتی در دولت دهم برایم می توانست فراهم باشد. شما را ارجاع می دهم به مصاحبه آقای شمقدری که به صراحت بیان کرده بود گزینه معاونت سینمایی در دولت دهم در ابتدا من بودم و نه ایشان. پس ارتباط من با دولت ها و حتی دولت قبل هم می توانست خوب باشد.

اما در دولت فعلی این ارتباط به شکل طبیعی خوب است زیرا من با آقای ایوبی دوستی قدیمی دارم و همچنان نیز بر این باورم که ایشان از دوستان خوب من هستند. من به آقای ایوبی از لحاظ معرفتی، دینی و اخلاقی اعتقاد دارم و اکنون نیز با آقای جنتی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی هم به نوعی رابطه دوستانه ای پیدا کرده ایم. اینها را بیان کردم تا موضع شخصی خود را مشخص کرده باشم که امکان کار هم در دولت قبلی و هم در دولت فعلی برای من فراهم بوده و هست. 

من بعید می دانم کسانی که در سینما فعالیت می کنند حرفشان این باشد که من خواسته ام فیلمی در این دولت بسازم و چون به من گفته اند «نه» حالا تلخی می کنم. به نظرم این بسیار واضح است که من هم مثل بسیاری از افراد دیگر در این دوره می توانم فیلم بسازم، بنابراین مباحث شخصی را باید کنار گذاشت. از سوی دیگر عقل معاش حکم می کند که چه در دولت دهم و چه این دولت که مدیران آن می توانند از دوستان نزدیکم باشند خود را درگیر نکنم تا بتوانم به راحتی کار و زندگی و فعالیت هایم را داشته باشم اما ما با یک پدیده دیگری مواجهیم و آن این است که تا وقتی مسئول هستیم باید منافع مجموعه تحت مدیریتمان را پیگیری کنیم. اگر زمانی رسد که من مسئولیت صنفی نداشتم، به عنوان یک فیلمساز اظهار نظر می کنم و فیلمم را می سازم همچنان که بقیه همکارانم هم چنین کاری می کنند حتی آنهایی که با مدیران سینمایی دولت فعلی اصلا رابطه خوبی ندارند و همچنان می کوشند فاصله خود را حفظ و عیان کنند، هر جا و هرزمانی هم که دستشان برسد و بتوانند منفی بافی های خود را خواهند داشت و از قضا الان هم حمایت می شوند، پس به طریق اولی من هم می توانم کار خود را انجام دهم.

درباره مصاحبه با یک خبرگزاری هم ابتدا باید داخل پرانتز توضیحی داشته باشم. به نظر من آن رسانه کمی غیرحرفه ای عمل کرد. معمولا وقتی مصاحبه ای انجام می شود انتهای آن قول و قراری برای خواندن متن قبل از انتشار مطلب گذاشته می شود زیرا ممکن است مطلبی خوب بیان نشده و یا به درستی ویرایش نشده باشد و این قرار گذاشته می شود تا بعدا ویرایش شود. متاسفانه آن مطلب نه تنها خوب ویرایش نشده بود بلکه خبرنگار آن خبرگزاری به من هم نگفته بود که چه زمانی قصد دارد مصاحبه را منتشر کند، این را باید داخل پرانتز بیان می کردم. اگر از من می پرسیدند بیان می کردم که مطلب با نوعی ویرایش منتشر شود. بحثی که من آنجا مطرح کردم نگرانی هایی بود که بین سینماگران وجود دارد. گاهی اوقات گفته می شود که دولت فعلی کمک کرده است تا خانه سینما باز شود و به همین دلیل باید بیشتر مراعات دولت را داشت. این یک بیان کلی است که من آن را می پذیرم اما باید توجه داشته باشیم که اگرچه دولت کمک کرد و مجری اصلی این ماجرا بود ولی دولت کمک کرد تا خانه سینما بازگشایی شود و نه خانه من!

خانه سینما به یک نهاد صنفی تعلق دارد که من مدیر آن هستم بنابراین نباید بر سر من به عنوان محمدمهدی عسگرپور منتی باشد همچنین به عنوان مدیرعامل خانه سینما هم من یکی از اعضای صنف محسوب می شوم. نکته دیگری که باید مورد توجه قرار گیرد این است که به نظر من دولت یازدهم نمی توانست خانه سینما را باز نکند.

*بله، در مناظره ها هم اکثر نامزدها به بازگشایی خانه سینما اشاره و تاکید می کردند.

- بله به غیر از یک یا دو نامزد انتخابات ریاست جمهوری بقیه آنها درباره بازگشایی خانه سینما اظهارنظر کرده بودند پس این هم می توانست یک امر طبیعی تلقی شود اما با تمام این حرف ها می فهمم که باید قدردان وضعیت کنونی باشیم. وقتی امروز را با شرایط چند سال قبل مقایسه می کنیم می توان فهمید که این وضعیت تا چه میزان بهتر شده است. این مساله را نمی توان کتمان کرد که در بسیاری از حوزه ها و نه فقط در حوزه سینما وضعیت بهتر شده است اما گاهی اوقات به نظر می رسد که باید سطح توقعاتمان را به درستی با آرمان ها و نسبت های آرمانی که با بعضی از مسائل داریم، تعریف کنیم یعنی این نباید تنها دغدغه ام باشد که امروز از سوی مجلس، قوه قضاییه و یا نهادهای دیگر به خاطر چند فیلم و یا حتی به خاطر کلیت سینما به مدیریت سینما فشار وارد می شود پس چنین بگویم که اگر مدیریت سینما در بعضی از بخش ها دچار مشکل و نقیصه است، ایرادی ندارد چون تحت فشار است.

ممکن است من نظر دیگری داشته باشم و فکر کنم این مدیریت می تواند از ظرفیت های درون سینما به گونه ای استفاده کند تا به حل مشکلاتش کمک بیشتری بشود. مدیریت سینما نباید از آحاد سینماگران فاصله بگیرد. این همان اشتباهی است که به نظرم برخی از نمایندگان مجلس هم داشتند. نمایندگان محترم در کمیسیون فرهنگی مجلس سطح تماسشان با سینماگران را به چند نفر خاص محدود کردند.

*البته آنها هم این اعتقاد را دارند که تعامل خوبی با خانه سینما وجود ندارد.

- من شنیده ام که نمایندگان گله کرده اند که چرا خانه سینما نیامده است تا با ما صحبت کند ولی عقل حکم می کند نمایندگانی که درخصوص موضوع خانه سینما آنچنان ورود پیدا کرده بودند شایسته بود ما را هم می دیدند، هرچند احتمالاً انگیزه ارتباطی ما با کمیسیون فرهنگی مثل انگیزه آن چند سینماگری که الان با مجلس ارتباط دارند، نباشد ولی خود کمیسیون فرهنگی مجلس به عنوان یک نهاد فرهنگی که این روزها دائم درباره قدرتش صحبت می شود و خودشان هم می دانند که چه میزان از این قدرت واقعی است و چه میزان غیرواقعی نباید از روز اولی که مساله خانه سینما مطرح شد نسبت به این نهاد صنفی اینقدر موضع دار و نامهربانانه برخورد می کردند.

البته من شنیده ام که با جلساتی که بین ما برگزار شد تاحدودی برخی تفاهمات نسبی هم ایجاد شد اما فکر می کنم مشکلات سینما از آنجا که ذات سینما فعلا در کشور ما دولتی تعریف شده است باید توسط دولت حل شود. نمی شود، گفت سیاست گذاری ها را دولت انجام دهد ولی مشکلات را باید نهادهای صنفی حل کنند این حرف ناثوابی است که گاهی اوقات مطرح می شود.

اصل بحث من در آن مصاحبه هم این بود که ما به عنوان یک نهاد صنفی و من به عنوان مدیرعامل خانه سینما باید بدانیم که نیت این دولت در حوزه فرهنگ خیر است و در این راستا تلاش می کند. بخشی از مشکلات را هم واقعا حل کرده است فکر می کنم همین که سینما را به یک آرامش نسبی رسانده اند موفقیت بزرگی برایشان محسوب می شود ولی برای بخش جدیدی از مشکلات که مهم هم هستند و به زودی ممکن است به مشکلاتی لاینحل تبدیل شوند دولت می تواند تدبیر دیگری بیندیشد و مثلا می تواند به شکل دهی افکار عمومی توسط سینما اتکا کند که به نظر من در حال حاضر چندان این کار را انجام نمی دهد. الان این اتفاق غالبا در مراسم ها رخ می دهد. مراسم جشنواره فجر و مراسم روز ملی سینما اینها مقدمه ای برای ارتباطات خوب هستند که این ارتباط ها حتما باید جلوتر بروند تا مدیر بتواند کار خودش را پیگیری کند و اگر دولت خود را از قدرتی که در آحاد سینما وجود دارد منتزع کند قطعا خودش از پس بسیاری از مشکلات و ماجراها نمی تواند بر بیاید و در معادلات سیاسی و اجتماعی که در ارتباط با نهادهای تصمیم گیرنده قرار می گیرند دچار مشکل خواهد شد کمااینکه الان هم این اتفاق در حال رخ دادن است.

*آقای عسگرپور درباره طیفی از سینماگران که به دنبال راه اندازی و ثبت خانه سینمای شماره ۲ در روزهای پایانی دولت دهم بودند شنیده های ما حاکی از این است که این دوستان به طور خزنده ای دوباره در حال پیش بردن این ماجرا در دولت فعلی هستند و این بار با نزدیک شدن به فردی نزدیک به نهاد ریاست جمهوری این کار را انجام می‌دهند و حتی برخی امکانات بیمه ای و مالی را برای بدنه متوسطه و پایین سینما تامین می کنند. شاید اولویت اصلی اینها در این برهه ثبت رسمی خانه سینما شماره ۲ به عنوان یک نهاد صنفی نباشد اما فعالیت های خود را متوقف نکرده اند و فراتر از آقای ایوبی فعالیت های خود را دنبال می‌کنند.

 - تا آنجایی که من هم شنیده ام، می فهمم این اتفاق متاسفانه در حال رخ دادن است و یکی از وظایف ما به عنوان یک نهاد صنفی روشن کردن همین موقعیت های نادرست است. درست است که ما با دولت فعلی رابطه بسیار خوبی داریم و می فهمیم که موتور ذهنی دولت فعلی با دولت قبلی تفاوت بسیاری دارد و به طور مثال دولت قبلی در جهت تخریب نهاد صنفی قدم برمی داشت و این دولت در جهت تقویت صنف گام بر می دارد اما این مساله بدان معنا نیست که ما بخواهیم در مقابل بعضی از موضوعاتی که شما هم اشاره کردید سکوت کنیم و به همکاران خود اطلاع رسانی نکنیم. اگر این رویه ادامه پیدا کند ما ناگزیر به طرح مساله در سطح خانواده سینما و افکار عمومی علاقمند به سینما خواهیم بود چون کمک به کسانی که در روزگاری نه چندان دور تیشه به ریشه خانه سینما می زدند و هم اکنون نیز همان رویه را در پیش گرفته اند شایسته دولتمردان نیست و از مصادیق تناقض‌های شدید گفتار و رفتاریست.

البته تا آنجایی که من شنیده ام آنها در تشکیلات ریاست جمهوری با کسانی در ارتباط هستند به این شکل که عده ای از آنها با یک نفر و عده ای دیگر با شخصی دیگر در ارتباط هستند که فعلا آن افراد تمایل چندانی ندارند که دیده شوند یا درباره‌شان حرفی زده شود اما اگر این رویه ادامه پیدا کند ما حتما کمک خواهیم کرد که این افراد شفاف، دیده و شنیده شوند تا اهالی سینما آنها را بیشتر شناخته و با دیدگاه هایشان آشنا شوند. به هر حال این هم از وظایف ما به عنوان یک نهاد صنفی است.