به گزارش نماینده به نقل از جهان، وبلاگ "سلام به خدا" نوشت:
" غيبت" چنان كه از اسمش پيدا است اين است كه در غياب كسى سخنى گويند، منتهى سخنى كه عيبى از عيوب او را فاش سازد، خواه اين عيب جسمانى باشد، يا اخلاقى، در اعمال او باشد يا در سخنش، و حتى در امورى كه مربوط به او است مانند لباس، خانه، همسر و فرزندان و مانند اينها. بنا بر اين اگر كسى صفات ظاهر و آشكار ديگرى را بيان كند غيبت نخواهد بود. مگر اينكه قصد مذمت و عيبجويى داشته باشد كه در اين صورت حرام است، مثل اينكه در مقام مذمت بگويد آن مرد نابينا، يا كوتاه قد، يا سياهرنگ! به اين ترتيب ذكر عيوب پنهانى به هر قصد و نيتى كه باشد غيبت و حرام است، و ذكر عيوب آشكار اگر به قصد مذمت باشد آن نيز حرام است، خواه آن را در مفهوم غيبت وارد بدانيم يا نه.(تفسیر نمونه، ج22، ص193)
 
در مورد تشبیه غیبت بر خوردن گوشت مرده «أيُحِبُّ أحدكم أن يأكل لحم أخيه مَيتاً»(زخرف/12) دلائل متعدّدى موجود است:
 
1- مُرده، روح ندارد تا از خود دفاع كند و شخصى هم كه مورد غيبت قرار می‏گيرد، حضور ندارد تا از خود دفاع كند.
 
2- غيبت، ريختن آبرو است و آبرو كه رفت، قابل جبران نيست. همان‏گونه كه گوشت مرده، اگر كنده شود، قابل جبران نيست.
 
3- گوشت به تدريج رشد میكند ولى يكباره خورده میشود، آبرو هم به تدريج پيدا میشود ولى غيبت كننده يك مرتبه آن را میريزد.(قرائتی، تمثیلات، ص79)
 
در آخر از میان احادیث فراوان در مورد غیبت به یک حدیث اکتفا میشود: خداوند به حضرت موسی علیه السلام وحی فرستاد: كسى كه بميرد در حالى كه از غيبت توبه كرده باشد آخرين كسى است كه وارد بهشت میشود و كسى كه بميرد در حالى كه اصرار بر آن داشته باشد اولين كسى است كه وارد دوزخ می‏گردد.(اصول كافى" جلد 2 باب الغيبة حديث1)