به گزارش نماینده  به نقل از فارس، حجت‌الاسلام«محمد شیخ‌الاسلامی» رئیس دفتر تبلیغات اسلامی نمایندگی استان تهران یادداشتی با عنوان «قرآن و نهضت عاشورا» نوشته  که در ادامه می‌خوانیم:

امام‌حسین(ع) تجلی آیات الهی بودند به طوری که در تمامی لحظات زندگی ایشان می‌توان معنای آیات الهی را جست‌وجو کرد.

آیات بسیاری از قرآن کریم در شأن امام‌حسین(ع) نازل شده است و حتی یکی از سوره‌های قرآن کریم یعنی سوره مبارکه «فجر» نیز از نظر بسیاری از مفسران قرآن کریم در منزلت ایشان بر قلب پیامبر(ص) نازل شده است.

آیاتی که به حقانیت امام حسین(ع) اشاره دارد

خداوند در آیه ۳۳ سوره مبارکه «احزاب» که به آیه «تطهیر» معروف است، می‌فرمایند: «انَّما یُرِیْدُ اللَّه لِیُذْهِبَ عَنْکُمُ الرِّجسَ أَهلَ البَیتِ وَ یُطَهِّرَکُمْ تَطْهِیراً؛ خداوند فقط مى‌‏خواهد آلودگى را از شما خاندان [پیامبر] (اهل‌بیت) بزداید و شما را پاک و پاکیزه گرداند».

بر حسب احادیث متواتر بین شیعه و سنی، آیه تطهیر در مورد اجتماع شخصیت ممتاز عالم آفرینش (پیامبر(ص)، حضرت فاطمه(س)، امام‌علی(ع)، امام‌حسن(ع) و امام‌حسین(ع)) در زیر کساء و صلوات پیغمبر(ص) بر آنها نازل شد و آیه شریفه و احادیثی که در تفسیر آن وارد شده دلالت بر عصمت و جلالت شأن حضرت سیدالشهداء(ع) دارد.

خداوند در آیه ۶۱ سوره مبارکه «آل‌عمران» که به آیه «مباهله» معروف است نیز فرموده است: «فَمَنْ حاجَّکَ فِیهِ مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَکَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعَالَوْا نَدْعُ أَبْنَاءَنَا وَ أَبْنَاءَکُمْ وَ نِسَاءَنَا وَ نِسَاءَکُمْ وَأَنْفُسَنَا وَأَنْفُسَکُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَةَ اللَّهِ عَلَی الْکاذِبِینَ؛ پس هر کس از دانشى که تو را آمده با تو محاجه کند بگو بیایید پسرانمان و پسرانتان و زنان‌مان و زنانتان و ما خویشان نزدیک و شما خویشان نزدیک خود را فرا خوانیم سپس مباهله کنیم و لعنت‏ خدا را بر دروغگویان قرار دهیم».

یکی از مظاهر و دلایل قوت ایمان پیامبر(ص) به رسالتش داستان مباهله است زیرا ایشان به صحت رسالت و استجابت دعا خود و نابودی دشمن در صورت مباهله یقین داشتند به همین جهت با کمال شجاعت و صراحت پیشنهاد مباهله دادند.

از دیدگاه بسیاری از مفسران قرآن، سوره مبارکه «فجر» نیز به دلیل وجود آیات پایانی این سوره به امام‌حسین(ع) منتسب شده است. خداوند در این سوره می‌فرمایند: «یَا أَیَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ * ارْجِعِی إِلَى رَبِّکِ رَاضِیَةً مَّرْضِیَّةً * فَادْخُلِی فِی عِبَادِی * وَادْخُلِی جَنَّتِی؛ ای نفس مطمئنه! خشنود و خداپسند به سوى پروردگارت بازگرد و در میان بندگان من درآى و در بهشت من داخل شو».

همچنین خداوند در آیه ۲۳ سوره مبارکه «شوری» که به آیه «مودّت» معروف است، می‌فرماید: «قُلْ لا أَسْألُکُمْ عَلَیهِ أَجْراً إِلّا المَوَدَّةَ فِی القُرْبی‏؛ بگو به ازاى آن [رسالت] پاداشى از شما خواستار نیستم مگر دوستى درباره خویشاوندانم».

گروهی از علمای اهل سنت از ابن عباس روایت کرده‌‏اند: زمانی که این آیه نازل شد، اصحاب گفتند: ای پیامبر خدا، این خویشاوندان تو که واجب گردیده بر ما مودّت و دوستی آنان کیستند؟ حضرت پیامبر(ص) فرمودند: علی، فاطمه و دو پسر آنها یعنی حسن و حسین علیهم‌السلام. (الغدیر، جلد ۲/ صفحه۳۰۷)

امام حسین(ع) احیاگر قرآن

همچنین عظمت شخصیت و نهضت امام‌حسین(ع) در احادیث و روایات پیامبر اکرم(ص) و ائمه طاهرین از زوایای متعددی منعکس شده است و بی‌تردید مهم‌ترین دستاورد قیام امام‌حسین(ع) حفظ و تحکیم احکام اسلام است چرا که اگر حماسه عاشورا نبود به سبب تحریفاتی که سردمداران حکومت‌های ظالم در مبانی اسلامی و دستورات الهی ایجاد کرده بودند امروز از حقیقت اسلام اثری نمی‌ماند.

خداوند در آیه ۱۱۰ سوره مبارکه «آل عمران» می‌‌فرماید: «کُنتُمْ خَیْرَ أُمَّةٍ أُخْرِجَتْ لِلنَّاسِ تَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَتَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنکَرِ؛ شما بهترین امتى هستید که براى مردم پدیدار شده‌‏اید به کار پسندیده فرمان مى‏‌دهید و از کار ناپسند بازمى‏‌دارید». امام‌حسین(ع) نیز درباره هدف از قیام خود می‌فرمایند: «من برای احیای امر به معروف و نهی از منکر خروج کردم».

همچنین امام حسین(ع) در قیام خود در کربلا، طالب عزت بود و گریزان از ذلت؛ «هیهات من الذله» (بحارالانوار، جلد ۴۵، صفحه ۸۳) و خداوند نیز در آیه ۱۰ سوره مبارکه «فاطر» آورده است: «مَن کَانَ یُرِیدُ الْعِزَّةَ فَلِلَّهِ الْعِزَّةُ جَمِیعًا؛ هر کس سربلندى می‌خواهد سربلندى یک‌سره از آن خداست‏» که این‌ها نشانگر اهمیت عمل به دستورات الهی در واقعه عاشورا است.

مهلت یک‌روزه برای ارتباط با معبود

تمامی مورخان اسلامی ذکر کرده‌اند که در روز قبل از عاشورا، عمربن سعد با دریافت پیام و دستور جدید از عبیدالله بن زیاد به محل استقرار امام و یاران باوفایش نزدیک شد. چون امام از هدف او آگاه شد به برادر خود حضرت عباس(ع) فرمودند: «اگر می‌توانی آنها را متقاعد کن که جنگ را تا فردا به تأخیر بیاندازند و امشب را مهلت دهند تا ما با خدای خود راز و نیاز کنیم و به درگاهش نماز بگذاریم. خدای متعال می‌داند که من به خاطر او، نماز و تلاوت کتاب او را دوست دارم». (ارشاد مفید/ صفحه ۲۱۴) و با این بیان حضرت(ع) یک شب را مهلت گرفت و بار دیگر اوج عشق و علاقه خود را به قرآن نشان داد.

امام حسین(ع) رسالت احیای قرآن را با پیام بلند عاشورا آغاز کرد و این‌بار قرآن از حنجره امام‌حسین(ع) تلاوت شد و رسوم جاهلیت را در هم شکست و خفقان جامعه آن روز مسلمانان را از بین برد و آنها را از خواب غفلت بیدار کرد به طوری که هم‌اکنون نیز به برکت نهضت عاشورای حسینی است که اسلام پابرجاست.