شناسهٔ خبر: 72781 - سرویس فرهنگ
نسخه قابل چاپ منبع: فارس

سیری در قرآن/ پناهگاهی برای در امان‌ماندن از شر حسود و دیگر اشرار

قران در سوره مبارکه «فلق» راه در امان ماندن از شر حسود و هر آنچه خدا آفریده است بیان شده و پیامبر(ص) این سوره و سوره «ناس» را برترین سوره‌های قرآن می‌داند.

به گزارش نماینده در دومین گزارش از برنامه «فهم زبان قرآن» که از نیمه دوم سال جاری با کارشناسی حجت‌الاسلام حمید محمدی بر روی آنتن رادیو قرآن رفته، به بررسی سوره مبارکه «فلق» می‌پردازیم.

خبرگزاری فارس در سلسله گزارش‌هایی به انتشار فایل‌های صوتی و شرح مختصری از توضیحات کارشناس این برنامه می‌پردازد.

سوره مبارکه «فلق» سوره‌ای است مکی که به عنوان بیستمین سوره بر قلب پیامبر(ص) نازل شده و در مصحف شریف به عنوان صد‌وسیزدهمین سوره قرار گرفته است.

 

 

ترجمه

به نام خدای بخشاینده مهربان

ای رسول ما! بگو پناه می‌برم به پروردگار سپیده‌دم (۱) از شرّ آنچه آفرید(۲) و از شرّ شب تاریک، هنگامی‌که فراگیر شود(۳) و از شرّ دمندگان در گره‌ها(۴) و از شرّ حسود، هنگامی که حسد ورزد(۵)

شرح واژگان کلیدی

 

سوره مبارکه «فلق»، از سوره‌های مکی و در لغت به معنای شکافتن و دو تکه شدن چیزی است. درباره فضیلت این سوره در روایتى از پیامبر اکرم(ص) می‌خوانیم که به یکى از یارانش فرمود: «می‌خواهى دو سوره به تو یاد بدهم که برترین سوره‌هاى قرآن است؟ عرض کرد: آرى اى رسول خدا! حضرت سوره «فلق» و سوره «ناس» را به او تعلیم داد، سپس آن دو را در نماز صبح قرائت کرد و به او فرمود: هرگاه برمی‌خیزى و می‌خوابى، آنها را بخوان.» (تفسیر نور الثقلین، ج ۵، ص ۷۱)

خداوند متعال در این سوره به رسول گرامى خود دستور مى‌دهد از شرّ پدیده‌های جهان به او پناه ببرد. حال سؤال اینجاست که چرا فقط خدا، پناهگاه ما از شرّ پدیده‌های جهان است؟

انسان به طور غریزی، هنگام رویارویى با خطرها می‌کوشد تا با پناه جستن به یک قدرت برتر، به آرامش و اطمینان دست یابد. در این مواقع حساس، گروهی به ساحران و بت‌ها و گروهی به ثروتمندان و قدرتمندان جامعه پناه می‌برند؛ اما سوره «فلق» به ما یاد می‌دهد هنگام رو به رو شدن با بلاها و مصیبت‌های طبیعی و افراد شرور و فاسد قبل از هر چیز به خدا توجه کنیم و از او کمک بخواهیم. سوره فلق برای آموزش این درس توحیدی به دو نکته اشاره کرده است؛

نخست به معرفی کسی می‌پردازد که باید به او پناه ببریم و می‌فرماید: باید به خدایی پناه برد که آفرینش و تدبیر هر موجودی که نیستی را می‌شکافد و پا به عرصه وجود می‌گذارد به‌ عهده اوست. «قُلْ أعُوذُ بِرَب الْفَلَقِ».

سپس می‌فرماید: همه موجوداتی که خداوند آفریده، در اصل وجودشان خیر هستند؛ اما به دلیل انحراف از مسیر طبیعی خود یا وارد کردن ضرر و خسارت به انسان، ممکن است به عنوان موجوداتی شرّ و نامطلوب شناخته شوند. پیامبر و سایر انسانهای خداپرست، وظیفه دارند هنگام رو به رو شدن با هر شرّی بگویند: خدایا! از شرِّ همه مخلوقات به تو پناه می‌برم. «مِنْ شَرِّ مَا خَلَقَ»

- See more at: http://www.farsnews.com/newstext.php?nn=۱۳۹۳۰۸۱۱۰۰۰۳۲۷#sthash.DPsgRrTr.dpuf

نظر شما