نماینده/ هفته بازهم به روز چهارشنبه رسید و بعد از چهارشنبه ­ی بیست و نهمین روز مردادماه و استیضاح دانای کابینه ی تدبیر، چهارشنبه ی هفتمین روز آبان ماه بازهم دولتی ها میهمان خانه ملت شدند و اینبار جلسه رأی اعتماد به نیلی برگزار شد. جلسه رأی اعتماد نیلی احمدآبادی برای تصدی وزارت خانه ای که دیگر با توجه به برگزاری جلسه رأی اعتماد سه گانه اش، بی تردید می توان پرحاشیه و جنجالی ترین وزارتخانه کابینه یازدهم نامیدش. وزارتخانه ای که گویی داستان دنباله دار حواشی و جنجال هایش را چون قهوه تلخ پایانی نیست!

سخن در مورد اینکه چرا نمایندگان مردم در خانه ملت، میلی به میلی منفرد نداشتند و اینکه توفیقی، توفیقش در حد سرپرستی بود و چه بر سر اعتماد نمایندگان به فرجی دانا آمد که علی رغم فشارها و جوسازی ها، اعتمادشان را از وی پس گرفتند، بسیار است. از طرف دیگر اظهارات تعجب برانگیز خرد و کلان کابینه حُسن و حَسن در این مدت که کار را حتی به نزول "ماأدراک" ها رساند، نیز قابل تأمل است؛ ولی حوصله اندک این مختصر، ما را ناگزیر از عبور می کند. قضاوت و بحث در مورد اینکه وزارت نیلی، میل واقعی دولت بود یا اینکه از سر تفنن و دستگرمی به مجلس معرفی شد نیز اگرچه قابل بحث ولی قابل گذر است...

 اما در جایی که گزینه ای مطلوب و منتخب رییس جمهور است و به گواه شخص ایشان همه تحقیقاتشان می‌گوید که وی لیاقت‌های لازم را دارد و به گفته شیخ الرئیس دولت یازدهم همانطور که بارها اعلام کرده در برابر مجلس، راهش، ادب و اخلاق و قانون است، نکته قابل تأمل آنکه بر مشاور فرهنگی رئیس دولت تدبیر چه می گذرد که امیدش را به تدبیر در صفحه شخصی فیس بوکش گره زد و در ساعات شمارش معکوس رأی اعتماد نوشت:

«نمایندگان محترم مجلس فردا انتخابی راه گشا را در پیش رو دارند؛ این عزیزان می توانند: میانِ رفتن زیر بار سلطه گفتمانی اقلیت مطلق پایداری و استقلال مجلس از افراط گرایان یکی را انتخاب کنند.

-  میان راهبرد همراهی یا عدم همراهی قوا یکی را انتخاب کنند.

-  میان خواسته دانشگاهیان و خواسته های باج خواهان یکی را انتخاب کنند.

آقای دکتر نیلی احمد آبادی وزیر پیشنهادی ریاست جمهوری نه اهل فتنه است نه بی تجربه و نه ناشناخته او یک جرم بیشتر ندارد دانشگاه را برای دانشگاهیان می خواهد نه برای سیاستمداران.»

اگرچه کم تجربگی و وجود کاستی هایی در توان مدیریتی نیلی بر قاطبه نمایندگان چنان محرز بود که حتی پیشنهاد عدم صحبت موافقین و مخالفین را مطرح کردند، ولی توهین های جناب مشاور فرهنگی که گویی چون دم خروسی در بزنگاه بیرون زد، نیز در این میان بی تأثیر نبود و شائبه سیاسی بودن این انتخاب را بیش از پیش عیان ساخت.

توهینی که اگرچه روز رأی اعتماد از نگاه آشنا، «تفسیرهای ناروایی از دیدگاه‌های مثبت!» تعبیر شد و «احترام به مجلس وظیفه همگانی» ولی چنان بدیهی بود که دولتی ها نیز ترجیح دادند آشنایشان در لابی پارلمان به تماشای جلسه رأی اعتماد بپردازد!

هر چند رأی بالا و یکدست عدم اعتماد به نیلی نیز بار دیگر نمایش وحدت شکست ناپذیر اصولگرایان بر سر آرمانهای انقلاب بود و اختلاف رأی بالا بین اعتماد و عدم اعتماد به وزیر پیشنهادی، خود جوابی قاطع به هرگونه جوسازی... ولی سخن ما با جناب مشاور فرهنگی این ست که مگر نه اینکه به تعبیر رئیس جمهور، «همان حساسیت‌هایی که مجلس دارد، دولت و بزرگان نیز دارند و در یک مسیر هستند» پس اینگونه اظهارات به نمایندگان ملت چه توجیهی دارد؟ بازهم به تعبیر شیخ معتدل، «مگر دولت و مجلس از هم فاصله‌ای دارند؟»

سخن کوتاه آنکه، کاش آشنای دولت تدبیر، سخن رئیس دولتی که قرار است مشاوره فرهنگی اش باشد را به گوش جان بسپرد: «خیلی مهم است، مسئول امروز بتواند اخلاق حسنه اسلامی را داشته باشد، آرام باشد و معتدل و بتواند با اعتدال بار مسئولیت را به مقصد برساند»