به گزارش نماینده، وب سایت رئال نیوز (Realnews) در گفتگویی با "شیِر هِوِر" اقتصاددان و کارشناس امور اسرائیل به موضوع حملات رژیم صهیونیستی و صنعت نظامی اسرائیل پرداخت.

شیِر هِوِر در پاسخ به اینکه "چه کسی از این جنگ سود می‌کند؟ " گفت: «واقعا سخت است که با وجود چنین حجمی از تراژدی انسانی و با این همه کشته، از کسانی صحبت کنیم که از این جنگ سود می برند، ولی فکر می‌کنم واقعا مهم است که درک خوبی از جنبه اقتصادی موضوع داشته باشیم. چون روشن می‌شود که چرا این اتفاق می‌ افتد و چه چیز می‌تواند آن را متوقف کند؟ »

وی با تاکید بر این نکته که در سال‌های گذشته یک الگو تکرار شده و آن اینکه حدودا هر دوسال یکبار اسرائیل به نوار غزه حمله کرده است، متذکر شد: «بلافاصله بعد از هر حمله اسرائیل به غزه، نمایشگاهی برگزار می‌شود که شرکت‌های تولید کننده اسلحه اسرائیلی، تولیدات و فناوریشان را به نمایش می‌گذارند و به خود می‌بالند که این‌ها دقیقا‌‌ همان فناوری است که اخیرا علیه فلسطینیان در غزه مورد استفاده قرار گرفته است. این قضیه را بعد از حمله سال ۲۰۰۸-۲۰۰۹ که به عملیات "سرب گداخته" معروف است، دیدیم. در آن دوره بیشترین بحث بر سر ربات‌هایی بود که داخل خانه‌ها می‌رفتند و گوشه و کنار را می‌گشتند. بار دیگر در حمله سال ۲۰۱۲ که عملیات "ستون ابر" نامیده می‌شود، بیشترین چالش، سیستم گنبد آهنین بود که می‌تواند جلوی راکت‌های فلسطینی را بگیرد، و حالا در حمله فعلی، دوباره گنبد آهنین را داریم که قرار است مانع عبور راکت‌ها شود. »

وی ادامه می دهد: «تمام این شرکت‌های تسلیحاتی اسرائیل که با سرعت بسیار زیادی در حال تبدیل شدن به بخش مهم و قابل توجهی از صادرات و اقتصاد این رژیم هستند، به جنگ وابسته‌اند. آن‌ها به جنگ‌های دوره‌ای نیاز دارند تا فناوری و تجهیزاتشان را به نمایش بگذارند و اولین حرفی که موقع بازاریابی برای محصولات جدیدشان می‌زنند، این است که ما این تجهیزات را قبلا روی انسان‌های واقعی استفاده کرده‌ایم! با چنین ادعایی است که می‌توانند با سایر تولیدکنندگان اسلحه از کشورهای دیگر وارد رقابت شوند. »

پژوهشگر مسائل اسرائیل در خصوص ارتباط شرکت های تسلیحاتی رژیم صهیونیستی با شرکت‌های آمریکایی گفت: «یکی از بزرگ‌ترین شرکت‌های مورد بحث "صنایع هوافضای اسرائیلی" است. این شرکت در جریان حمله اخیر به غزه، اقدام به صدور اوراق قرضه برای جذب سرمایه و گسترش شرکت و تولید محصولاتش کرده است.

آن‌ها توانسته‌اند مبلغی معادل ۱۳۲ میلیون دلار را ظرف یک هفته جذب کنند، که حدودا ۱۳۲ هزار دلار به ازای هر کشته فلسطینی در این حمله است. تا این لحظه فلسطینیان بیشتری کشته شده‌اند، ولی به‌‌ همان نسبت شرکت هم اوراق قرضه بیشتری فروخته است. این شرکت ارتباط مستقیمی بین میزان خشونت در غزه و توانایی خود برای پیدا کردن بازارهای جدید برای محصولاتش می‌بیند. »

این کارشناس اقتصادی اضافه می کند: «یک شرکت برجسته دیگر "البیت سیستم" است؛ یک شرکت معروف اسرائیلی که تخصصش در زمینه انواعی از سیستم‌های هواپیمای بدون سرنشین است و البته در این جنگ بسیار فعال عمل می‌کند.

همه این شرکت‌ها ارتباط بسیار نزدیکی با ایالات متحده دارند. آمریکا بزرگ‌ترین تأمین کننده نظامی اسرائیل است و این کمک‌ها البته به شکل اسلحه است. بنابراین این شرکت‌های نظامی یاد گرفته‌اند که با صنایع تسلیحات نظامی آمریکا همزیستی مسالمت آمیز داشته باشند تا بتوانند همپای هم، فناوری نظامی خود را گسترش دهند و به این ترتیب محصولات تولیدشده در اسرائیل با تسلیحات تولیدی آمریکا همخوانی داشته باشند.

بنابراین حمله به غزه تنها نمایشی برای تسلیحات نظامی اسرائیلی نیست، نمایشی برای تسلیحات نظامی آمریکا نیز هست. بعلاوه هر بار که اسرائیل وارد تنش تازه‌ای در خاورمیانه می‌شود، درخواست برای اسلحه افزایش پیدا می‌کند. »

شیر هور با اشاره به تلاش حماس و گروه جهاد اسلامی فلسطین برای برقراری آتش بس ده ساله با رژیم صهیونیستی افزود: «اینجا یک نکته مهم وجود دارد که باید به آن بپردازیم. با توجه به اهمیت تجارت اسلحه در این درگیری، این نکته روشن می‌شود که چرا حماس دو هفته پیش به همراه گروه جهاد اسلامی پیشنهاد آتش بس ده ساله به اسرائیل ارائه داد. هدف حماس، مقاومت در برابر اشغال است و در این پیشنهاد آتش بس اعلام کرد که ما خواهان این هستیم که به مدت ده سال دست از مقاومت برداریم. آن‌ها می‌دانستند که صنایع نظامی اسرائیل آنقدر به این جنگ‌های دوره‌ای هر دوسال یکبار وابسته است که ممکن نیست اسرائیل یک آتش‌بس ده ساله را قبول کند چون این وقفه طولانی برای صنایع نظامی اسرائیل کشنده است. »

منبع:جام