دبیر مجمع نمایندگان تهران است و اگرچه دبیری ستاد جبهه متحد اصولگرایان تهران را نیز در پیشینه­ اش دارد، ولی در انتخابات مجلس نهم در لیست پایداری جای گرفت. در حاشیه بازدید دکتر «حسین طلا»  از تحریریه پایگاه خبری- تحلیلی نماینده، گفتگوی مفصلی هم بین ما شکل گرفت. با اینکه فرماندار اسبق تهران تأکید داشت بیشتر دغدغه­ مند پایتخت است، ولی سیطره گپ و گفتمان از ضرورت­ های طیف­ های مختلف اصولگرایی و تحلیل حال و آینده مجلس تا مشکلات و بی سروسامانی­ های پایتخت را شامل ­شد ...

گستره کنونی اصولگرایی طیف‌های مختلف را در بر می‌گیرد، به نظر شما با توجه به شرایط روز و با نگاه به آینده اولویت‌های اصلی اصولگرایان در حال حاضر چیست؟

مدت‌هاست که ما روی نگاه‌های سیاسی تکیه داریم. یک گروه نگاه سیاسی اصلاح طلبی دارد؛ اعم از کارگزاران و ... و یک گروه هم برآیند نگاهشان اصولگراست. ولی واقعیت این است که ما هنوز نتوانستیم حدود اصلاح طلبی و اصولگرایی را تعریف کنیم. زمانی جبهه اطلاحات که راه افتاد به آن بین العباسین می‌گفتند چون از آقای عباس دوزدوزانی تا آقای عباس عبدی در آن حضور داشتند و طیف گسترده­ ای را شامل می‌شد. در حال حاضر نیز همانگونه که اشاره داشتید اصولگرایی طیف‌های مختلف را شامل می‌شود. به نظر می‌آید این طیف گسترده نیازمند یک چهارچوب و تعریف مشخص است. نکته دیگری که از آن غفلت می‌کنیم اینست که اصولگرایی در نهایت می‌خواهد چه اقدامی را انجام دهد؟ آیا می‌خواهد مدیریت اسلامی را ترویج دهد؟ و یا ... آقای حداد عادل نقل می‌کردند در قبل از انقلاب وقتی در دانشگاه با نیروهای کمونیست و افرادی با تفکر غرب گرایی بحث می‌کردیم در بیان روش و تئوری، ما می‌توانستیم آن­ها را مغلوب کنیم ولی در نهایت به ما می‌گفتند تئوری و اعتقاد کمونیستی ما برآیندش شده کشور قدرتمندی به نام شوروی که یک قطب جهان است. یا کسانی که تفکرات سرمایه‌داری داشتند می‌گفتند اعتقادات ما یک قطب آن غرب و آمریکاست. مدل الگوی شما کجاست؟ پس ما آن زمان در نهادینه کردن نگاه‌های اسلامی در قالبی به نام دولت اسلامی ضعف داشتیم.

بعد از انقلاب اسلامی که دولت به نام دولت اسلامی تشکیل شد، چطور بازهم این ضعف وجود داشت و دارد؟

 بله دولت اسلامی ایجاد شد. اگر این دولت اسلامی به رفع مشکلات مردم، نگه داشت و رشد استقلال، پیگیری مطالبات و ... موفق شود، می‌تواند بگوید در بستری از نگاه اسلامی و فرهنگ ایرانی توانستم مدل مطلوبی را ارائه نمایم. اما هم دشمنان خارجی داشتیم و هم اشتباهات سهوی و عمدی در مدیریت داخلی! اگر دولت اسلامی در هر زمینه‌های نارسا باشد این سؤال ایجاد می‌شود که آیا مدل حکومت اسلامی می‌تواند مدل خوبی را ارائه نماید؟ لذا ما قبل از آنکه چانه‌زنی و تلاش برای تصدی پست‌ها داشته باشیم باید به دنبال نگاه اسلامی باشیم و بعد برای آن برنامه ریزی کنیم. البته ما پیشرفت‌های فوق العاده مناسبی داشته‌ایم اما حق و شأن مردم ایران خیلی بیشتر از اینست. یک سناتور آمریکایی می‌گفت ما نمی‌خواهیم مردم ایران به خیابان‌ها بریزند، شیشه بشکنند و اغتشاش کنند ما برای دستیابی به اهداف خود می‌خواهیم مردم ایران در هر جایی که هستند کار انجام ندهند و بدین ترتیب ناکارآمدی نظام اسلامی را نشانه گرفتند. در مقابل مقام معظم رهبری در جمعی از دانشجویان اعلام نمودند که امروز مصداق مبارزه با آمریکا اینست که هرکس در هرجایی که قرار گرفته است و هر کاری که به آن محول شده است، خوب انجام دهد لذا رهبری نیز در مقابل، کارآمدی نظام اسلامی را نشانه گرفتند. در نتیجه بحث اساسی اینست که وقتی از اصولگرایی نام می‌بریم اصولگرایی ضمن نگاه عمیق اعتقادی و سیاسی باید برنامه مشخص و واضحی هم برای اقتصاد، رفاه و معیشت مردم داشته باشد البته این نقص به طور مشخص‌تر در جریان اصلاحات نیز خودنمایی می‌کند. وقتی در مجلس می‌آییم ضرورت دارد همان اندازه که به موضوعات کلی نظام می‌پردازیم همان اندازه  به مسائل و مشکلات حوزه انتخابیه خود نیز توجه داشته باشیم. غفلت از این مسئله حتماً آسیب در پی خواهد داشت. واقعیت اینست که مردم به دنبال این هستند که خدمات و مدیریت خوب ببینند. یک زمانی در شهرداری مردم احساس کردند خدمات قابل توجهی صورت می‌گیرد لذا شوراها، مجلس، دولت را به اصولگرایان سپردند. اگر این نگاه نباشد و مدلی نداشته باشیم به نتیجه نخواهیم رسید.

راهبرد اصولگرایان برای رسیدن به این هدف چه باید باشد؟

در انتخابات دو سال گذشته ما جمعی از اصولگرایی را ایجاد کردیم ولی اگر ما خودمان را صاحب سبک می‌دانیم باید مدل ارائه دهیم. ابتدا باید تعریفی از اصولگرایی ارائه دهیم. اصولگرایی چیست؟ چرا تا این اندازه نوع نگاه متفاوت و دامنه متغیر در اصولگرایی وجود دارد. نکته دوم اینکه برنامه ما در مجلس چیست؟ ما در حال حاضر مشکلاتی در مجلس داریم. من احساس می‌کنم بعضی از مواقع مجلس به جای اینکه راهبرد محور باشد، شخص محور می‌شود. ما باید برنامه و نقشه راه داشته باشیم. از روی نقشه راه بگوییم به عنوان مثال ما ده آسیب داریم و برای آن آسیب‌ها طبق نقشه راه، برنامه ارائه دهیم. در حال حاضر من نسبت به مجلس چنین استنباطی ندارم مگر اینکه مقام معظم رهبری مرتب کمک می‌نمایند و راه را نشان می دهند مثلاً تأکید بر اقتصاد مقاومتی، جمعیت و ...

بایدهایی که در مورد اصولگرایی اشاره فرمودید بایدهای بسیار صحیحی است ولی در حال حاضر این بایدها در چه وضعیتی قرار دارد؟ چه تحلیلی از بدنه مردمی اصولگرایان دارید؟ به نظر شما «جمع و تفریق‌هایی» که در بحبوحه انتخابات‌ها شکل می‌گیرد در شرایط کنونی قابل اعتماد و اتکاست؟

من همان زمان انتخابات هم یک مصاحبه انجام دادم که برخی از دوستان هم از من اظهار گلایه کردند. برخی جبهه‌ها شبیه جبهه سهامی عمل می‌کنند. وظیفه بنده در انتخابات گذشته دبیری جبهه متحد تهران بود. به هر دلیلی ادامه فعالیت و حضور مهیا نشد و بنده از جبهه متحد خارج شدم. اما از جبهه پایداری با من تماس گرفتند و گفتند ما موافقیم که شما در لیست ما باشید. البته این حمایت بیشتر از طرف جوانان پایداری بود. هرچند بنده عضو پایداری نبودم ولی چون احساس می‌کردند شاید در مجلس مؤثر باشم، بنده را در لیست خود قرار دادند. تا به حال هم از من کوچک‌ترین خواسته‌ای نداشتند و موفق به حضور در جلسات آن­ها هم نشدم.

مهم‌ترین مشکل ما اینست که به دنبال مدیریت نیروی انسانی نمی‌رویم. این به معنای قحط الرجال نیست ولی ما جهل الرجال داریم. لذا ابتدا باید تعریف و چهارچوب اصولگرایی مشخص شود.

شما به عنوان نماینده مردم پایتخت در مجلس شورای اسلامی حضور دارید، با توجه به نقشی که از اصولگرایان ارائه نمودید، به نظر شما اصولگرایی چگونه می‌تواند در زندگی بدنه مردم تبلور داشته باشد؟ و برای مردم قابل لمس باشد؟

مردم گرفتار هستند وقتی بین مردم می­روی با مشکلات مردم روبه رو می‌شوی. چه کسی باید مشکلات مردم را رفع نماید؟ بالاخره اگر دستگاه‌های اجرایی نتوانستند این مشکلات را رفع کنند باید چه کسی به نمایندگی از مردم پیگیری نماید؟ یک مشکل اساسی که در تهران وجود دارد اینست که مدیران در تهران یکدیگر را نمی‌شناسند. من سه سال فرماندار تهران بودم و در این سه سال متوجه نشدم که مدیر تهران کیست؟ مردم توانمندی اصولگرایی را در ارائه مدل و مدیران کارگزاری که بتوانند مشکلات را رفع کنند باید ببینند. من فکر می‌کنم کف کار دارد از یاد می‌رود. ما از معیشت و مشکلات مردم غفلت می‌کنیم، در نتیجه آسیب آن در جامعه متبلور خواهد شد. پس اصولگرایی باید تعریف و برنامه خود را ارئه دهد تا بتواند در مجلس حرفی برای گفتن داشته باشد. کار ما فقط این نیست که بگوییم به چه کسی رأی بدهید یا نه. وزارت صنعت، معدن و تجارت ما انتظارات را رفع نمی‌کند و فکر می‌کنم در این مورد دچار رودربایستی شده ایم و تنها در این میانه صنعت، معدن و تجارت قربانی می‌شود هرچند باید در فضای سیاسی ملاحظاتی داشته باشیم ولی یکسری مسائل را نباید قربانی نماییم. مردم از ما انتظار دارند که حقوقشان را حفظ کنیم. در جریان تصویب قانون بودجه، از ۱۷ استان، مبلغ ۲۵۰۰ میلیارد تومان تعهد مالیاتی کسر که یکجا این مبلغ بارش بر دوش استان تهران افتاد. این حق نیست که ۵۳ درصد بودجه مالیاتی کل کشور را استان تهران بپردازد. اگر می‌خواهیم خوب عمل کنیم، باید به گونه ­ای باشیم که مردم به نظام امیدوار شوند. اگر خود را به عنوان اصولگرا مدافع نظام می‌دانیم همانگونه که به تأکید مقام رهبری اشاره شد باید خوب عمل کنیم.

یکی از دغدغه‌های طولانی مدت شما که در گفتگوهای مختلف هم به آن اشاره داشتید، ایجاد فرمانداری در مناطق ۲۲ گانه تهران است. این دغدغه از کجا ناشی می‌شود و چه ضرورتی دارد؟

این موضوع در دویست و چهلمین جلسه شورای عالی امنیت ملی (سال ۷۷) مصوب شده است. در ذیل آن آمده؛ پیرو طرح امنیت تهران بزرگ که به تأیید مقام معظم رهبری رسیده است جهت اجرا به وزیر وقت کشور (عبدالله نوری) ابلاغ می‌گردد. این ابلاغیه را آقای حسن روحانی نماینده ولی فقیه و دبیر عالی شورای امنیت ملی وقت و رئیس جمهور فعلی ابلاغ نمودند. طبق این مصوبه  همانند تقسیم بندی شهرداری در شهر تهران، تمام ادارات اعم از خدماتی، سیاسی، امنیتی، انتظامی و ... باید این تقسیم بندی را انجام دهند. بند دوم بر ایجاد فرمانداری در هر منطقه تأکید دارد. ولی متأسفانه شاهد هستیم حتی برخی اصولگرایان با این طرح مخالفت می‌کنند، در حالی که طرح به تأیید مقام معظم رهبری نیز رسیده است. من به وزیر محترم کشور هم گفتم که یا این حکم را تغییر دهید و یا اجرا نمایید. تهران بی‌سروسامان است. به عنوان مثال هر چند شورایاری‌ها مؤثر ولی مبنای قانونی قوی ندارند. در قانون اساسی شورای محل داریم ولی نه در این مدل! شورای محل در مدل صحیح مانند روستاها که شورای محل انتخاب می‌شوند بعد شورای بخش بعد منتخبین بخش‌ها به شورای استان‌ها می‌روند، است. این قانون سال ۶۱ است. برای اینکه شورا از اقتدار لازم برخوردار باشد گفتند اعضا با رأی مستقیم مردم انتخاب شوند بعدها چون دیدند که ۱۵ نفر توانایی رسیدگی به مشکلات ۸ میلیون را ندارند، پس به استناد بند ۷ ماده ۷۱ قانون شرح وظایف شوراها که مربوط به تشکیل انجمن‌هاست، شورایاری‌ها را ایجاد نمودند با اینکه انجمن قاعده دارد ولی در این مدل در واقع باز رجوع به آرای عمومی است. رجوع به آرای عمومی باید قانون داشته باشد ولی در این مورد قانون نداریم لذا مشکلات عدیده پیش آمد. به آقای رحمانی فضلی هم گفتم که یکی از دلایلی که مردم تهران دروغ بزرگ تقلب در انتخابات ۸۸ را باور کردند انتخاب به هم ریخته و دارای ابهام شورایاری‌ها بود. مسئول بررسی، نظارت، تشخیص صلاحیت، رسیدگی به شکایات و ... در شورایاری‌ها مشخص نیست.   

چگونه می‌شود این قانون را احیا و اصلاح کرد؟

بنده احیای قانون سال ۶۱ را در دو سال پیش که انتخابات شوراها بود، به مجلس آوردم. همین مشکلات روال کار شورایاری‌ها را هم گفتم. شما اگر در حال حاضر بخواهید کاندیدای شورای شهر شوید چقدر باید هزینه کنید؟ برای خرج پول یا باید وامدار افراد سرمایه‌دار شوید و یا اینکه باید به گروه‌های سیاسی متصل شوید. این رویه باعث ایجاد سیاست زدگی در شورا می­شود. حدود ۸ مورد از آسیب‌های اساسی شورا را در آوردم. در نهایت ساعت ۴ بعد از ظهر ۲۸ اسفند طرح به مجلس آمد همانطور که انتظار می‌رفت در این زمان کلیات طرح رد شد!

در دیدار چند وقت اخیر با مقام معظم رهبری کدام جمله از بیانات ایشان در ذهن شما نقش بسته و به نظر شما رهبری در صدد انتقال چه پیامی به نمایندگان بودند؟

بخشی از فرمایشات رهبری ناظر به وظایف نمایندگان بود که سال‌های قبل نیز مطرح فرموده بودند. فکر می‌کنم یکی از موضوعاتی که معظم له امسال تأکید ویژه بر آن داشتند بحث مبارزه با فساد بود. البته مجلس در حقیقت نه ضابط قوه قضائیه است که دستگیر و بازجویی نماید و نه قوه قضائیه است که بخواهد کسی را محکوم کند. من فکر می‌کنم اشاره رهبری عزیز انقلاب ناظر بر قوانینی بود که بالاخره افراد با استفاده از آن­ها قانون را دور زده و فساد می‌کنند. زمانی رهبری معظم انقلاب در دیدار با کارکنان وزارت اطلاعات تأکید فرمودند، دالان‌های قانونی فساد را شناسایی و مسدود کنید. فکر می‌کنم مجلس باید در این خصوص اینگونه عمل کند. این امر نیازمند یک کار ارزنده است. باید دستگاه‌های نظارتی آسیب‌های مدنظر خود و دلایل ایجاد آسیب را به مجلس عنوان کنند و البته برای رفع آسیب‌ها پیشنهادات خود را نیز ارائه نمایند تا با تعامل بتوانیم موانع را مرتفع کنیم و قوانین مناسب را تدوین نماییم. ما اگر در این دو سال در این راه قدم برداریم می‌توانیم امیدواری زیادی را در مردم ایجاد نماییم و کمک ارزنده‌ای به نظام است. نکته دوم اینست که به نظر قوانین ما هم باید به گونه‌ای باشند که ایجاد مانع نکنند. باید این هنر را داشته باشیم که علی رغم قوانین حساب شده و کمک کننده فعال سالم اقتصادی با کمک دستگاه‌های نظارتی، معبرهای فساد را برطرف نماییم.