به گزارش نماینده به نقل از تسنیم؛ عباس سلیمی نمین مدیر دفتر مطالعات و تدوین تاریخ ایران در نخستین آئین نکوداشت چهره‌های برتر روزنامه‌نگاری انقلاب اسلامی با تقدیر از برگزاری چنین آئین‌هایی از قوه مجریه و قوه قضائیه در ناهموار ساختن فضای نقد سالم در کشور اظهار داشت: متاسفانه روزنامه‌نگاران امروز کشور خودشان برای یکدیگر احترام لازم را قائل نیستند و نمی‌توانند علی‌رغم اختلافات دیدگاهی خوند برا ی حل مشکلات مشترکشان و حفظ عزت و کرمت‌شان تلاش کنند چرا که اختلافات میان آنها آنقدر پررنگ شده که اجازه نمی‌دهند برای حفظ مسائل اساسی خود گردهم جمع شوند.

وی با بیان اینکه تولید فرهنگ نقادی در حال حاضر در کشورما در شرایط بدی است، گفت: متاسفانه مسئولین کمترین بردباری را نسبت به انتقادات و سخنان سخت دارند در حالی که با توجه به سیره پیامبر اسلام(ص) دولت‌ها باید در برابر انتقادات مصلحت‌سنجی کنند و در برابر زیرسوال بردن اصول نظام و ملت قاطعانه بایستند ولی متاسفانه شاهدیم که نسبت به هجمه‌های وارد به اصول و مبانی ملت و کشور هیچ واکنش نشان داده نمی‌شود ولی در برابر کوچکترین سخن سخت نسبت به مسئولان و شخصیت‌ها واکنش‌های بسیار تندی را انجام می‌دهند.  متاسفانه قوه مجریه در تمام دولت‌های اخیر همواره در مورد انتقادات کم تحملی نشان داده و راه نقادی سازنده را ناهموار می‌کند و این در حالی است که تمامی این دولت‌ها همواهر سخن از آزاداندیشی، تحمل و توسعه سیاسی می‌راندند. 

مدیر دفتر مطالعات و تدوین تاریخ ایران با انتقاد از قوه مجریه افزود: متاسفانه دولت‌ها تمامی منتقدان خود را در قالب منتقدان حزبی قرار می‌دهند که این موضوع یک مسئله خطرناک است. 

سلیمی نمین با بیان اینکه متاسفانه قوه قضائیه سعی در تقویت هجمه‌های دولت نسبت به منتقدین خود دارد گفت: متاسفانه قوه قضائیه نیز نه تنها هجمه قوه مجریه در برابر منتقدان سالم را کم نمی‌کند بلکه سعی در تقویت این هجمه دارد. 

وی با انتقاد شدید از عملکرد قوه قضائیه در برابر منتقدان گفت: متاسفانه هیئت منصفه در محاکم مطبوعاتی جایگاهی ندارد و ریاست این قوه نیز به موضوع استفاده از هیئت منصفه اعتقاد ندارد.

مدیر دفتر مطالعات و تدوین تاریخ ایران ادامه داد: متاسفانه زمانی در کشورمان به بهانه تحت فشار قراردادن یک جریان تندروی سیاسی، جریان نقادی سالم تحت فشار قرار گرفت و بحث رسیدگی به تخلفات نویسندگان با دور زدن قانون در خارج از دادگاه‌های مطبوعاتی بررسی شد که من پیش از این نیز نسبت به این موضوع هشدار داده بودم.

سلیمی نمین با طرح این سوال که آیا صرف نوشتن و انتقاد یک جرم است، گفت: باید به این موضوع توجه داشت که اگر جرمی بر نوشته‌ای مترتب باشد باید این جرم متوجه منتشر کننده آن مطلب باشد نه نویسنده آن. و امروز شاهد هستیم که یک منتقد و نویسنده در دادگاه‌ محاکمه می‌شود که نه هیئت منصفه دارد و نه مطبوعاتی است و این در حالی است که قاضی دادگاه نیز نسبت به موضوع محاکمه در جهل کامل بسر می‌برد. 

وی همچنین با اشاره به خاطره محاکمه اخیرش در موضوع تاریخی باستانی ایران و شکایت مشائی از وی گفت: متاسفانه در آن دادگاه هم قاضی مربوطه هیچ اطلاعی نسبت به بحث تاریخی آن موضوع نداشت و من در نامه‌ای خطاب به رئیس قوه قضائیه نوشتم و این موضوع را متذکر شدم ولی هیچ واکنشی نسبت به این نامه از سوی رئیس آن قوه صورت نگرفت. 

مدیر دفتر مطالعات و تدوین تاریخ ایران در ادامه قوانین وضع شده توسط مجلس را نیز باعث سخت‌تر شدن فشار بر منتقدان عنوان کرد و افزود:‌در چنین شرایطی چگونه می‌توانیم انتظار تولید اندیشه در کشورمان را داشته باشیم در حالی که با تولیدکنندگان اندیشه در رسانه‌ها بدترین برخورد را انجام می‌دهیم و حتی در محاکم قضایی نیز بازی جاهل به موضوع، مفسوط‌الاید است. 

سلیمی نمین در بخش دیگری از سخنانش با خطاب قرار دادن دولت تدبیر و امید نسبت به برخورد با منتقدان اظهار داشت: من تاسف می‌خورم که دولت کنونی و رئیس دفتر رئیس جمهور در برابر انتقاد آقای توکلی با بی‌توجهی کامل ۳ ماه انتقادات و اظهارنظرهای ایشان را بی‌جواب گذاشت و متاسفانه رویه دولت کنونی در برابر منتقدان اینگونه است که یا در برابر انتقادات شدیدا حمله می‌کند و ویا کاملا آن را مورد بی‌توجهی قرار می‌دهد. 

وی وظیفه قوه قضائیه در برابر منتقدان را حمایت از آنها به عنوان همکار قوه قضائیه عنوان کرد و افزود: متاسفانه سابقه ندارد که رئیس قوه قضائیه یک منتقد را دعوت کند و برای انتقاد سالم او از وی تشکر کند و منتقدان را برای دسترسی به اطلاعات بیشتر مورد حمایت قرار دهد و متاسفانه قوه قضائیه در جهت عکس با منتقدان برخورد می‌کند و فرد منتقد را یک فرد مزاحم قلمداد می‌کند. 

سلیمی نمین ادامه داد: وقتی جریان منتقد سالم تحت فشار قرار گیرد حجم فساد در جامعه بالا می‌رود و اگر فضا برای انتقادات سالم مهیا باشد منتقدان اجازه نمی‌دهند تا وسعت و حجم کجروی‌ها و پلشتی‌ها به اندازه‌ای زیاد شود که دولتمردان عالی‌رتبه را نیز آلوده کند. چرا که وقتی حجم فساد از رقم‌های میلیاردی عبور می‌کند پای بسیاری به موضوع کشیده می‌شود و در شرایط فعلی و با حجم پرونده‌های مفاسد موجود تصور می‌کنیم قوه قضائیه می‌تواند تمام پرونده‌های فعلی را بررسی کند یا اینکه مجبور است قسمتی از آن را بِبُرد؟!

مدیر دفتر مطالعات و تدوین تاریخ ایران در ادامه با انتقاد از قوه قضائیه نسبت به عدم اولویت‌سنجی در موضوع اعدام مه‌آفرید امیرخسروی گفت: متاسفانه اعدام مه‌آفرید نشان از استیصال قوه قضائیه بود و این قوه باید به این موضوع پاسخ دهد که آیا جرم کسانی که از دولت پول می‌گرفتند تا حافظ منافع ملت باشند و به این وظیفه‌شان خیانت کردند سنگین‌تر است یا جرم مه‌آفرید؟! و آیا رشوه دهنده در این پرونده باید زودتر اعدام می‌شد یا رشوه‌گیرنده‌ای که از دولت حقوق می‌گرفت تا حافظ منافع ملت باشد. 

سلیمی نمین در پایان با بیان اینکه این سخنان به مذاق بسیاری از مدیران خوش نخواهد آمد خاطرنشان کرد: در شرایط امروز هیچ کسی جریان انتقادی در کشور را تقویت نخواهد کرد جز رسانه‌ها و منتقدان. ولی متاسفانه شاهد هستیم که با ناهموار شدن شرایط انتقاد سالم در جامعه برخی از روزنامه‌نگاران توانمند یا گوشه‌نشینی ر ا انتخاب کردند و یا خود در جهتی عکس مهره‌های فساد شده‌اند و به عنوان معامله‌گران فساد با مفسدان همکاری می‌کنند.