به گزارش نماینده ؛ سرسختی امریکا در این باره و اقدام تقریبا فوری و قاطع آن در منع صدور روادید برای ابوطالبی بسیاری از کسانی را که تصور می کردند روابط ایران و امریکا رو به بهبود است دچار حیرت کرده است. امریکایی در این مورد خیلی سریع عمل کردند و زمانی که معمولا طول می کشد تا چنین مسائلی در امریکا به نتیجه برسد در این مورد خاص بسیار کوتاه بود در حالی که در کیس های مشابه معمولا مدت زمان زیادی طول می کشد تا مجموعه سیستم امریکا به یک موضع واحد برسد. هم دولت امریکا سریع در باره واکنش رسمی نشان داد و هم دو مجلس نمایندگان و سنا که در این روزها کمتر درباره موضوعی اجماع می کنند به سرعت قانونی را تصویب کردند که ابوطالبی را از ورود به این کشور منع می کند. درست است که باراک اوباما رییس جمهور امریکا هنوز این قانون را امضا نکرده ولی موضع رسمی دولت امریکا چندان پوشیده و پنهان نیست.

دلایلی وجود داشت که بر اساس آن برخی انتظار داشتند روند صدور ویزا برای ابوطالبی به سرعت طی شود. خلاصه این دلایل چنین است:

۱- نخست اینکه کسانی در دولت تصور می کردند که دولت امریکا روند رو به بهبود روابطش با ایران را به خاطر موضوعی در این حد بر هم نخواهد زد.

۲- تصور می شد که امریکا نگران این خواهد بود که سرسختی در این باره بر موضع ایران در مذاکرات هسته ای اثر بگذارد و در نتیجه حدس زده می شد که مسئله به سرعت حل خواهد شد.

۳- درون دولت این دیدگاه وجود داشت که لابی تیم فعلی حاکم بر وزارت خارجه در امریکا قوی است و لذا می تواند مشکل را به سرعت حل کند.

۴- از حیث شخصیتی هم تصور می شد ابوطالبی فردی است که امریکایی ها علی القاعده باید از حضور وی در مسند نمایندگی ایران در سازمان ملل استقبال کنند. ابوطالبی در ایران عموما به عنوان فردی لیبرال و یک اصلاح طلب تندرو شناخته می شود.

اما هیچ کدام از این عوامل در واقع به حل موضوع کمک نکرده است. برعکس می بینیم که مسئله پیچیده تر شده و دورنمای روشنی هم برای حل آن وجود ندارد.

سوال این است که علت چیست و چرا دولت امریکا در این مورد چنین انعطاف ناپذیر عمل می کند.

۱- نخستین دلیل احتمالا این است که رویه دولت در ماه های گذشته به گونه ای بوده است که امریکا را متقاعد کرده اگر سرسختی کند، رابطه با امریکا و غرب آنقدر برای این دولت مهم هست که برای حفظ آن هر امتیازی بدهدو از موضع خود کوتاه بیاید. در واقع همانطور که درباره قطعنامه پارلمان اروپا گفته می شود منشا اصلی این اقدام غربی ها رفتار خود دولت ایران بوده است.

۲- دلیل دوم را بی شک باید در مناسبات داخلی امریک جست وجو کرد. برخی طیف های خاص درون امریکا موفق بوده اند که موضوع تسخیر لانه را در حافظه تاریخی دولت امریکا زنده نگه دارند و این مسئله با وجود اینکه سال های طولانی از آن می گذرد یک مسئله زنده در امریکا محسوب می شود. این واقعیتی است که نمی توان آن را نادیده گرفت.

۳- دلیل سوم فشار تندروها درون امریکا بر دولت امریکاست که با بزرگنمایی حضور بسیار ضعیف ابوطالبی در ماجرای اشغال لانه دولت امریکا را در وضعیتی قرار دادند که نمی توانست تصمیم دیگری اتخاذ کند.

۴- مسئله بعدی این است که حدس زده می شود ابوطالبی گزینه مطلوب برخی طیف ها درون وزارت خارجه نبوده و آنها در روند اعزام وی کارشکنی کرده اند.

در هر حال، هر کدام که درست باشد موضع فعلی دولت و تاکید بر عدم تغییر ابوطالبی قابل تقدیر است.