نماینده-کناره گیری محمدرضا عارف از رقابت انتخاباتی ریاست جمهوری یازدهم که به سفارش سید محمد خاتمی اتفاق افتاد، رویداد مهمی در فضای سیاسی بود. رویدادی که در ظاهر امر نشان می داد، جریان اصلاحات و جریان کارگزاران به یک نقطه اشتراک رسیده اند. اما گویا پشت پرده این کناره گیری بسیار پیچیده تر از آن چیزی بود که در فضای عمومی انعکاس یافت. امری که از یک طرف، حاکی از وجود یک روند یک جانبه تصمیم گیری و اجبار از جانب سران اصلاحات نسبت به دیگر چهره های آن است و از سوی دیگر عدم اجماع در درون اصلاحات نسبت به این مدل تصمیم گیری را نشان می دهد.

 محمدرضا عارف در گفتگو با روزنامه اعتماد، گرچه به نوشته خبرنگار اعتماد تلاش کرده نا گفته هایش را بر زبان نیاورد، اما کدهای مهمی از وضعیت تصمیم گیری در درون این جریان به دست داده است.

عارف که چهره معتدلی در درون این طیف سیاسی شناخته می شود، گویا رضایتی از نحوه رفتار جریان مطبوعش ندارد، در مورد چگونگی این اتفاق و اینکه چرا به تلفن سید محمد خاتمی در خصوص کناره گیری از عرصه انتخابات جواب نداده است؛ می گوید:«براي اولين بار است كه اينها را مي گويم ساعت 5 يا 6 عصر 22 خرداد ماه بود و من در سفرهاي انتخاباتي در شيراز براي سخنراني آماده شده بودم و در حال رفتن به جايگاه بودم كه گفتند از طرف آقاي خاتمي تماس گرفته شده است. در آن زمان حقيقتا فرصتي براي پاسخگويي نبود و مردم منتظر سخنراني بودند، در نهايت شب 22 خرداد بود كه با نزديكانم نشستي برگزار كردم و تصميم بر اين شد تا كناره گيري كنم».

طبیعتا برای تصمیم گیری در خصوص موضوع مهمی چون کناره گیری یک چهره سیاسی از عرصه انتخابات آن هم در لحظات آخر فرصت تبلیغات انتخاباتی ، می بایست یک جلسه مشورتی با فرد برگزار شود و نظرات و دیدگاههایش شنیده و تصمیم گیری شود. در حالی که در سیستم تصمیم گیری جریان اصلاحات با یک تلفن و فکس ، خواسته تصمیم گیران را به یک کاندیدا که تا لحظات آخر با جدیت در صحنه بود تحمیل کرده اند.  شاید راز این جمله عارف همین اجبار است:«اگرچه تشخيص من چيز ديگري بود اما معتقدم اگر در يك حكومت معنوي مسووليتي از دوش فردي برداشته شود جاي خوشحالي هم دارد.»

عارف صراحتا می گوید : «من با اين سازو كار موافق نبودم اين را براي اولين بار است كه طرح مي كنم با جمع بندها موافق نبودم و فقط به خاطر قول و قرارهاي اخلاقي با آقاي خاتمي كناره گيري كردم.».

از سوی دیگر عارف اذعان می کند که این تصمیم ، تصمیم کل جریان اصلاحات هم نبوده و بیشتر انعکاس خواست برخی سران جریان بوده است:«حتی برخي از دوستان اصلاح طلب هم فكر نمي كردند من چنين كاري انجام دهم».