نماینده: با گذشت چند روز از سخنان آقای رئیس جمهور در جمع هنرمندان و بیان برخی از مطالبی که در تضاد با مبانی اسلامی قرار دارد، واکنش ها نسبت به آن در محافل فکری و رسانه ای همچنان ادامه دارد.

به گزارش نماینده، آقای روحانی در جمع هنرمندان با بیان اینکه تقسیم هنرمندان به ارزشی و غیرارزشی را قبول ندارد گفت: «اگر بگوییم هنر مرده را زنده می‌کند سخن به‌گزاف نگفته‌ایم. پس تقسیم هنرمندان به هنرمندان ارزشی و غیرارزشی بی‌معناست.»

در واکنش به این سخنان، افراد مختلفی به اظهارنظر پرداختند. برای مثال، استاد رحیم پور ازغدی، در سخنرانی یکی دو روز گذشته خود در جشنواره عمار به این موضوع اشاره کرد و گفت: «عده ای به اسم برابری طلبی و صلح دوستی می خواهند مرزهای حق و باطل را بردارند و این جریانی است که اصلا خط قرمز و اصول ندارد. من متوجه وجود نداشتن هنر ارزشی و ضدارزشی نمی شوم! آیا سینمای مروج شرک و خرافه با سینمای مروج توحید و عبادت مساوی است؟ بعضی تنها به دنبال چیزی هستند که آن را تشویق کنند و دغدغه حقیقت ندارند بلکه دغدغه ریاست دارند اما انبیا دغدغه حق و باطل داشتند. یکی کردن هنرمند ارزشی و غیرارزشی کاسبی است. طبق فرهنگ قرآن شعرا و هنرمندان دو دسته اند، یک دسته اهل اغوا هستند و یک دسته هستند که استثنا می شوند و دنبال ترویج حق و عدل و دفاع از مظلوم اند. آیا شعر شاعران انقلابی با شعر شاعران درباری نوکران حکومت مساوی است؟ یکی کردن این ها درست مقابل خط امام، انقلاب و انبیا قرار دارد. خط کشی نکردن و دفع نکردن مسئله دیگری است. اهل بیت حتی برای شاعر شراب خوار که شعر عدالتخواهانه سروده است هدیه و صله فرستاده اند.به عبارتی هنرمندی که تقوای اخلاقی نداشته و شعری در مسیر تقوا گفته است، بدون تأیید فساد شخصی او، شعر و هنرش را صد در صد تأیید کرده  و برایش صله و هدیه فرستاده اند... ما به لحاظ قانون اجتماعی خودی و غیر خودی نداریم، همه خودی اند تا وقتی که قانون نقض نشده باشد اما به لحاظ ارزش حتی خود خداوند  هم آدم ها را به ارزشی و غیرارزشی تقسیم کرده است.»

از سویی دیگر با رجوع به سخنان معمار اصلی انقلاب اسلامی، امام خمینی (ره) نیز می توان پی به این سخن اشتباه جناب آقای رئیس جمهور برد. امام خمینی در پیام تاریخی خود به هنرمندان که معروف به «منشور هنرمندان» شد، هنر مورد قبول قرآن را دارای شاخصه هایی بیان می کنند. در فرازی از پیام امام چنین آمده است:

«تنها هنری مورد قبول قرآن است که صیقل دهنده اسلام ناب محمدی(ص)، اسلام ائمه هدی(علیهم‌السلام)،‌ اسلام فقرای دردمند، اسلام پابرهنگان، اسلام تازیانه‌خوردگان تاریخ تلخ و شرم‌آور محرومیت‌ها باشد. هنری زیبا و پاک است که کوبنده سرمایه‌داری مدرن و کمونیسم خون‌آشام و نابود کننده اسلام رفاه و تجمل، اسلام التقاط، اسلام سازش و فرومایگی،‌ اسلام مرفهین بی‌درد و در یک کلمه «اسلام آمریکایی» باشد.»

بنابراین واضح است که اساسا چنین سخنی از جناب آقای روحانی نه تنها بعید است، بلکه اشتباه هم هست. آقای رئیس جمهور به خوبی می دانند که هنر به ما هو هنر، و فی نفسه دارای ارزش نیست، همانطور که هنرمند نیز فی نفسه دارای ارزش نیست، آن چیزی که با هنر اصالت می دهد، «جهت» و «محتوای» هنر است. در حقیقت هنر به مثابه ابزاری است که می توان از آن استفاده درست یا نادرست کرد. اینکه هنرمند در ظرف هنر قرار است چه چیزی بریزد، اهمیت دارد نه خود هنر. از این منظر واضح است که تقسیم بندی هنر و هنرمند به ارزشی و غیرارزشی برخلاف گفته آقای روحانی، کاملا معنا دارد.

البته ایشان جملات دیگری هم در این مراسم بیان کردند که آنها هم در هاله ای از تردید قرار دارند، مثل اینکه ایشان در قسمتی از سخنان خود گفتند که «هنر همیشه خوب است»! واضح است که هر اهل تفکر و اندیشه ای به سهولت، پی به اشتباه این سخن خواهد برد. چرا که همانگونه که بیان شد، این هنر نیست که دارای اصالت است، بلکه جهت گیری و محتوای درون آن اصالت دارد. بنابراین لزوما هنر همیشه خوب نیست. امروزه انواع و اقسام محتواهای نادرست (و حتی قبیح) به نام هنر در جهان عرضه می شود، آیا می توان گفت که همه این آثار خوب اند و درست؟!

به نظر می رسد آقای رئیس جمهور بهتر از هر کسی می دانند که این سخنان از اساس اشتباه است اما ایشان و احتمالا مشاورین دور و برشان، با چنین سخنان خوش آب و رنگی در پی به دست آوردن پایگاه اجتماعی در میان هنرمندان موسوم به طیف روشنفکری و اپوزیسیون هستند. اگر چه بهتر بود ایشان برای به دست آوردن دل چند هنرمند روشنفکر و اپوزیسیون، پایگاه اجتماعی و مردمی خود در میان بدنه اصلی هنرمندان کشور که خارج از این چارچوب های روشنفکری هستند را از دست ندهند.