به گزارش «نماینده» سید حسن خمینی در درس اصول خود که در روز عید غدیر برگزار شده بود در سخنانی ضمن اشاره تلویحی به سخنان انحرافی اخیر که از برخی منتسبین به بیت امام (ره) صورت گرفت، امام (ره) را مقید به تمام آداب ظاهری و باطنی دین معرفی نمود.

تولیت آستان امام خمینی(ره) اظهار داشت: یکی از فرزندان امیرالمؤمنین(ع) که ما در روزگار خودمان دیدیم و از آن بهره بردیم، امام بزرگوار ماست. ایشان نیز چنین جمع اضدادی در وجودش نهفته بود؛ البته هرکس امام را تحلیل کند، چند بعد را نمی‌تواند نبیند؛ اولین بعد این است که امام مرجع تقلید است. امام کسی است که اگر وارد حوزه‌های دیگر می‌شود، به خاطر دین داری است. درد اول امام، درد دینی است و اگر او انقلاب می‌کند به خاطر دین داری مردم است. تقید آن بزرگوار در طول زندگی شخصی شان، به جزیی ترین مسائل دینی، از ظواهر دینی تا بواطن دینی، به وضوح دیده می‌شود، زیرا امام به دین بصورت کاریکاتوری نگاه نمی‌کرد و لذا در جلوی امام نه می‌شد ظواهر دینی را کنار گذاشت و نه اخلاق دینی را رعایت نکرد.

حجت الاسلام سید حسن خمینی ادامه داد: خیلی اوقات ما نسبت به درنظر گرفتن یک ظاهر دینی برمی آشوبیم، اما وقتی کسی جلوی ما غیبت می‌کند حساس نمی‌شویم. وای به حال ما اگر خودمان غیبت کنیم، خودمان تهمت بزنیم و خودمان بد دیگران را بخواهیم! اگر کسی جلوی امام غیبت می‌کرد، ایشان از جا بلند می‌شد و می‌رفت یا او را نهی می‌کرد. از آن سو، ظواهر دینی را هم نمی‌شد مقابل امام فراموش کرد، زیرا عده ای درگیر ظواهر می‌شوند و در نقطه مقابل آن عده ای به بهانه اخلاقیات، ظواهر را کنار می‌گذارند. واقعا امام نسبت به بحث حجاب و اختلاط نامحرم توجه بسیار ویژه ای داشتند؛ در خانواده ما وقتی نوه‌های پسری به سن بلوغ می‌رسیدند امام آنها را از نشستن سر یک سفره با نوه‌های دختری منع می‌کردند. این تقیدات بسیار سنگینی که امام به ظواهر دینی داشتند را نمی‌توان در تحلیل شخصیت ایشان نادیده گرفت.

در بحث موسیقی هم، امام شبها که رادیوهای بیگانه را گوش می‌کردند، به محض آنکه صدای موسیقی از رادیو بلند می‌شد آن را قطع می‌کردند. لذا همه افراد باید مراقب باشند که خدای نکرده امام را به گونه ای تحلیل نکنند که بُعد عنایت ایشان به فقه و احکام فقهی، بخصوص مظاهر اجتماعی و فرهنگی دین، کمرنگ جلوه داده شود. قدم به قدم زندگی امام آمیخته به تقیدات کامل و بدون تسامح به احکام دینی است. البته در رفتار ایشان با کسانی که احیانا در نکاتی تقیدات لازم را ندارند، برخوردی کاملا انسانی، تربیتی بود؛ نه اینکه به صرف یک لغزش کسی را از دایره دین داران خارج کنند و با تهمت‌های ناروا او را برانند.