نماینده - محمد رضا رحمانی؛ شاید کسی فکرش را هم نمی کرد، برنامه ای که چند سال قبل با نام «جزر و مد» در لحظات قبل از افطار میهمان خانه های مردم بود امروز به این جایگاه برسد. برنامه ای خلاقانه با رویکردی غالبا اجتماعی. همان برنامه ای که اجرایش با فرزاد حسنی آغاز شد اما به مرور زمان دستخوش تغییرات فراوانی شد. مشکلاتی که حسنی با جزر و مد پیدا کرد، باعث شد که احسان علیخانی جایگزین وی شود. اما علیخانی نیز تنها دو سال توانست مجری جزر و مد باقی بماند.

علیخانی سال بعد با اندیشه ای نو و برای فرار از کلیشه شدن با بر عهده گرفتن تهیه کنندگی کار، نام برنامه را به ماه عسل تغییر داد و محتوای برنامه را نیز به سمت زندگی مردم و روایات تلخی ها و شیرینی های زندگی آنان سوق داد. پس از دو سال اجرای برنامه با این سبک و سیاق، زمزمه هایی مبنی بر رفتن علیخانی از ماه عسل شنیده شد تا جایی که یک سال دهة اول ماه رمضان اجرای برنامه را به محسن افشانی بازیگر، دادند و پس از ناکامی آن زمان ماه عسل، علیخانی مجددا برنامه را تا پایان ماه ادامه داد و دوباره دو سالی سکان دار آن شد.

یکی از ویژگی های علیخانی بداهه گویی های با لحن کنایه آمیز در زمان اجرا است. اما همین بداهه گویی ها بود که کار دستش داد، به طوری که در آخرین روز سال دوم یعنی آخرین روز ماه رمضان سال ۸۸ برنامه اش به طوری عجیبی قطع شد. بازهم دوران جدایی علیخانی از ماه عسل فرا رسید و سال ۸۹ در کمال تعجب اجرای این برنامه پر طرفدار را به حسن جوهرچی دادند که بر خلاف بازیگری، اجرایش چنگی به دل نزد و مخاطبان این برنامه به شدت ریزش پیدا کرد.

سال ۹۰ مجددا علیخانی ماه عسل را اجرا کرد و بر مبنای سنت گذشته سال ۹۱ غایب بود و این بار نوبت علی ضیاء بود تا این برنامه را اجراکند و اما امسال ...

بی شک، قله ی موفقیت یک شوی تلویزیونی را ماه عسل ۹۲ فتح کرده است. برنامه ای که روایتگر زندگی مردم طبقه ی متوسط جامعه است. اتفاقات عجیب در زندگی مردم دست مایه ی اصلی کار ماه عسل قرار گرفته است.

ماه عسل مانند یک فیلم سینمایی است. همان طور تاثیر گذار و لذت بخش. یک فیلم سینمایی در ژانر درام اجتماعی. با این تفاوت که این درام نه فیلمنامه نویس دارد و نه کارگردان؛ واقعی واقعی است.

اینکه یک پدر و مادر عاشق فرزند هستند اما نمی توانند بچه دار شوند، اینکه یک مادر اعضای بدن پسر جوان مرگ مغزی اش را اهدا می کند، اینکه یک پیرمرد سالخورده در خانة سالمندان دنبال یک همدم است تا از تنهایی در بیاید، اینکه یک مرد با اعتقادات ضعیف خودش دنبال معجزه ای از سمت خدا می گردد و ... تمام این موضوعات و اتفاقات تلخی های زندگی اند که البته تقریبا تمامی آنها به شیرینی ختم می شوند.

پدر و مادر با هماهنگی بهزیستی در این برنامه صاحب فرزند می شوند، مادری که آرزو دارد که ببیند قلب پسرش در سینة چه کسی می تپد به آرزویش می رسد، یک مادر سالخورده همدم تنهایی های پیر مرد قصة ما می شود و مرد نه چندان معتقد ما با سالم دیدن فرزند نوزادش پس از سقوط از طبقة چهارم معجزة خدا را می بیند و اعتقادش فزونی می یابد.

انتخاب سوژه هایی چنین جذاب را بگذارید کنار اجرای کم نقص و مخاطب پسند احسان علیخانی. به موقع می خندد به موقع بغض می کند به موقع حرف می زند به موقع ساکت می شود و گوش می کند و به موقع به ذهن مخاطب تلنگر می زند. تمامی این ویزگی های مثبت حاصل تجربه و استعداد وی در زمینه اجرا است. امیدواریم که برنامه هایی نظیر ماه عسل در تلوزیون پررنگ تر شوند تا ارتباط مردم روز به روز با رسانه ملی قوی تر گردد.