نماینده/ غلامعلی حداد عادل، عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام: «امروز در این نقطۀ دورافتاده کوهستانی از ایران عزیز که نه راه دارد و نه وسایل رفاه، با کودکانی مواجه شدم که به‌تحقیق و بدون مبالغه از باهوش‌ترین کودکان دنیا هستند و اگر وسایل تعلیم و تربیت برایشان به‌طور صحیح فراهم گردد از میان آنان نوابغی بر خواهد خاست.»

این مطلبی است که هفتادوپنج سال پیش، استاد دانشمند «احمد آرام»، که در سال 1324 بازرس وزارت آموزش‌وپرورش بوده در دفتر مدرسه «رابُر» کرمان نوشته است. با خواندن این مطلب در کتاب «آرام نامه» (کتابی در نکوداشت احمد آرام و مجموعه مقالات اهداشده به او) بی‌اختیار به یاد سردار شهید سپهبد قاسم سلیمانی افتادم. او متولد روستای «قنات ملک» در دهستان جواران بخش هنزا از شهرستان رابُر کرمان بود؛ یعنی همان جایی که سال‌ها قبل از تولد «قاسم سلیمانی»، «احمد آرام» کودکان آنجا را در مدرسه امتحان کرده و گفته بود آن‌ها «به‌تحقیق و بدون مبالغه از باهوش‌ترین کودکان دنیا هستند» و نیز پیش‌بینی کرده بود که اگر شرایط مهیا باشد از میان آنان نوابغی بر خواهد خاست.

سلیمانی به‌راستی «نابغه» بود، از همان نوابغی که آرام پیش‌بینی کرده و ظهور آنان را مژده داده بود. او در مکتب انقلاب رشد کرد و به یک «جهان‌مرد» تبدیل شد. مردی برخاسته از یک روستای دورافتاده که توانست باایمان و هوش و خرد خود توطئه‌های قدرت‌های بزرگ و اهریمنی را در جهان اسلام خنثی کند و ژنرال‌های پنج ستارۀ آمریکایی را از تدبیر و شجاعت خود به حیرت وادارد. مردی که در زندگی خود پرچم‌دار حق و عدالت و ظلم‌ستیزی و انسان‌دوستی و ایران‌دوستی بود و با شهادت خود چراغی روشن فرا راه ملت‌های مسلمان و به‌ویژه جوانان مسلمان روشن کرد و تجسم یک «مکتب» در یک «شخص» شد.

جا دارد که هم در پیشگاه شهید بزرگوار قاسم سلیمانی سر تعظیم فرود آوریم و هم به استاد «احمد آرام» آفرین بگوییم که سال‌ها قبل از تولد قاسم سلیمانی با چشمان تیزبین و گوهرشناس خود به‌درستی پیش‌بینی کرده بود که منطقه رابر می‌تواند نوابغی در سطح جهانی در خود بپرورد.