«نماینده»/سید محمد بحرینیان: به برکت یک اتفاق خوبی که در کشور افتاد، چندخطی از خطر یا لااقل شبهه‌ای که از بیخ گوش کشور گذشت، می‌نویسم.

این ایام از کرونا گفتیم و “در خانه بمانید” را تبلیغ کردیم اما گوشزد کردیم که درآمد و هزینه بعضی خانواده‌ها، یومیه است و حالا دخلی ندارند که خرج کنند؛ کسبه از کسادی می‌نالند و مردم از قرنطینه خانگی؛ دولت مقرر کرد یک‌میلیون تومان به یارانه بگیران وام دهد؛ در این وانفسای بودجه، مرهمی خواهد بود هرچند اندک؛ اما ادامه خبر، کام‌ها را تلخ کرد و سرها را به زیر انداخت که ۱۲ درصد سود برای بازپرداخت این وام‌ها در نظر گرفته‌شده است. اهالی امربه‌معروف و نهی از منکر دست‌به‌کار شدند؛ مراجع عظام تقلید بزرگ‌تری و مرجعیت کردند و رسانه‌ها به‌نقد مسئله پرداختند؛ دولت هم پذیرفت و اصلاح کرد؛ درنهایت چیزی که لااقل شبهه جنگ باخدا داشت؛ با یک تعویض طلایی شد قرض به خدا؛ دولت و مردم به معنای واقعی کلمه سود بردند؛ خدایی که از وعده تخلف نمی‌کند بشارت داده « مَن ذَا الَّذِی یُقْرِضُ الله قَرْضًا حَسَنًا فَیُضَاعِفَهُ لَهُ أَضْعَافًا کَثِیرَةً؛ کیست آن‌که به خداوند قرض‌الحسنه دهد تا خدا آن را برایش چندین برابر فزون‌تر کند؟!»
این آیه چه برای جهاد و چه غیر آن، دستورالعمل یاد داده و خیال قرض‌دهنده را راحت کرده است.
اگر گمان کنیم نفع و بهره‌ در رباست در حقیقت اعلام جنگ به خدا و رسولش داده‌ایم که فرمود «یا ایها الذین آمنوا اتقوا الله و ذروا ما بقی من الربا ان کنتم مؤمنین. فان لم تفعلوا فاذنوا بحرب من الله و رسوله. و ان تبتم فلکم رؤوس اموالکم لا تظلمون و لا تظلمون/‌ای گروندگان به خدا، از خشم و عذاب خدا بپرهیزید و آنچه از ربا در دست شما مانده؛ بگذارید و بگذرید، اگر ایمان آورده‌اید. پس اگر از رباخواری بازنایستید، به جنگ باخدا و رسول او برخاسته‌اید و اگر توبه کنید و آن را باز گذارید، سرمایه شما از آن خودتان است. 
نه شما ستم‌کار باشید و نه ستم‌کش.»
در این آیه شریفه رباخواری، آهنگ جنگ باخدا دانسته شده و این همانندسازی، بزرگی گناه را می‌رساند. در این زمینه، گفتنی‌هایی هست:
۱٫ شیوع بیماری کرونا در کشور ما و در سرتاسر جهان، هرچند موجب مصائب و آلام بسیاری شده، اما حداقل چند نکته و یادآوری مثبت به همراه داشته که یکی از آن ها، بازگشت به خویشتن است. هرچند تشریح این مسئله نوشته مبسوط و مجزایی می‌طلبد، تنها به ذکر این نکته بسنده می‌کنم که منادیان و مدعیان علم‌گرایی مطلق و ماتریالیست‌های مدرن هم در پی بحران اخیر، از نگاه به آسمان، بازگشت به خالق خویش و بازنگری در سیاست‌ها و عوالمی می‌گویند که انسان را از خدا دور کرده است.
​​​​​​​ چه‌بهتر است ملت و مسئولانی که در صف اول خداباوران عالم‌اند، بیشتر و دقیق‌تر از دیگران به چارچوبی که برای ما فرستاده عمل کنند. ای‌کاش، اصلاح اخیر درزمینه حذف بهره ۱۲ درصدی، در شرایط عادی به سایر حوزه‌های پولی و بانکی کشور هم مطابق قواعد اسلامی و ملاحظات علم اقتصاد، تسری پیدا کند که در این صورت، از تهدید بزرگ، فرصتی تمام‌عیار ساخته‌ایم.
۲٫ مردم می‌دانند با تحریم‌های ظالمانه و تلاطم بازار نفت، مسئولان با مشکلات بزرگی در اداره کشور روبه رویند. در مقابل، مسئولان هم باید بدانند که بحران عمیق‌تر، آن چیزی است که به سر خانواده‌های طبقه متوسط و ضعیف می‌آید. دولت باید در این شرایط رکود و کاهش یا نبود درآمد، با مردم روادارتر عمل کند، به‌ویژه آن‌که وام پیش‌گفته، قرار است به اقشار یارانه بگیر تعلق گیرد. هرچند در ابتدا خاطر مردم آزرده شد، اما جای خوشحالی است که دولت به‌سرعت اشتباه خود را اصلاح کرد.
۳٫ هرچند رقم این وام مطابق با هزینه‌های خانواده‌ها به‌ویژه در کلان‌شهرها نیست؛ اما اگر همین مبلغ، آن‌طور که گفته‌شده تا پیش از ماه رمضان به‌حساب همه جامعه هدف واریز شود، التیام کوچک و قابل قبولی است، اما این کافی نیست. سیاست‌های حمایتی از مشاغل و اصناف باید به‌سرعت اجرا شوند. از سوی دیگر، یکایک آحاد ملت باید به صحنه بیایند و در رزمایش بزرگ همدلی شرکت کنند، چه این‌که وقتی ملتی درگیر بحران شود، دولت‌ها به‌تنهایی نمی‌توانند گره‌گشا باشند و باید ملتی به مدد برخیزد.