به گزارش «نماینده» ، ۲۰ فروردین‌ماه امسال محمدجواد آذری‌جهرمی، وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات برای شرکت و سخنرانی در اجلاس سران جامعۀ اطلاعاتی عازم ژنو شد. این اجلاس هر ساله با هدف گفت‌وگو و تبادل‌نظر بین‌المللی با کمک اتحادیۀ جهانی ارتباطات (ITU) در سطح وزیران و معاونان کشورهای مختلف برگزار می‌شود. آذری‌جهرمی در این اجلاس بیان کرد که وزارت متبوعش در حال اجرای اهداف ۱۶ و ۱۷ سند توسعۀ پایا یا همان سند ۲۰۳۰ در ایران است. همین اظهارات وی در داخل کشور با واکنش‌های منفی روبه‌رو شد. حال با وجود مخالفت شدید مقام معظم رهبری مبنی بر اجرایی شدن سند مذکور در کشور این سؤال به‌وجود می‌آید که چرا این سند در وزارت‌خانۀ ارتباطات در حال اجرا شدن است؟ برای پاسخ به این سؤال «نماینده» گفت‌وگویی با «احد آزادی‌خواه» سخنگوی کمیسیون فرهنگی و نمایندۀ ملایر در مجلس شورای اسلامی انجام داده است که در ادامه می‌آید:

* آقای آزادی‌خواه چرا سند ۲۰۳۰ در وزارت‌خانۀ ارتباطات اجرایی می‌شود؟

چرایی اجرا را باید از خودشان بپرسید. من اعتقادم بر این است که رگه‌هایی از اجرای سند موسوم به ۲۰۳۰ -که بخشی از آن مربوط به آموزش و پرورش و بخش‌های متنوع دیگر است- را شاهد هستیم که در دستگاه‌های مختلف اجرایی در حال انجام است و هیچ نتیجه‌ای نمی‌توان گرفت الا اینکه شبکۀ نفوذ در قالب سند ۲۰۳۰ درحال ورود به کشور است. این مسئله مخصوصاً در نقاطی مثل آموزش و پرورش و در لایه‌های پیدا و پنهان وزارت ارتباطات حساس‌تر است.

اجرای این سند کاملاً خلاف نظر رهبر معظم انقلاب است. انصافاً با توجه به اسناد بالادستی‌ای که داریم، هیچ‌گونه نیازی در این موضوع احساس نمی‌شود؛ یعنی یک کار عبث و بیهوده‌ای است که وزارت ارتباطات انجام می‌دهد. این اقدامات با اهداف خطرناکی درحال انجام هست. من احساسم این است که اگر با روحیۀ خودباوری جلو برویم و اسناد بالادستی کشور و سند چشم‌انداز و خیلی از اسناد دیگر را در دستور کار قرار بدهیم هیچ احتیاجی به سند ۲۰۳۰ نیست و هیچ‌گاه این پارادوکس و این تضاد تربیتی و آموزشی و مدیریتی در کشور ما ایجاد نخواهد شد.

* همان‌طوری که فرمودید این سند یعنی ۲۰۳۰ در حوزۀ ارتباطات فارغ از زیرساخت‌ها و ماهواره، در حوزۀ موضوعاتی همچون برابری جنسیتی و یا کارآفرینی زنان برنامه دارد، آیا این اتفاق می‌تواند باعث شود که همان نفوذی که شما گفتید را دوچندان کند؟

موضوع عدالت جنسیتی که امروزه در حال مطرح‌شدن هست و توسط برخی از مسئولین دولتی هم اصرار به آن وجود دارد، این موضوع ساعت‌ها در کمیسیون فرهنگی مورد بحث قرار گرفته است و در جلسات متعددی گفته شده است که این واژه یک واژۀ وارداتی است و آبستن یک‌سری معانی شده است که می‌تواند بسیار خطرناک باشد.

امروز بیشتر از آنی که نگران همین واژگان باشیم، نگران همان پارادوکس و تضادها هستیم که اتفاق می‌افتد؛ یعنی ما یک سری اصول در حوزۀ تربیتی، آموزشی و اجتماعی داریم و سند ۲۰۳۰ هم یک‌سری اصول برای خودش دارد که با اصول مسلم جاری و ساری ما در کشور کاملاً در تعارض است و این از این جهت خطرناک است که ما دچار یک سردرگمی می‌شویم و اولویت‌هایمان از بین می‌رود و به سمت‌وسوی اولویت‌هایی می‌رویم که اولویت‌های اصلی کشور خودمان نیست، بلکه اولویت‌های وارداتی را باید دنبال کنیم و این خطرناک است. حتماً هم در حوزۀ عدالت جنسیتی ما تحت نفوذ قرار خواهیم گرفت؛ اما اگر بتوانیم هوشمندانه اقدام کنیم و از توانمندی‌ها و ظرفیت‌ها استفاده کنیم، ان‌شاءلله نفوذ را خنثی خواهیم کرد.

* آیا چنین سندهای بومی‌ای را در کشور داریم که دولت این را معطل گذاشته و به سندهای بیگانه روی آورده است؟

بله. تا دلتان بخواهد در کشور سند موجود است که معطل مانده است. زمانی که مادۀ ۲۳۴ تصویب شد که بخش عمدۀ آن قانون تسهیل ازدواج بود یا اینکه از طرف کمیسیون فرهنگی مادۀ ۲۳۶ مصوبه شد که متن اصلی آن حمایت از آمران به معروف و ناهیان از منکر بود. متأسفانه دولت این مصوبه‌ها را اجرایی نکرده است. تمام این مواردی که بازگو کردم اسنادی است که دولت در اجرا معطل گذاشته است. اگر تمام این اسناد بومی اجرایی بشود عنصر خانواده، ازدواج و فرزندآوری احیا می‌شود و اساساً ما نیازی به این اسناد پوشالی نخواهیم داشت.

* چرا کمیسیون متبوع شما (کمیسیون فرهنگی) از وزارت ارتباطات یا آموزش و پرورش این امر را بازخواست نکردید که چرا سند ۲۰۳۰ دارد در وزارتخانه‌ها اجرایی می‌شود، اگر هم اقدام شده است چرا خبرش بیرون نیامده یا اینکه مجلس آن‌طور که بخواهد به این مسئله ورود کند چرا هنوز ورود نکرده است؟

متأسفانه مجلس دهم ورودش در این‌گونه موضوعات جدی نیست؛ اگرچه ما اقداماتی را به‌صورت انفرادی چه در کمیسیون‌ها و چه در صحن علنی مجلس انجام داده‌ایم؛ اما من اعتقادم بر این است که مجلس خیلی‌ از اولویت‌های اصلی کشور را پیگیری نکرده و کارها زمین مانده است یا آن اقداماتی که باید توسط کمیسیون فرهنگی انجام بشود؛ ولی متأسفانه انجام نشده است.