به گزارش «نماینده»، رئیس سازمان حفاظت محیط زیست و معاون رئیس جمهوری در نشست خبری پایان سال ۱۳۹۶ خود در پاسخ به سؤالی درباره آلودگی هوا گفت: منشأ آلودگی هوا در فصلهای مختلف فرق میکند. در فصل سرد بیشتر آلودگی هوا به سوخت گازوئیل بر میگردد اما در فصل گرم همه عوامل دخیل میشوند.
عیسی کلانتری افزود: حدود دو سوم آلودگی هوا بر میگردد به کامیونهای فرسوده و حدود ۱۰ هزار دستگاه مینیبوس. از اول زمستان با کمک استانداری تهران جلوی ورود کامیونهای بالای ۱۵ سال را به شهر تهران گرفتند که این کمک بزرگی بود. همچنین حدود ۱۰۰۰ دستگاه اتوبوسهای فرسوده اتوبوسرانی تهران وارد نشد.
وی تأکید کرد: برای رفع آلودگی هوا هم خودرو باید درست شود و هم سوخت. حتی در شهرهای بزرگ دنیا هم تصمیم گرفتهاند در چند ماه آلوده سال ورود خودروهای گازوییلسوز به شهر ممنوع شود.
رئیس سازمان حفاظت محیط زیست ادامه داد: حدود دو ماه پیش مدیران عامل خودروسازان پیش ما آمدند و گفتند اگر به تعهد بنزین یورو ۵ بدهید ما حتی یک خودرو با موتور قبلی نخواهیم داد. البته سوخت ما به ویژه بنزین در کلانشهرها شرایط بهتری پیدا کرده است اما هنوز با شرایط ایدهآل فاصله داریم و قول دادهاند تا پایان برنامه ششم این شرایط محقق شود اما با سوخت غیراستاندارد و خودروی غیراستاندارد نمیتوانیم هوای سالم و پاک داشته باشیم.
کلانتری تصریح کرد: وزارت صنعت و معدن قول داده که واحدهای تولید موتورهای برقی را هر چه سریعتر راهاندازی کنند چرا که بخش بزرگی از آلودگی هوا به موتورسیکلتها برمیگردد. این کارها البته ممکن است یکی دو سال طول بکشد اما الان تقریباً همه بنزینهای ما زیر یک درصد بنزن دارند که استانداردش همین یک درصد است اما در برخی موارد گوگرد سوخت ما بالاتر از ۵۰ppm است.
رئیس سازمان حفاظت محیط زیست در پاسخ به پرسشی درباره تغییرات مناطق حفاظت شده با مصوبات اخیر شورای عالی محیط زیست اعلام کرد: مصوبات، آیات الهی نیستند که قابل تغییر نباشند. این مصبات ۴۰ سال بود تغییر نکرده بود و آن زمان ۳۰ میلیون جمعیت داشتیم و الان ۸۰ میلیون جمعیت داریم. همه آن تغییرات کمتر از ۳ در هزار بود که در مناطق کاهش داشتیم و پیشنهادهای افزایش هم داشتهایم و در دو مورد افزایش داشتیم و در ۲۴ مورد کاهش داشتیم.
کلانتری تصریح کرد: بخشی از شهر موجود خلخلال در مناطق حفاظت شده بود. در برخی مناطق سرمایهگذاران نمیتوانستند برای فعالیت صنعتی خود سند بگیرند. این مناطق هم پویا هستند و کم و زیاد میشوند و وقتی ۳ در هزار مناطق حفاظت شده کاهش مییابد دهها هزار واحد تولیدی و مسکونی از بلاتکلیفی خارج میشوند. ما روستاهایی داریم که داخل مناطق حفاظت شده هستند و مردم این روستاها را باید تعیین تکلیف بکنیم. این موضوع هیچ مشکلی ایجاد نمیکند و بهبود کیفیت هم به دنبال میآورد.
وی تأکید کرد: جایی که باید مناطق حفاظت شده کاهش یابد کم میشود و جایی که باید افزایش یابد اضافه خواهد شد. هیچ جای دنیا هم هیچ چیز ثابتی وجود نخواهد داشت. به هر حال محیط زیست مال مردم است و باید رفاه مردم را هم در نظر بگیریم و اینکه هزاران نفر به خاطر محیط زیست مشکل پیدا کنند سیاست ما نیست.
رئیس سازمان حفاظت محیط زیست به پرسشی درباره مدیریت نادرست منابع آب، مجوز حفر چاههای غیرمجاز، انتقال آب بین حوضهای و سدسازیهای بیرویه و ادامه این سیاستهای غلط توسط کلانتری و دولت دوازدهم گفت: ما تابع استانداردهای جهانی هستیم. سقف استفاده از منابع آب تجدیدپذیر طبق ضوابط بینالمللی ۴۰ درصد است و هیچ کشوری حق ندارد بیش از ۴۰ درصد منابع تجدیدپذیرش را استفاده کند و اگر چنین کند با خطرات و مشکلات زیادی رو به رو خواهد شد. الان در کشورمان به جای ۴۰ درصد ۱۱۰ درصد استفاده میکنیم و اگر هیچ یک از این کارها را هم نمیکردیم مشکلدار بودیم.
کلانتری تصریح کرد: ما به دلایل سیاسی باید خودکفا باشیم، بدون آب چطور میتوانیم خودکفا باشیم؟ جمع جبری آبهای جا به جا شده کمتر از ۲ درصد آب کشور است، آن دو درصد هممهمان ما! وقتی ۱۱۰ درصد از آب استفاده میکنیم همه این مشکلات در آن هست اما فقط وقتی به آن میرسیم که آن را ببینیم! خود رسانهها به دنبال خودکفایی هستند اما خودکفایی در محصولات کشاورزی با آب به دست میآید. مصرف ۱۱۰ درصد به معنای نابودی محیط زیست و سرزمین است. اینها سیاستهای تحمیل شده به سرزمین و آب و خاک است.
وی تأکید کرد: اگر دولت بخواهد برنامه ششم توسعه را اجرا کند که خوشبختانه نمیتواند، باید ۳۵ میلیارد مترمکعب به این ۱۱۰ درصدی که مصرف میکنیم هم اضافه کنیم! این در شرایطی است که کاهش بارندگی ما حتی در منطقهای مثل شمال به دلیل تغییر اقلیم حداقل تا دهها سال برگشتناپذیر خواهد بود.
رئیس سازمان حفاظت محیط زیست اعلام کرد: باید بپذیریم که ظرفیت تولیدی ما بر اساس توان سرزمین چقدر است اگر جامعه و حاکمیت این را نپذیرند وضعیت ما همینی است که میبینیم.
نظر شما