ماهنامه «نماینده»/ هرم سبز بهارستان در خیابان شهید مصطفی خمینی و پیش از آن، ساختمان قدیم مجلس شورای اسلامی در خیابان امام‌خمینی(ره)، در 39 سال گذشته از عمر انقلاب و نظام جمهوری اسلامی، مستأجران زیادی را به خود دیده و در آینده هم خواهد دید.  مستأجرانی که هر 4 سال یک بار با رأی مردم انتخاب می‌شوند و می‌آیند، برخی‌هایشان 2 بار و بیشتر مورد اقبال موکلانشان قرار می‌گیرند و برخی دیگر بنا به هر دلیلی، فقط یک‌بار مهر تأیید می‌گیرند.

هرچه باشد، به تعبیر بنیان‌گذار انقلاب اسلامی، «مجلس در رأس امور است» و «عصارۀ فضایل ملت»؛ مجلسی که در نظام برآمده از انقلاب اسلامی شکل می‌گیرد، اگر در تراز آرمان‌های انقلاب رفتار نکند، رفته‌رفته وصله‌ای ناجور می‌شود بر پیکرۀ نظام و انقلاب؛ تجربه‌ای که خاطرۀ آن در مجلس ششم، هنوز خیلی از دلسوزان را آزار می‌دهد. به همین خاطر، مجلس باید انقلابی باشد و انقلابی بماند.

شاید همین «انقلابی بودن» هم محل اختلاف‌نظر و تعبیر و تفسیرهای متفاوت خیلی‌ها شود و هر کسی از ظن خودش این موضوع را معنا کند، اما شاید مرور پیام‌های دوره‌ای رهبر انقلاب برای افتتاحیۀ مجلس، تکلیف این مسئله را تا حد زیادی روشن کند، اما روشن‌تر و واضح‌تر از تمام اینها، سخنان 14 خرداد 1395 رهبر معظم انقلاب در حرم مطهر امام‌خمینی(ره) بود که در آستانۀ آغاز به‌کار مجلس دهم ایراد شد و در آن، ملاک‌ها و معیارهای «رفتار انقلابی» برای مردم و مسئولان تبیین شد.

هرچند اشارۀ رهبر حکیم انقلاب در آن سخنرانی به‌طور مستقیم و خاص به مجلس نبود و تمام ارکان نظام را دربرمی‌گرفت، اما می‌توان از آن معیارهای تبیین شده برای محک زدن میزان انقلابی‌گری مجلس دهم بهره گرفت؛ مجلسی با ویژگی‌های مخصوص به خودش که هنوز خیلی از ناظران و تحلیل‌گران سیاسی نتوانسته‌اند جوهره و ماهیت سیاسی آن را به‌طور واضح، تحلیل کنند.

حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در آن سخنرانی که چند روز پیش از افتتاح مجلس ایراد شد، مهم‌ترین شاخصه‌ها و معیارهای انقلابی بودن و انقلابی ماندن را این‌طور تشریح کردند:

 1. «پایبندی به اصول و مبانی انقلاب اسلامی» از جمله «اعتقاد به اسلام ناب در مقابل اسلام آمریکایی، توجه به خواست مردم، روحیۀ تحول و پیشرفت و حمایت از محرومان و مظلومان؛

 2. «هدف‌گیری مستمر آرمان‌ها و تلاش برای رسیدن به آنها»؛

3. «پایبندی به استقلال همه جانبۀ کشور» از جمله «استقلال سیاسی، استقلال اقتصادی و استقلال فرهنگی»؛

 4. «حساسیت در برابر دشمن و تبعیت نکردن از او»(جهاد کبیر)؛

5. «تقوای سیاسی و دینی».

حالا و با گذشت بیش از یک سال و نیم از عمر مجلس دهم، شاید بد نباشد که با توجه به همین معیارهای ذکر شده، رفتار مجلس و عیار انقلابی‌گری آن در بوتۀ نقد گذاشته شود؛ در این مدت، وقایع مهمی در کشور در پیش روی نمایندگان مردم در مجلس دهم بوده است، اتفاق‌هایی از قبیل «سؤالات مطرح شده از وزرا، گزارش‌های 6 ماهۀ برجامی، مصوبات تحریمی سنا و مجلس نمایندگان آمریکا و نقض برجام، تصویب الگوی جدید قراردادهای جدید نفتی IPC، حاشیه‌های الحاق به FATF، بررسی طرح مقابله با اقدامات تروریستی آمریکا، بررسی برنامۀ ششم توسعه، حقوق‌های نجومی و انتخابات اردیبهشت‌ ماه و سرانجام، رأی اعتماد به وزرای دولت دوازدهم.»

شاید بهترین داور برای ارزیابی و محک زدن رفتار وکلای ملت، کسانی باشند که در دوره‌های قبل خودشان بر صندلی نمایندگی تکیه زده‌اند و حالا می‌توانند از دور رفتار خلف‌های خودشان را ارزیابی کنند. در این پرونده تلاش شده است تا با بهره‌گیری از نظرات 6 نمایندۀ سابق و 2 نمایندۀ فعلی مجلس شورای اسلامی، به این سؤال پاسخ داده شود که «مجلس دهم از ابتدا تا کنون، چقدر انقلابی عمل کرده است و تا این جای کار، چه نمره‌ای در این آزمون می‌گیرد؟»