ماهنامه «نماینده» / زمانی که صحبت از معامله بر سر رأی نمایندگان میشود، معمولاً نگاه منفیای به این ماجرا وجود دارد. برخی گمان میکنند که رأی نماینده از جانب برخی اشخاص و گروههای ذینفع خریده میشود و این نکتهای منفی در کارنامه کاری نماینده است. این مسئله حقیقت دارد اما میتوان بیان کرد که بهگونهای قانونی نیز هست و بهشدت در مجالس کشورهای توسعهیافته از این مسئله استفاده میشود. به این معامله بر سر رأی نمایندگان «Pairing» یا جفت شدن میگویند. این مسئله بدین معناست که گاهی اوقات معاملهای غیر رسمی بین نمایندگان دولت با نمایندگان احزاب یا حتی بین نمایندگان و گروههای ذینفع انجام میگیرد مبنی بر اینکه نماینده مورد نظر، رأی خود را به سمت حمایت از دولت یا گروه مورد نظر تغییر میدهد، بهشرط اینکه موافقت دولت یا گروه ذینفع را در طرح یا لایحهای دیگر با خود و حزبش همراه کند. به این مسئله معامله رأی میگویند. بدین ترتیب نمایندهای که رأیش را معامله کرده است، در روز رأیگیری یا به نفع طرف مقابل رأی میدهد یا مسافرت و بیماری و برخی مشکلات اداری و خانوادگی را بهانه میکند و در جلسه رأیگیری شرکت نمیکند. این مسئله در آمریکا، استرالیا، کانادا و انگلستان بهصورت قانونی و مرسوم وجود دارد.
البته در این میان بدقولیهایی نیز وجود دارد و برخی از نمایندگان با وجود اینکه قول دادهاند به نفع دولت یا گروه مخالف رأی بدهند، بعد از اینکه به مقصود خود رسیدهاند، بنا به دلایل گوناگون از رأی دادن متقابل به خواستههای گروه مقابل خودداری کردهاند که از نظر رسانهای با تبعات منفیای مواجه شدند. برای مثال در سال ۱۹۲۶م. در کانادا، یکی از نمایندگان در رأی اعتماد به نخستوزیر وقت، «آرتور میگن» رأی منفی به او داد و زمانی که از او سؤال شد چرا با وجود اینکه قول داده بود رأی خود را به دولت بدهد، اعلام کرد که یادش رفته بود در این زمینه قولی به دولت داده است!
در ایالاتمتحده مسئله معامله آراء به رسمیت شناخته نشده و نمیتواند بهصورت قانونی مورد استفاده قرار گیرد اما بهصورت غیر رسمی وعدههای کلامی اجرایی میشود. معمولاً این معامله رأی بدین ترتیب صورت میگیرد که اگر نمایندهای نتواند در مجلس حضور پیدا کند، معمولاً با یکی دیگر از نمایندگان جناح مقابل نیز هماهنگ میکند که او نیز در رأیگیری شرکت نکند تا بدین ترتیب نبودن نماینده در رأیگیری، ضرری به جناح سیاسیاش وارد نکند.
نظر شما