به گزارش «نماینده»، حسن روحانی این روزها در مناظرات تلویزیونی مدعی است، تورم و گرانی و مشکلات معیشتی مردم را کمتر کرده و با رفع رکود، میلیون ها شغل در این چهارسال ایجاد کرده است.

به سراغ مردم در میدان هفت تیر و خیابان ولی عصر تهران رفتیم و نظر مردم را درباره سخنان حسن روحانی جویا شدیم.

* گوشت از سفره ما حذف شده است

 سراغ  مرد۵۰ سالهی دستفروشی رفتیم که کنار خیابان بساط فروش اسباب بازی کودک دارد. وقتی از او سوال می کنم زندگی با دستفروشی چطور است و آیا در این چند سال از وضعیت اقتصادی رضایت داشتی می گوید: نان و پیاز می خوریم، کباب را تصور می کنیم.

 وی ادامه می دهد:سال هاست که دستفروش هستم، اما مجبورم با این شرایط کنار بیایم. قبلا کل درآمدم در ماه حدود۱ میلیون بود. اما یک سالی است که به دلیل کاهش درآمد مردم فروش من هم کم شده. دیگر مردم توان خرید اسباب بازی برای کودکان خود را ندارند. من گران فروش نیستم اما اسباب بازی گران شده و اکثر اسباب بازی ها در داخل کشور وارداتی است.

 این مرد دستفروش که تمایل نداشت خودش را معرفی کند می گوید: قیمت تمام مواد خوراکی هر روز در حال گران شدن است. گوشت اینقدر گران شده که توان خرید ندارم. نان و پیاز می خوریم و کباب را تصور می کنیم.

 وی ادامه می دهد: اهل کرمانشاه هستم. اگر شرایط در استانم مهیا بود به آنجا می رفتم تا حداقل هزینه خوراکم کم تر شود. اما آنجا کار نیست مجبور هستم برای گذراندن امور زندگی به تهران بیایم.

*پولی برای پس انداز نداریم

داخل مغازه روسری فروشی شدم. پسرجوانی که حدود ۳۵ سال داشت و خود را رسولی معرفی کرد، پشت ویترین مغازه ایستاده بود و به محض اینکه متوجه شد خبرنگار هستم گفت: صحبت کردن و نکردن ما چه فرقی دارد. مگر مسئولان به صحبت های ما هم توجه می کنند. روحانی وعده داده بود شغل ایجاد می کند. اما کو شغل؟

وی در پاسخ به اینکه وضعیت فروش و رضایتمندی شما از معیشت چیست می گوید: به هر حال زندگی را می گذرانیم. پولی برای پس از انداز نداریم فقط تلاش می کنیم که قسط هایمان عقب نیفتد. سرمایه در گردش خود را هم با چک تأمین می کنیم.

 رسولی با بیان اینکه لیسانس مدیریت هستم گفت: برای کار خیلی فرم پُر کردم اما هر کدام به بهانه های مختلف انجام نشده است. برای ۱۴ ساعت کار پیشنهاد حقوق ۹۰۰ هزار تومان را می دهد. انصاف است من ۱۴ ساعت کار کنم و ۹۰۰ هزار تومان دریافت کنم!؟ با این حقوق چگونه می توانم زندگی بگذرانم!؟

این فروشنده گفت: تمام روسری ها چینی است. سودی برای ما نمی ماند چرا که اجاره مغازه ها بالاست و فروشمان به اندازه مطلوب نیست. با وجود اینکه مصرف روسری در کشور ما زیاد است اما تولید روسری اندک است. اکثراً روسری های موجود در بازار وارداتی است. کار کردن در یک محیط اداری نیازمند پارتی است.

*رئیس جمهور می گوید حافظه ام ضعیف نیست، یعنی حافظه مردم ضعیف است!؟

از مغازه که خارج می شوم  به سراغ عابران در خیابان می روم. خانمی ۳۷ ساله که فارغ التحصیل کامیپوتر است و خود را عباسی معرفی می کند، می گوید: شغل مورد علاقه ام را پیدا نکردم. هر کجا می روم می گویند اشباع نیروی کار است. برای همین غیر مرتبط با رشته ام مشغول کار هستم. در یک مطب دکتر پوست منشی هستم. به لطف خدا زندگی ام می گذرد. برای ۹ساعت کار حقوق وزارت کاری دریافت می کنم اما با مکافات زندگی می کنم.

 وی می گوید: شغل پدرم  ازاد بود و نمی توانست با پارتی من را به نهادی یا سازمان معرفی کند. در این دولت هم حتی آزمون های استخدامی نمادین بود و به صورت واقعی برگزار نشد.

عباسی بیان می کند:دولت یازدهم به هیچ تعهد خود عمل نکرده. رئیس جمهور می گوید حافظه ام ضعیف نیست. یعنی حافظه مردم ضعیف است!؟ مگر نگفتند ۱۰۰ روزه مشکلات را حل می کنند پس کجاست وعده ها!؟

*واردات پدر تولید را در آورده است

 آقای مولائی یکی دیگر از شهروندان است که شغل آزاد دارد. به محض اینکه از او سوال می کنم از عملکرد اقتصادی دولت رضایت دارید،  با لبخندی تمسخر آمیز می گوید: این سوال جای تعجب دارد!؟ اگر از عملکرد دولت راضی بودیم اینقدر فکر و خیال و دغدغه نداشتیم؟ مسئولان مدام شعار می دهد فقر زدایی کرده اند. نه تنها فقر زدایی نشده بلکه تعداد افرادی که به نان شب محتاج شده است افزایش یافته است. تفاوت این دولت با دولت قبل این است که در دولت قبلی قیمت ها به یکبار افزایش یافت اما این دولت ذره ذره و بسیار بیشتر از دولت قبل افزایش یافت. اما مردم را فریب دادند و بیان کردند که افزایش قیمتی وجود نداشته است.

 وی با گلایه از اینکه وضعیت کاسبی بسیار خراب است گفت: واردات پدر تولید داخلی را در آورده است. تولید کننده پوشاک مردانه هستم. اما وقتی در سطح بازار می رویم می بینیم که افزایش روند واردات باعث شده تا مردم بیشتر به سمت خرید کالاهای بی کیفیت چینی بروند. علت تمایل مردم به آن سمت این است که اجناس ارزان تر است اما دقت ندارند شاید جنس ارزان تر خریداری کنند اما بی کیفیت است.

 چراغی می افزاید: هر چه در عملکرد دولت نگاه می کنم هیچ اقدامی که به نفع معیشت و زندگی مردم باشد رخ نداده است. هر روز مسئولان به مردم وعده دادند که اگر برجام عملیاتی شود تمام مشکلات کشور حل می شود. پس کجاست آن وعده و وعیده ها!؟

*۲شیفته کار می کنم تا زندگی ام تأمین شود

آقای محبی شهروند دیگری است که خود را کارمند بانک دولتی و ۴۶ ساله معرفی می کند می گوید: شاید بگویند کارمندان دولت بدون مشکل زندگی می کنند. این تفکر غلط در جامعه شکل گرفته است. اما متأسفانه اینگونه نیست.

 وی ادامه می دهد: شرایط زندگی برای کارمندان هم دشوار است. مستأجر هستم و در ماه حدود ۸۰۰ هزار تومان کرایه خانه می دهم. ۴ فرزند دارم که ۲تای آنها دانشجوی دانشگاه آزاد هستند. هزینه های زندگی با حقوقم یکسان نیست. عصر ها در حسابداری در بازار تهران فعالیت می کنم تا بتوانم یک زندگی آرام برای خانواده ام تأمین کنم. شب ها ساعت ۱۱شب به منزل می رسم و شرایط جسمی من به گونه ای است که نیازمند درمان و دکتر هستم. ولی با توجه به اینکه از صبح تا شب مشغول کار هستم. فرصتی برای رفتن به دکتر برایم باقی نمی ماند.

 محبی می گوید: هیچ کس از داخل زندگی دیگران خبر ندارند. اینکه می گویند کارمندان بانک ها پولدار هستند همیشه درست نیست.

* در زمان روحانی بیمه درمانی ما قطع شده است

آقای موسوی ۵۷ ساله که دور میدان ولی عصر ایستاده بود در مقابله با سوال من می گوید: بازنشسته فولاد هستم. از زمان روی کار آمدن دولت یازدهم بیمه ما قطع شد است. متأسفانه بیمه درمانی نداریم.

 وی می گوید: هر چقدر حقوقم است باید خرج درمان و هزینه دانشگاه آزاد پسرم را تأمین کنم. خرج و خوراک زندگی ام هر ماه با قرض می گذرد. دولت کاری برای مردم نکرد. می خواستم قبل از عید یک وام قرض الحسنه  دریافت کنم. به قدری در سیستم بانکی اذیت شدم که از گرفتن وام پشیمان شدم. بانک ها به جای آنکه در پرداخت تسهیلات خرد اینقدر سخت گیری کنند. جلوی وام های کلان را بگیرند و در جهت پرداخت اقساط معوق آن دسته از افرادی که وام کلان دریافت کرده اند اقدام کنند.

 موسوی بیان می کند: دخترفوق لیسانس هنر و دانشجوی دکترای هنر است. متأسفانه تا کنون با داشتن چندین مهارت مختلف کار مناسب در شأن آن پیدا نکرده است.

*دخل و خرجم با هم نمی خواند

 راننده تاکسی و ۵۹ ساله هستم. از بس در این ترافیک تهران ترمز و کلاج گرفته ام، درد مفاصل دارم. اما مجبو رهستم با این شرایط اقتصادی کار کنم. هیچ دولتی به فکر مردم نیست. اما دولت روحانی بیشتر از دولت های دیگر  بی توجهی به تولید کرد. اکثر واحدهای تولیدی میدان جمهوری در حال ورشکستگی هستند. قبلاً برای تولید ها بسته های پارچه حمل می کردم. اما مدتی است که خبری نیست.

 وی می گوید: حجم کار تولیدی ها در این ۳سال اخیر به ۳۰ درصد رسیده است. مسئولان دلسوز مردم نیستند. مگر روحانی نمی گفت که برجام اجرایی شود مشکل آب خوردن مردم هم حل می شود. الان در چشم مردم نگاه می کنم و حرف هایش را پس می گیرد. دخل و خرجم با هم نمی خواند. همسرم بیمار است و هزینه های درمان سرسام آور. خودم هم دیگر توان کار کردن ندارم ولی مجبور هستم چرا که اگر کار نکنم توان زندگی ندارم. هر روز قیمت گوشت و مرغ گران و از سفره مردم کم می شود.