به گزارش «نماینده»، درمان بر پایه سلولهای بنیادی، دریچه‌ای از امید را روی بیماران لاعلاج باز کرده است.

محققان و متخصصان اعتقاد دارند که کشور هند پیشتاز توسعه درمان بر پایه سلولهای بنیادی بوده و کشورهای متعدد دیگری مانند چین و ژاپن در رتبه‌های بعدی قرار گرفته‌اند. با این حال، به دلیل عدم اطلاع‌رسانی مناسب، عموم مردم درباره درمان بسیاری از بیماری‌های لاعلاج با کمک سلولهای بنیادی اطلاعی ندارند.

یکی از مشکلات اساسی در هند افزایش مبتلایان به دیابت و اوتیسم است. بر پایه گزارشهای موجود، بیش از ۱۰ میلیون کودک در هنوستان از اوتیسم رنج می‌برند و چیزی در حدود یک تا ۱.۵ درصد از این کودکان بین دو تا ۹ سال سن دارند.

اوتیسم یک اختلال عصبی است که می‌تواند در اوایل کودکی با مشاهده علائمی همچون سختی در ارتباط با دیگران و استفاده از عبارات نامفهوم و همچنین رفتارهای تکراری در فرد تشخیص داده شود.

همچنین دیابت یکی از امراضی است که در تمام کشورها بالاخص هند بسیار در مورد آن بحث می‌شود اما باز هم اطلاعات در مورد آن اندک است.

بطور کلی دیابت بر اثر آسیب یا از کار افتادگی سلولهایی به نام سلولهای بتا است که در پانکراس وظیفه تولید انسولین را بر عهده دارد و بر دو نوع ( T۱DM)  . ( T۲DM )  دسته‌بندی می‌شود.

پیوند سلولهای لانگرهانس آنچنان شایع نبوده و معایبی نظیر نیاز به جراحی وسیع، نیاز به سرکوب سیستم ایمنی (تا بافت پبوندی به عنوان عامل بیگانه از طرف گیرنده رد نشود) نیاز به داروهای سرکوب کننده ایمنی (که موجب آسیب‌پذیر شدن گیرنده پیوند نسبت به عفونتها شده و عوارض جانبی وسیعی را شامل می‌شود) و در نهایت کمبود دهنده آن را شامل می‌شود.

با این وجود این مشکلات با استفاده از سلولهای بنیادی خود بیمار (پیوند اتولوگ) قابل حل شدن است و تمام پیچیدگی و مشکلات رد پیوند و عوارض جانبی را رفع می‌کند.

تحقیقات نشان داده است، سلولهای بنیادی موجود در پانکراس بیمار قادرند سلولهای بتا جدید را بسازند. به جز این راه، درمان به کمک سلولهای بنیادی مزانشیمی هم مورد بررسی قرار گرفته است که می‌توان آنها را از بافت چربی، بند ناف، مغز استخوان و ... بدست آورد.

همچنین مطالعات بالینی بر روی انتقال سلولهای بنیادی مزانشیمی به بیماران دیابتی نوع یک، دو ویژگی مفید را نشان داده است که یکی «خاصیت بازساختی و اصلاح سلولهای بتا» است و دیگری «تنظیم سیستم ایمنی» به کمک مهار پاسخهایی که منجر به واکنش خود ایمنی فرد به سلولهای بتا می‌شود.

از آن جایی که این سلولها از خود بیمار گرفته می‌شود، خطری از جانب رد شدن پیوند و عوارض جانبی وجود ندارد.

متخصصان بر این باورند که سلولهای بنیادی بند ناف برای درمان این بیماری مناسب هستند زیرا درست بعد از تولد قابل جمع‌آوری بوده و نسبت به سلولهای بنیادی بالغ مانند سلولهای مشتق شده از مغز استخوان توانایی بالاتری دارند.

با توجه به آزمایشات انجام شده، درمان به کمک سلولهای بنیادی می‌تواند راه‌حلی سودمند برای درمان اوتیسم و دیابت نوع یک در قیاس با داروهای پرضرر باشد.