به گزارش «نماینده»  هرچه مدت بیشتری از برقراری آتش بس سراسری در سوریه سپری می شود، دامنه نقض این آتش بس توسط گروه‌های مسلح مورد حمایت ترکیه و کشورهای غربی ـ عربی نیز گسترده‌تر می‌شود.

پیشتر تروریست ها در نقض آشکار آتش بس سراسری، مناطقی در حومه استان‌های دمشق، حلب و حماه را هدف قرار داده بودند. با این حال، امروز استان ادلب نیز مشمول این نقض عهد آشکار این تروریست ها قرار گرفت و این گروه‌ها در چند نوبت شهرک‌های شیعه‌نشین و تحت محاصره «فوعه» و «کفریا» را هدف حملات موشکی خود قرار دادند.

بنابراین، پس از حملات متعدد اخیر گروه های مسلح به شهرک های شیعه نشین واقع در حومه استان ادلب، جای هیچ شکی نیست که این گروه‌ها همچون گذشته عزم خود را برای به شکست کشاندن توافق آتش بس جزم کرده اند.

در این میان، این سؤال وجود دارد که ترکیه چگونه قادر نیست تا از نفوذ گسترده خود بر گروه‌های مسلح مستقر در سوریه برای توقف هرچه سریعتر اقدامات نظامی آنها علیه غیرنظامیان سوری، استفاده کند؟ همانگونه که گفته شد، نقض‌عهدهای متعدد دو روز گذشته تروریست ها در سوریه به عدم دریافت ضمانت‌های اجرایی از ترکیه برای التزام آن به توافق آتش بس در جریان مذاکرات سیاسی اخیر، باز می‌گردد.

پر واضح است که اگر در جریان سلسله مذاکرات سیاسی درباره سوریه، ضمانت‌های لازم از مقامات دولت آنکارا برای اجرای صحیح توافق آتش‌بس اخذ می‌شد، امروز شاهد نقض این توافق آن هم در این سطح گسترده از سوی گروه‌های مسلح تحت امر ترکیه نبودیم.

در هر صورت، هرگونه موفقیت توافق آتش‌بس سراسری در سوریه مرهون گرفتن تضمین‌های اجرایی غیرقابل نقض از دولت آنکاراست. دیپلمات‌های هم‌پیمان دولت دمشق می‌بایست در جریان مذاکرات آتی صلح سوریه در شهر «آستانه» پایتخت قزاقستان با هوشیاری تمام، ضمن دریافت ضمانت‌های لازم و ضروری از ترکیه، این کشور را وادار به بهره‌بردای از نفوذ گسترده خود بر گروه‌های مسلح در سوریه کنند.

بدون تردید فسلفه اصلی حضور ترکیه در مذاکرات صلح سوریه، بهره‌مندی آن از قدرت نفوذی است که بر گروه‌های مسلح سوری دارد. در غیر این صورت، چنانچه مقامات آنکارا نتوانند و یا نخواهند که از این نفوذ استفاده کنند، بنابراین تداوم حضور آنها در مذاکرات تنها به صورت نمادین و سمبلیک خواهد بود.

از همین روی، انتظار می‌رود که هم‌پیمانان دولت دمشق در جریان مذاکرات صلح آستانه ضمن گوشزد کردن چندباره تعهدات ترکیه به مقامات این کشور در جریان مذاکرات، فسلفه و چرایی حضور آنها در این مذاکرات را برایشان تشریح کنند.