به گزارش هفته نامه «نماینده»؛ حسین کنعانی مقدم*/ با توجه به تمدید قانون تحریم‌های ۱۰سالة ایران که در کنگره و پس از آن در سنای آمریکا به تصویب رسید، باید به چند اصل اساسی اشاره کرد. نکتة اول که باید مورد توجه قرار گیرد، دشمنی آمریکا با ایران است. آمریکا به‌عنوان دشمن اصلی جمهوری اسلامی ایران شناخته می‌شود؛ ازاین‌رو به دنبال هرگونه اقدام توطئه‌آمیزی خواهد بود و ما باید منتظر اقدامات ضدایرانی آمریکایی‌ها در حوزه‌های «امنیتی، نظامی، سیاسی، اقتصادی و فرهنگی» باشیم، همان‌طور که در این ۳۸ سال گذشته نیز اینگونه ظاهر شده است. براین اساس دشمنی آمریکا نسبت به ایران امری طبیعی تلقی می‌شود.
اما
نکتة دیگر آنکه، در ترکیب جدید سنای آمریکا اکثریت با حزب جمهوری‌خواه است؛ مجلس آمریکا خواست با این کار عملاً واشنگتن از بار تعهدات برجام خود شانه خالی کند. در همین بند از یادداشت باید به این اصل توجه داشته باشیم «سنا و کنگره به‌دنبال آن هستند که جلوی بعضی از اقدامات و تعهدات آمریکا در حوزة رفع تحریم‌های بانکی و مالی را در فرصت باقی‌مانده از دولت اوباما که در برجام باید انجام می‌داد، بگیرند» تا بدین‌وسیله ترامپ بتواند در ادامه سیاست‌هایی که لابی صهیونیستی در آمریکا دنبال می‌کند، اقدامات خود را علیه جمهوری اسلامی به صورت قانونی دنبال کند.
نکتة دیگر پیرامون نقض برجام از سوی آمریکا که در قالب تمدید قانون تحریم‌های ۱۰ سالة ایران شکل گرفت، حضور و مشارکت ۵ کشور دیگر در زمان مذاکرات هسته‌ای بود. آنچه مسلم است ۵ کشور دیگر خود را متعهد به برجام دانسته‌اند بنابراین آمریکا به‌تنهایی نمی‌تواند به آن خدشه وارد کند زیرا برجام یک تعهد بین‌المللی است که در سازمان ملل و شورای امنیت به تصویب رسیده و قطعنامه‌های شورای امنیت پشتوانة آن است.
موضوع دیگر دربارة نقض «برجام» تحرک و اقدامات مسئولان و دولتمردان است، نگارندة مطلب براین باور است در نظام جمهوری اسلامی ایران، سخنان رهبر معظم انقلاب، حجت و به عبارتی فصل‌الخطاب است، به همین جهت زمانی که ایشان می‌فرمایند: «اقدام آمریکایی‌ها نقض برجام است» دیگر نباید کسی با الفاظ دیگری به بیان این اقدام آمریکایی‌ها بپردازد و همة مسئولان باید صریحاً به نقد این اقدام بپردازند.
معتقدم وزیر امور خارجه باید به شورای امنیت سازمان ملل این نقض برجام را گزارش کند و براساس قانونی که مجلس تصویب کرده و مسئولیتی که برعهدة شورای نظارت بر اجرای برجام گذاشته است باید مقابله به مثل صورت گیرد؛ این حق جمهوری اسلامی ایران است. حتی آقای ظریف «وزیر امور خارجه» باید با ۵ عضو دیگر به گفت‌وگو و رایزنی بپردازد و کمیته‌ای که در برجام به منظور نظارت بر حسن اجرای برجام در نظر گرفته شده است، وارد شود و این مسئله در قالب یک دعوی حقوقی به صورت کتبی به این کمیته اعلام تا آمریکا به‌عنوان نقض‌کنندة برجام، معرفی شود.
نکتة پایانی را به سیاست‌های دولت جدید آمریکا اختصاص می‌دهم. معتقدم با ورود «ترامپ» به کاخ سفید، سیاست‌های ایالات متحده در رابطه با مسایل منطقه با اروپا رو به واگرایی می‌گراید. آنچه مسلم است، اروپا قطعاً با سیاست خارجی رئیس‌جمهور جدید آمریکا همسو نخواهد شد و حتی در زمینة نظامی در حال حاضر گزینة جدایی اروپا از ائتلاف ناتو، مطرح می‌باشد.
با وجود ادامة تحریم‌ها علیه ایران، در اینکه در آیندة پیش‌رو ترامپ توان اجماع‌سازی بر ضدایران را داشته باشد، نظر به وجوه افتراقی بین سیاست خارجی آمریکای جدید و اروپا، خود محلی از تردید است.

*تحلیل‌گر مسائل بین‌الملل