به گزارش «نماینده»؛ متن این سخنرانی به شرح زیر است:

بسم الله الرحمن الرحیم
با سلام خدمت حضار محترم و جناب آقای روحانی

  ضمن تشکر بابت فرصتی که در این روز در اختیار دانشجویان قرار داده اید متناسب  با روز دانشجو نکاتی را عرض می نمایم.

پاییز آخر دولت یازدهم است و طبیعتا مجالی برای طرح موضوعات تازه فراهم نیست، چرا که انبوهی از وعده های عمل نشده و شعار های بر زمین مانده جنابتان هنوز در گوش مردم است و این روزها مردم از خود سوال می کنند، سرنوشت تدبیری که وعده داده شده بود چه شد؟

سه سال از بهترین سال هایی که می توانستید برای حل مشکلات کشور تلاش کنید، با تمام توان برای انعقاد قراردادی صرف کردید، که اکنون مانند آب آخوردن نقض شده است. همان آب خوردنی که آن را هم به رفع تحریم ها گره زده بودید. برجام جوان‌مرگ شد و ما به خاطر هزینه های سنگین و غیر قابل بازگشتی تحمیل شده بر ملت ایران، از نقض این معاهده ناراحتیم، اما آنچه بیشتر مایه ناراحتی است؛ سیاست شخص شما در پیوند زدن همه ی موضوعات به مذاکرات هسته ای بود.

شما بر آن بودید تا با دستور و بخشنامه  برجام را آفتابی تابان و موهبت الهی توصیف کنید. دستور دادید برجام  در مدارس تدریس شود! به نماد انرژی هسته ای پشت اسکناس پنج هزار تومانی هم رحم نکردید، غافل از اینکه کارآمدی برجام به اینها نبود. به جیب مردم بود، به سفره ی خانواده ها بود، به چرخیدن چرخ زندگی ملت بود، به ارج و آزمایش و ۱۲هزار واحد تولیدی بود، که در دولت حضرت عالی تعطیل شد، آن هم به واسطه ی واردات افسارگسیخته  و بی سابقه در تاریخ جمهوری اسلامی از توپ بدمینتون تا سنگ قبر!

آقای دکتر روحانی
متاسفانه شواهد روشنی  برعادی شدن فساد در دولت حضرت عالی وجود دارد. مدیری که در دولت شما خائنانه ماهانه ۵۷میلیون تومان دریافت می کرد، توسط سخنگوی دولت ذخیره نظام معرفی شد. مردم نمی خواهند رئیس جمهور در مقام دفاع از مفسدان اقتصادی توجیه بتراشد و با تغییر ادبیات،  دزدی   ۸۰۰۰  میلیاردی از صندوق ذخیره فرهنگیان را، معوقه بانکی بنامد، در حالیکه می داند، هستند  فرهنگیان، کارمندان و کارگرانی  که با حقوق‌هایی ناچیز روزگار می گذارانند.

شب پرداخت یارانه ی ۴۵۵۰۰ تومانی برای دولتی مصیبت عظمی است که در فیش نجومی مدیرانش حق اوقات فراغت فرزندان وجود دارد. در کشوری که میلیون ها نفر از حداقل ها محروم اند، وزرای هزار میلیاردی شما با درد مردم بیگانه اند. وزیری که تمام کارنامه اش در حوزه ی راه و مسکن با واژه ی آشنای تقریبا هیچ قابل توصیف است، با یادآوری ((بیمه بودن قربانیان حادثه ی قطار)) به زخم مردم نمک می پاشد. وزیر دیگری  که شما او را پدر صنعت خواندید الاحق و الانصاف به خوبی پدر صنعت را در آورده است.

قرار بود صدروزه مشکلات مردم را حل کنید، قرار بود گشایش اقتصادی ایجاد شود، قرار بود در نخستین قدم بیکاری کاهش پیدا کند اما؛ دولت در فساد اقتصادی رکورد شکنی کرد، در ثبت بالاترین نرخ بیکاری پس از انقلاب رکورد شکست، در تعطیلی هزاران بنگاه تولیدی رکورد شکست، در واردات بنزین و سنگ پا هم رکورد شکست. با این همه ریاست محترم جمهور، مانند شعارهای شب انتخابات ۹۲ به جای اقدام و عمل هنوز هم در مقام مطالبه و انتقاد و اعتراض از مسائل و مشکلات بر می آیند. گویا این مردم هستند، که باید شرمسار کاستی ها و نواقص باشند.

جناب آقای دکتر روحانی
تمام این اتفاقات در حالی رخ داده است که نظام اسلامی با بیشترین انعطاف به استقبال ایده های دولت برای رفع مشکلات کشور رفت و هر آنچه که برای عمل به وعده های خود نیاز داشتید در اختیار شما قرار داد. به راحتی مذاکره کردید و آنچه می‌خواستید خیلی سریع در داخل مورد تصویب قرار گرفت، حتی از بعضی خط قرمزها عبور کردید، با این وجود در حل مشکلات اساسی کشور ناتوان بودید. بدانید که قطار ناکارآمدی دولت با صدقه ی حکومتی به ریل باز نخواهد گشت.

اکنون که دیگر فاتحه ی برجام را خوانده اند در این فرصت باقی مانده، برای حل مشکلات واقعی مردم فکری بیاندیشید با مردم روراست باشید و به خاطر آنچه وعده دادید و عملی نشد از این ملت شریف عذرخواهی کنید.