روزنامه آرمان امروز سه شنبه ۹۵/۴/۱۵ طی گزارشی با عنوان «اخم به غیبت عارف در افطاری روحانی» نوشت: محمدرضا عارف در مراسم افطار نمایندگان با رئیس‌جمهور غایب بود؛ غیبتی که نمی‌توان ساده از کنار آن عبور کرد! این روزها رئیس فراکسیون امید در مجلس تمایلی به دیده شدن در کنار اعضای دیگر این فراکسیون ندارد و به نظر می‌رسد تمایلی به سخن گفتن درباره موضوعاتی ندارد که نمایندگان دیگر در آن حاضر و نقش‌آفرین هستند. نزدیک‌ترین گمانه به این رفتار انتخابی عارف همان انتخابات ریاست مجلس است که گفته شد برخی اعضای فراکسیون امید رای به لاریجانی دادند و نه عارف! که البته این نارضایتی او پیش از آن هم اعلام شده شود، چنانکه درباره طیف لیست‌های انتخاباتی گفته بود:«جمع‌بندی ما این شد که اگر این افراد یعنی اعضای لیست امید، نمایندگان جریان اعتدال هستند باید حضورآنها را در لیست بپذیریم؛ اگرچه ممکن است عقبه اصولگرایی هم داشته باشند. چون ما از ابتدا گفتیم که با اصولگرایان ائتلاف نمی‌کنیم و این را جدی می‌گفتیم و پایبند هم بودیم و بنا نبود با اصولگرایان ائتلاف کنیم. اگرچه من اوایل ائتلاف ۳۰ نفری با اصولگرایان را مطرح کرده بودم که از آن پیشنهاد استقبال نشده بود. ما تاکید داشتیم که لیست ما اصلاح‌طلبی باشد. اما بعد وقتی ائتلاف با «نمایندگان دولت» مطرح شد، نمایندگان این جریان می‌توانستند عقبه اصلاح‌طلبی یا اصولگرایی داشته باشند. ما در لزوم حفظ سرمایه ۹۲ کاملا مشترک هستیم. ما معتقدیم آن سرمایه متعلق به اصلاح‌طلبان است یا می‌توانیم بگوییم سهم بزرگی از این سرمایه متعلق به جریان اصلاحات است.» که درنهایت هم احتمال داده شد کاندیداهای غیراصلاح‌طلب به عارف رای نداده بودند. چنین روندی سبب شد که عارف عطای هیات رئیسه را به لقایش ببخشید و برای جلوس بر کرسی های نایب‌رئیسی هم تمایلی نشان نداد.

تایید انتقاد از دولت

در ادامه ریشه یابی غیبت عارف در افطاری نمایندگان با دولت باید مروری هم بر گذشته داشت، یعنی آن هنگام که او از رقابت انتخابات زیاست جمهوری ۹۲ انصراف داد تا روحانی پیروز شود. اما از گوشه و کنار شنیده شد که عارف در انتظار حمایت روحانی از او در انتخاب رئیس مجلس در عوض انصراف او در سال ۹۲ بوده که چنین انتظاری از نظر قانونی امکان‌پذیر نیست، چون روحانی رئیس‌جمهور است و نباید از او انتظار حمایت از کاندیدایی برای ریاست بر قوه دیگر را داشت. برخی نیز به عارف القا کردند که روحانی از ریاست لاریجانی حمایت کرده است. در این بزنگاه بود که حزب اعتدال و توسعه که دبیرکلی آن بر عهده محمدباقر نوبخت و از حامیان روحانی است، در همایشی که در سالن اجلاس سران برگزار کرد، از علی لاریجانی برای سخنرانی در آن مراسم دعوت کرده بود که عده‌ای این اقدام را حمایت دولت از لاریجانی تلقی کردند و برای القای برداشت خود به عارف درباره سخنرانی لاریجانی تلاش زیادی کردند. نباید از این موضوع به راحتی عبور کرد که اگر چه دفتر عارف برخی اظهاراتی را که به نقل از او در انتقاد به روحانی و دولت یازدهم می‌شود تکذیب کرده و می‌کند اما برخی رفتارها حتی اگر دلیل متقنی هم داشته باشد در انظار نشانی از همراهی با دولت ندارد که عدم حضورش در مراسم افطاری رئیس‌جمهور با نمایندگان می‌تواند تاییدی بر این ادعا باشد.

واکنش مخالفان اعتدال به غیبت عارف

دیروز بهترین روز برای دلواپسانی بود که به‌دنبال موضوع برای هجمه به دولت و رئیس‌جمهوری بودند و این روزها پیگیری فیش‌های حقوقی نجومی وقت و انرژی زیادی از آنها گرفته است. مثلا کانال مستضعفین که از مخالفان دولت است درباره غیبت عارف نوشت: «عارف رئیس فراکسیون امید در دیدار نمایندگان با روحانی شرکت نکرد؛ اگه منم به نفعشون کنار می‌کشیدم و اونا تنهام میذاشتن، شرکت نمی‌کردم» یا گروه تلگرامی دیگری نوشت: «ضیافت افطار رئیس‌جمهور با مجلسی‌ها در حالی برگزار شد که محمدرضا عارف بزرگ‌ترین غایب این نشست بود. برخی محافل از دلخوری وی از دولت و حزب اعتدال و توسعه در ایام انتخابات هیات‌رئیسه مجلس خبر می‌دهند». کانال دیگری هم نوشت:«عارف در افطاری روحانی شرکت نکرد. وی ازحمایت دولت از علی لاریجانی دلخور بوده و به نظر می‌رسد غیبت عارف در این جلسه نیز بی‌ارتباط با این مساله نبوده است.» یکی از کانال‌های منتقد دولت یازدهم اینگونه نوشت که «عبور از روحانی! عارف رئیس فراکسیون امید در دیدار نمایندگان مجلس با رئیس‌جمهور شرکت نکرد.» درگروه دیگری از غیبت عارف چنین استنباط شد که«مهندسی انتخابات هیات‌رئیسه کمیسیون‌ها کار دست اعتدالی نماها داد» و... اینچنین بازخوردهایی از غیبت عارف در مراسم افطاری رئیس‌جمهور به‌طور حتم ضربه به برنامه‌هایی است که اعتدالیون و اصلاح‌طلبان با امید زیاد برای تحقق آن وارد خانه ملت شدند و از سوی دیگر دولتی را که بیش از دولت اصلاحات مورد هجمه مخالفان است وارد چالش جدیدی می‌کند.

کسی نمی‌داند چرا!

هیچ کس دلیل غیبت عارف در افطاری رئیس‌جمهور را نمی‌داند. شبکه‌های مجازی منتسب به او هم در این باره سکوت کرده‌اند. تنها دیروز یکی از نمایندگان تهران در مجلس گفت: گمان نمی‌کنم عدم حضور عارف در نشست دولت و مجلس علت خاصی داشته باشد. محمدرضا نجفی افزود: عقده‌ها و مسائل شخصی در یک سطح بین بزرگان ما موضوعیت ندارد و حتی دلیلی هم برای توجیه این مساله وجود ندارد. همچنین الیاس حضرتی نماینده دیگر تهران در مجلس در این باره اظهار بی‌اطلاعی کرد. به نظر می‌رسد برای تداوم مسیر امید باید از موضوعات و گلایه‌های کوچک به راحتی عبور کرد و به اسم حامی باری هم وزن مخالفان بر دولت تحمیل نکرد. بهتر است عارف بار دیگر اظهارات رئیس ستاد انتخابات اصلاح‌طلبان در تهران را بازخوانی کند و به آن بخش اظهارات علی صوفی مبنی بر اینکه «آقای روحانی و آقای عارف هر دو به یک جمع‌بندی مشترک از شرایط کنونی رسیده بودند و تصمیم گرفته بودند جریان اصلاحات و جریان هوادار آقای روحانی به صورت متحد و با انسجام کامل وارد رقابت‌های انتخابات مجلس شورای اسلامی شوند. البته برخی تلاش کردند بین جریان اصلاحات و جریان حامی آقای روحانی اختلاف و فاصله ایجاد کنند که در عمل موفق به این کار نشدند. کار به جایی رسیده بود که هرگاه حزب اعتدال و توسعه موضعی برخلاف اتحاد اصلاح‌طلبان و اعتدالیون می‌گرفت آقای روحانی شخصا دخالت می‌کردند و اجازه نمی‌دادند این اختلافات عمیق‌تر شود.» توجه ویژه داشته باشد که رمز تداوم پیروزی همین گذشت ها و مداراهاست.