عباس دیلمی‌زاده، مدیرعامل جمعیت خیریه تولد دوباره، در هفته نامه «نماینده» نوشت:

به نظر می‌رسد بیمه معتادن به موضوعی پیچیده در کشور تبدیل شده است. این در حالی است که چند دوره نمایندگان مردم در مجلس شورای اسلامی بودجه‌هایی را نیز برای اجرای آن در اختیار سازمان بیمه سلامت قرار دادند، البته این سازمان مدعی بود که بودجه مورد نظر کفاف پوشش خدمات مورد نیاز بیمه معتادان را نمی‌دهد. اما موضوع اصلی این است که صورت مسئله به صورت کاملاً اشتباه فهمیده شده است و به صورت غلط نیز پیش می‌رود. این امر همچنان برپایه‌های اشتباه طرح‌ریزی و اجرایی می‌شود. درحالی که در تمام دنیا اعتیاد به عنوان یک بیماری مشخص شناخته شده و افرادی که تحت پوشش هر بیمه‌ای قرار دارند، آن شرکت بیمه هزینه‌های درمان آنها را پرداخت می‌کند. به این معنا که اگر فردی دچار مشکل و بیماری اعتیاد شد، هزینه‌هایش مانند درمان سایر امراض توسط شرکت بیمه پرداخت می‌شود، چرا که این فرد در گذشته هزینه‌هایی را بابت سهم خود برای بیمه شدن به شرکت‌های بیمه پرداخت کرده است.

بنابراین در این شرایط هم شرکت بیمه موظف است که خدمات لازم را برای این فرد ارائه دهد. اما در ایران روند مورد نظر به سمت دیگری رفته است. اینکه دولت پولی را به شرکت بیمه بپردازد و شرکت بیمه پس از دریافت این پول هزینه معتادان را پرداخت کند و سهم خود را نیز بردارد، به نظر می‌رسد شیوه غلطی است و شباهت زیادی به بحث یارانه دارد که در گذشته وجود داشته و اجرایی می‌شده است. این درحالی است که به هیچ عنوان نمی‌توان نام این روند را بیمه گذاشت. معنا و مفهوم بیمه این است که یک فرد در طول سالیانی که عمر می‌کند هزینه‌ای را به شرکت بیمه می‌پردازد تا در مقابل هزینه‌های درمان بیمه شود. اعتیاد هم بخشی از این کل به عبارتی نوعی بیماری است و یکی از تبصره‌های ماده 15 قانون مبارزه با مواد مخدر هم شرکت‌های بیمه را ملزم به پوشش دادن خدمات در این زمینه کرده است، اینکه من به عنوان شخصی که هزینه‌هایی را در طول سال‌ها به آن شرکت پرداخت کرده‌ام، باید هزینه‌هایم را پوشش دهد. البته شرکت‌های بیمه نیز با طرح این مسئله که بودجه کافی برای این اقدام ندارند، در طول سال‌های گذشته بودجه‌هایی را از دولت گرفته‌اند، اما در عمل هیچ اقدام درست و مؤثری را انجام نداده‌اند.

مهم است، ما بدانیم تعداد زیادی از معتادان کشور ما در طبقه‌بندی معتادان فقیر و افرادی در طبقه پایین جامعه هستند که برای تأمین هزینه‌های درمان خود وجهی را ندارند که بپردازند. بنابراین این سیستم رفاه اجتماعی و سلامت است که باید بتواند هزینه‌های آنها را پوشش دهد. هرچند که تاکنون شرکت بیمه نتوانسته است در این زمینه پوشش خدمات لازم را ارائه دهند و امسال نیز اعتباری در مجلس برای این امر در نظر گرفته نشده است.

 براین اساس از نمایندگان مجلس شورای اسلامی انتظار داریم که به صورت اصولی و دقیق موضوع بیمه و پوشش خدمات اعتیاد را در بیمه پایه بگنجانند و به عنوان یک مصوبه به بخش زیادی از خانواده‌های معتاد کمک کنند، زیرا که‌هزینه‌های درمان اعتیاد، بر دوش خانواده فرد معتاد است.

ضمن اینکه اجرایی شدن بیمه مذکور می‌تواند روی موضوع کاهش اعتیاد تأثیرگذار باشد. واقعیت این است که فقر و اعتیاد رابطه معناداری با هم دارند، اعتیاد باعث فقر می‌شود. اگر ما اکنون برای درمان بیمار از سوی دولت و سیستم‌های سلامت هزینه نکنیم، باید چند برابر آن را در آینده بپردازیم، زیرا که اعتیاد و ادامه روند آن باعث فقر معتاد و خانواده‌اش خواهد شد و سیستم سلامت هم باید تاوان سنگینی بپردازد. بنابراین یک سیستم درست بر پایه علم اقتصاد و بهداشت توصیه می‌کند که دولت هزینه‌های درمان را تا حد امکان بپردازد.