«نماینده» ؛ حجت‌الاسلام ثمری / خداوند بشر را به عنوان سید خلق، خلق کرده است و به آن هم یک قیمتی داده است که باید ماحصل زندگی ما عبدالله باشد.

مکلف از آن جهت که یک سری وظایف شرعی بر روی دوش ماست، برای تحقق حکم خداوند که اعضا و جوارح ما برای خداوند باشد و از طرفی هم در کنار تکلیف، مسئول هستیم. بابت کارهایی که انجام داده‌ایم سؤال خواهد شد، چقدر از امانتی که خداوند به ما داده است، درست استفاده کرده‌ایم؟ بزرگترین امتیازی که پیامبر(صلي‌الله‌علیه) با تمام ویژگی‌های منحصر به فردی که دارند و مسبب ایجاد عالم خلقت هستند بعد از فریضة صلوات، اظهار داریم که اشهد ان محمد رسول‌الله صلوات الله علیه.

شب 17 ماه مبارک رمضان شبی است که پیامبر(صلي‌الله‌علیه) به معراج می‌رود. معراج جزو اسرار ایشان است. جزئی از اعتقاداتی است که به قول فرمایشات امام صادق(علیه‌السلام): «یکی از ویژگی‌های پیروان مکتب اهل بیت (علیهم‌السلام) اعتقاد به معراج است. قرآن تعبیری را که برای سفر روحانی پیامبر اکرم (صلي‌الله‌علیه) به کار می‌برد «سُبْحانَ الَّذی أَسْری» بالاترین مرتبه است.»

آنچه از ما می‌خواهند این است، ترک محرمات الهی، انجام واجبات الهی. به همان اندازه که کسی بتواند به این نقطه ورود پیدا کند، به همان اندازه هم می‌تواند از زندگی‌اش لذت ببرد و به همان اندازه توانسته است به اهداف خلقت جامۀ عمل بپوشاند و از نعمت‌هایی که خداوند به وی عنایت کرده استفاده کند. غیر از این اگر باشد که نتوانیم از نعمات الهی کمال استفاده را ببریم، قرآن تعابیری عجیب را در این باره به کار برده است و می‌فرماید: «أُوْلَـئِکَ کَالأَنْعَامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ» انسان اگر از دامنه و تکلیف خود جدا شود، به پست‌ترین حد ممکن می‌رسد تا جایی که کالانعام در روز قیامت به خداوند شکایت می‌کنند: «چرا اینها را شبیه ما ظاهر نمودی.»

در دایرة تکلیف و مسئولیت فردی باید تأمل و تفکر نمود تا بتوانیم معنای فروش به خدا و الهی شدن و مقام بلند و بالای معنوی شدن نسبت به الگوهایی که خداوند برای ما قرار داده است، مانند اهل بیت(علیهم‌السلام) و انبیا(صلي‌الله‌علیه) را درک کنیم. لازم است در فرصت‌هایی که داریم تأمل بنماییم و تکلیف و مسئولیت خود را به درستی انجام دهیم. تکلیف، وظیفه‌ای است که امروز به روی دوش ما نهاده شده و مسئولیت لحظه‌ای است که از امکاناتی که خداوند به ما داده است، سؤال می‌نماید.

خداوند متعال می‌فرماید: «وَ مَنْ یُعَظِّمَ شعائِرَ اللّه فَإنَّها مِن تَقْوی القلوب.» هرکس شعائر الهی را بزرگ دارد، این کار نشانۀ تقوای دل‌ها(ی آنها ) است.