«نماینده» ؛ آیت‌الله محمدعلی جاودان / در آیه ۲۴ سوره مبارکه توبه می‌فرماید: «اگر پدر و مادر و برادرتان و کسان‌تان، تجارت و خانه و باغ‌تان، اگر اینها را از خدا بیشتر دوست بدارید، فَتَرَبَّصُوا.» اما آنها که ایمان دارند، محبت و عشق و علاقه‌شان به خدای متعال شدیدتر است. نشانه‌اش این است که انسان کدام را فدای کدام می‌کند. شما پولتان را فدای بچه‌تان می‌کنید. گاهی حتی خودتان را فدای بچه‌تان می‌کنید. معلوم می‌شود که او را بیشتر دوست دارید. اما کسی خودش را فدای خانه‌اش نمی‌کند. اینگونه نیست که اگر کسی آمد این دیوار را خراب کند من بروم سینه سپر کنم که نیزه را به من بزند. کسی چنین کاری نمی‌کند. دیوار خراب شود، درستش می‌کنیم. مثلاً ببینید انسان هر چیزی را که بیشتر دوست داشته باشد، چیزهای دیگر را فدای آن می‌کند. مؤمن آن کسی است که خدا را بیشتر از همه چیز دوست دارد.

از هر کس که بپرسی، می‌گوید خدا را بیشتر دوست دارد. در عمل مهم است. وقتی مقایسه پیش می‌آید، یکی را فدای کدام می‌کند. مثلاً یک سال است که دارد فکر می‌کند خمسش را بدهد یا ندهد. نماز قضا دارم و مدام می‌گویم بخوانم. این مشکل است. اگر کسی اوایل تکلیف وضو و غسلش درست نبوده، مسائل نمازش درست نبوده، باید نماز آن دوره‌ها را بخواند. معمولاً هم گاهی دوازده سالگی تکلیف می‌شوند. مثلاً حالا بگوییم پانزده سالگی. آدم پانزده ساله هم باشد، چیزی بلد نیست. آن پدر و مادری که همه چیز را به بچه پانزده ساله‌اش یاد داده باشد، پیدا نمی‌شود. بنابراین احتمالاً نمازهای اوایل تکلیف همه ماها مشکل دارد. مقداری باید نماز قضا بخوانیم. بنده هم سال‌های جوانی مقداری خوانده‌ام. دو سه سالی نماز قضا خوانده‌ام. حالا هم که دارم نماز دوره‌های بعد را می‌خوانم. دوره پیرمردی.

مؤمن آن کسی است که خدا را از همه چیز بیشتر دوست دارد. یعنی اگر یک وقت پیش بیاید، آنها را فدا می‌کند. در ادامه می‌فرماید: «هنگامی که عذاب الهی را مشاهده کنند، خواهند دانست که تمام قدرت از آن خداست.» خدا پیش نیاورد. وقتی جهنم را دیدی می‌فهمی که قدرت خدا، قدرت اول است. اما چرا آدم آن وقت بفهمد؟ با دیدن عذاب خدا، انسان قدرت خدا را می‌فهمد. می‌داند و می‌بیند. عبارت می‌بیند است. وَلَوْ یَرَى الَّذِینَ ظَلَمُوا إِذْ یَرَوْنَ الْعَذَابَ ، می‌بیند. انسان در قیامت قدرت خدا را می‌بیند. علم خدا را می‌بیند. حسابگری خدا را می‌بیند. پادشاهی خدا را می‌بیند. مالکیت خدا را می‌بیند. آن آیه در خاطرتان نیست؟ در آیه ۱۶ سوره مبارکه غافر می‌فرماید: «لِّمَنِ الْمُلْکُ الْیَوْمَ؛ امروز مالکیت متعلق به کیست؟» می‌گویند هیچ‌کس جواب نمی‌دهد. نفس کش وجود ندارد. می‌گویند خودش جواب می‌دهد که لِلَّهِ الْوَاحِدِ الْقَهَّارِ؛ آدم آن روز این را می‌بیند. وقتی شما می‌بینی خدا مالک است، می‌دانی که خودت هیچ چیز نیستی. اگر آدم اینجا این را بفهمد، نجات یافته است.