به گزارش «نماینده» آمارهای رسمی سازمان دامپزشکی نشان می‌دهد که شیوع تب برفکی در ابتدای سال جاری در مقایسه با سال قبل به شدت افزایش یافته تا آنجا که تلفات ۲ ماهه دام‌ها به بیش از ۱۶ هزار رأس رسیده است. طبق اعلام رئیس سازمان دامپزشکی در سال گذشته حدود ۱۳ هزار رأس دام سبک بر اثر این بیماری در سطح کشور تلف شدند.

تب برفکی یا «بیماری دهان و پا» یک بیماری عفونی و کشنده ویروسی است که موجب بیمار شدن حیوانات زوج سم از جمله گاو و اعضای خانواده گاوسانان می‌شود. این ویروس عامل بیماری در ابتدا به مدت ۲ تا ۳ روز تب شدید ایجاد نموده و متعاقباً تاول‌هایی در داخل دهان و روی پا ظاهر می‌شود که ممکن است پاره شده و موجب لنگش حیوان شود. این بیماری بسیار واگیردار است و قطرات آیروسل دفع شده از حیوان آلوده، تماس با تجهیزات دامداری، غذا، وسایل نقلیه، البسه آلوده و حیوانات شکارچی اهلی و وحشی موجب گسترش بیماری می‌شوند. این بیماری به عنوان طاعون برای صنعت دامداری محسوب می‌شود.

کنترل بیماری منوط به واکسیناسیون، مراقبت شدید نقل و انتقال حیوانات، قرنطینه نمودن حیوانات مبتلا، اعمال محدودیت در خرید و فروش حیوانات و گاهی معدوم نمودن میلیون‌ها رأس دام است. گاو، گاو میش، گوسفند، بز، خوک، گوزن و آهو به بیماری تب برفکی حساس می‌باشند. انسان به ندرت به این بیماری مبتلا می‌شود.

«محمد اسماعیل سعیدی» نماینده مردم تبریز در مجلس درباره این بیماری که دغدغه این روزهای بسیاری از مردم شده است، گفت‌وگویی با هفته‌نامه «نماینده» داشته که مشروح آن را می‌خوانید:

* وضعیت تب برفکی در استان آذربایجان چگونه است؟

در استان آذربایجان شرقی و برخی استان‌های دیگر مشکلی به وجود آمده به نام تب برفکی. این بیماری خسارات سنگینی را از دامداران و روستاییان گرفته است. با توجه به اینکه عمده درآمد روستاییان به دامپروری و کشاورزی معطوف است و معیشت آنها از این محل تأمین می‌شود، کم آبی و خشکسالی‌ها از طرفی بر کشاورزی و تب برفکی نیز از سوی دیگر بر دامپروری اثرات سوء داشته و موجب خسارات سنگین شده است.

* علت شیوع و تلفات زیاد این بیماری چیست؟

وزارت جهادکشاورزی غفلت کرده و سازمان دامپزشکی هم به موقع واکسن‌ها را در اختیار دامداران قرار نداده است. بعداً هم برای اینکه این معضل به چشم نیاید به نوعی، لاپوشانی‌هایی انجام شد. این مسئولین در اثر غفلت، خسارات غیرقابل قبولی را به دامداران وارد کردند. به دلیل اینکه واکسن به اندازه کافی و در زمان مناسب در اختیار دامدار قرار نگرفته بود، عده‌ای که از وضعیت مالی مناسبی برخوردار بودند، به‌صورت شخصی اقدام به خرید واکسن از خارج کشور کردند اما بسیاری دیگر از مردم که امکان چنین کاری را نداشتند طی چند ماه گذشته سرمایه‌های خود را از دست دادند.

* وظیفه مسئولین در قبال این معضل چیست؟

مسئولین مربوط در وزارت جهاد کشاورزی و سازمان دامپزشکی و سایر افرادی که به نوعی در این موضوع دخیل هستند اولاً باید پاسخگو باشند و ثانیاً باید خسارات وارد شده به مردم را جبران کنند. در مورد دام‌های موجود نیز هنوز نیاز به واکسن وجود دارد که دولت باید هرچه سریع‌تر داروهای مورد نیاز را به دست مردم برساند. سانسور خبری در این موضوع به هیچ عنوان شایسته و قابل پذیرش نیست.

* پیامدهای عدم پیشگیری از شیوع این بیماری در بین دام‌ها چه بوده است؟

از اثرات این خسارات وارد شده به مردم موجی از مهاجرت‌ها از روستاها آغاز شده است که منجر به حاشیه‌نشینی و افزایش مشکلات اجتماعی خواهد شد. روستاییانی که منبع درآمد خود یعنی دام را از دست داده‌اند به حاشیه شهر مهاجرت می‌کند و تلاش خواهد کرد تا از طریق شغل‌های کاذب کسب درآمد داشته باشد.

* اگر صحبت پایانی وجود دارد، بفرمایید.

سؤال من از مسئولین امر این است که چرا خسارت‌های ناشی از این بیماری دقیقاً اعلام نمی‌شود؟ چرا اقدامات مؤثر هرچه سریع‌تر انجام نمی‌شود تا دامدار بیچاره بیش از این خسارت متحمل نشود؟ اقدامات انجام گرفته تنها مصداق نوش‌داروی بعد از مرگ سهراب بوده است.