به گزارش«نماینده»، روزنامه آرمان نوشت:

انصراف مشروط‌ عارف!

این روزها تعیین ریاست مجلس مهم‌ترین موضوع قابل بحث در محافل سیاسی است؛ بدون شک عارف و لاریجانی دارای ویژگی‌های خوبی برای مدیریت هستند که به راحتی نمی‌توان از آنها چشم پوشی کرد. عارف سال‌ها در کسوت وزیر و معاون اول دولت اصلاحات حضور داشته و چهره‌ای آرام و آکادمیک است که شرایط زمان را به خوبی برای نیل به اهداف ملت تشخیص می‌دهد و علی لاریجانی هم سال‌ها مدیریت خانه ملت را بر عهده داشته و دارد که کارنامه خوبی از جهات میدان دادن به دو جناح سیاسی کشور، ایستادگی در برابر تندروها، وحدت بخشی در پارلمان و... در کارنامه دارد که بقای او بر کرسی ریاست مجلس دهم را محتمل می‌کند.

اگرچه تا مشخص نشدن نتایج دور دوم انتخابات نمی‌توان نظر صریحی درباره آن به طور قاطع اعلام کرد اما اگر فرض بر حضور لاریجانی و عارف باشد آن‌گاه باید میزان رای این دو را بررسی کرد که به اعتقاد برخی لاریجانی شانس بیشتری برای جلوس بر کرسی ریاست دارد و عارف باید بار دیگر برای مصلحت کشور با ریاست خداحافظی کند اما آیا این کنار رفتن برای حامیان عارف و اصلاح‌طلبان خوشایند است؟ به طور طبیعی عارف نشان داده که اهل گذشت و ایثار برای کشور است که نمونه آن را در انتخابات ریاست‌جمهوری شاهد بودیم و عارف به نفع روحانی از رقابت منصرف شد و این‌بار هم انتظار از او چنین است که پس از مشخص شدن ترکیب اصلی مجلس دهم و بالا بودن رای لاریجانی برای ریاست او با این کرسی فعلا خداحافظی کند. اما چه باید کرد تا عارف بدون هزینه عرصه را برای ریاست لاریجانی فراهم کند؟ برخی کارشناسان عرصه سیاست معتقدند که در این مسیر باید بزرگان وارد شوند. بی‌شک تنها در زمانی حامیان عارف راضی به واگذار کردن عرصه ریاست مجلس به لاریجانی هستند که خواسته‌های آنان هم محقق شود که نخستین آن تشکیل فراکسیون اصلاحات در مجلس است که هدف آن انسجام بخشیدن به اصلاح‌طلبان در خانه ملت و تاثیرگذاری آنان در تصمیم‌گیری‌های مجلس است. شاید درخواست بعدی آنان نشاندن یک اصلاح‌طلب بر کرسی نایب‌رئیسی و ریاست چند کمیسیون مجلس باشد که در ازای بقای لاریجانی بر کرسی ریاست، طلب شود و چندین خواسته دیگر که در صورت کنار رفتن مشروط عارف مطرح می‌شود.

تضمین تحقق خواست اصلاح‌طلبان

اما چگونه باید به این امر اعتماد داشت که در صورت کنار رفتن عارف این خواست های اصلاح‌طلبان محقق شود که در اینجا نیاز به حضور بزرگان احساس می‌شود البته بحث اعتماد به لاریجانی مطرح نیست چرا که بارها دو طرف یعنی اصلاح‌طلبان و لاریجانی اعتماد به همدیگر را نشان دادند و تردیدی در این موضوع نیست اما باید توجه داشت که احتمال کارشکنی برخی برای عدم تحقق این وعده‌ها وجود دارد که در این زمان نقش بزرگان روشن می‌شود و درصورت عدم تحقق این وعده‌ها دیگر لازم نیست لاریجانی و عارف با یکدیگر رو به رو شوند بلکه بزرگان هستند که به آنها گوشزد می‌کنند سرنوشت کرسی ریاست چگونه تعیین شده است...