به گزارش «نماینده»، سیدعلی موسوی مقدم طی یادداشتی نوشت: صلح زمانی است که جنگی نیست و جنگ زمانی است که صلح پابرجاست. جنگ و صلح از مقولات متضادی است که وجود و عدم وجود هرکدام به دیگری وابسته است. سکه صلح دو رویه دارد. حالا این روزها صحبت از این است که دنیای آینده دنیای گفتگو است یا موشک.
موشک اگرچه یک سلاح نظامی و جنگی است اما یک روی سکه صلح هم است، در کل تسلیحات نظامی از مولفه هایی اند که باعث ایجاد صلح نیز می شوند. کارکرد سلاح دیگر تنها در زمان جنگ نیست بلکه خود تسلیحات نظامی بازدارندگی ای را ایجاد می کنند که برای صلح موثر و مفید اند. هرچند تصویر ذهنی همیشگی ما از سلاح و موشک بمباران بوده است و خونریزی و کشتار، اما در عصر حاضر موشکها و تسلیحات نظامی کارکردی صلح آمیز نیز پیدا کرده اند. دغدغه امنیت بشر را به سمتی برده است که برای حفظ آن نیازمند سلاح است، دنیای بدون تسلیحات نظامی غیر ممکن است و خیالی، پس بیاید در آن ورطه قدم نگذاریم و سعی کنیم واقع بین تر باشیم.
روی دیگر این سکه گفتگو است که از دل گفتمان ها شکل می گیرد. گفتمان ها دیدگاه های دو طرف مذاکره را نشان می دهد. کمتر گفتگویی را می توان یافت که پایه های آن بر تخاصم و درگیری بنیان نهاده شده باشد. گفتگو هنر همزمان گفتن و شنیدن است، واقعیت آن است که این هنر شرایط صلح را می سازد.   ذات گفتگو عجین با صلح است و تصویر ذهنی آن در تضاد با موشک و سلاح و جنگ، اما چه تفاوتی میان گفتگو و موشک وجود دارد؟ رابطه گفتگو و موشک با صلح چیست؟
اگرچه این دو مولفه در مقابل یکدیگر تصور می شوند اما هر دو کارکرد و کارایی ای را برای صلح دارند. صلح از فردای آخرین روز جنگ آغاز می شود و ایجاد صلح بر عهده موشک هاست. موشک و سلاح توان نظامیتان را بالا می برند و این توانمندی باعث ایجاد صلح می شود. هر چند مولفه های دیگری نیز در رابطه با موضوع صلح و ایجاد آن موثر اند، مولفه هایی مانند توسعه یافتگی، قدرت اقتصادی، توان فرهنگی و غیره اما حقیقت آن است که هیچ کدام به اندازه توانمندی نظامی در ایجاد صلح موثر نخواهد بود و یا لااقل در رابطه با کشورمان ایران و منطقه خاورمیانه فعلا اینگونه است.
سلاح ها و موشک ها تکلیف جنگ ها را مشخص می کنند، برنده و بازنده می سازند و یا توان هیچ گروهی بر دیگری چیره نشده و صلح متولد می شود، البته قبول است که این صلح شکننده خواهد بود. اینجا دقیقا نقطه اصلی بحث است و کار دیپلماسی و گفتمان ها آغاز شده و خط صلح شکننده ی ایجاد شده توسط موشک ها را به صلحی پایدار امتداد میدهد. گفتگو سر آغاز داستان نیست بلکه ادامه داستانی است که موشک ها آنرا آغاز کرده اند. گفتمان ها تلاش می کنند تا صلح را پایدار و مستحکم کنند.
اینکه ما دوست داریم سمت گفتگو برویم و یا سلاح مشکل همیشگی ماست، بد نیست اگر بگوییم که رفتار هیجانی باعث بروز این مشکل می شود که خود را در شرایطی قرار می دهیم که مجبوریم از هر دو خوب یکی را برگزینیم، این در حالی است که می شود هر دو را داشت و به هر دو نیز رسید. رسیدن به موشک برای ایجاد صلح هیچ منافاتی با گفتگو برای تثبیت صلح ندارد و این دو خیری است که هردو مهم و اساسی اند.
جهان همواره در نوسان جنگ و صلح بوده و خواهد بود. واقعیت این است که آینده نه برای جنگ مطلق است و نه برای صلح مطلق. دنیای آینده دنیای داشتن سلاح و خواستن برای گفتگو است همانگونه که به اقتصاد و فرهنگ هم نیاز است. یادمان باشد هرم توسعه چند وجهی است.

منبع: سراج24