به گزارش «نماینده»، سعید حجاریان از تئورسین های جریان اصلاح طلب از اواخر سال قبل بحث تشکیل پارلمان در سایه را در گفتگو با روزنامه دولتی ایران مطرح کرد و پس از آن روزنامه آرمان – روزنامه نزدیک به آقای هاشمی رفسنجانی- تلاش می کند آن را در فضای رسانه ای به یک موضوع جدی در سپهر سیاسی و فضای مجلس آینده تبدیل کند.

اما چرا پارلمان در سایه مطرح می شود؟ جدا از اینکه این پروژه تا چه اندازه ظرفیت تحقق دارد یا اینکه چه موافقان و مخالفانی به خصوص در میان بازیگران اصلاح طلب و اعتدالیون خواهد داشت اما نمی توان از اهداف پشت پرده افکار حجاریان به عنوانی یکی از تئوریسین‌های جریان اصلاحات غافل شد.

در یک نگاه راهبردی می توان موارد ذیل را در اینباره بیان کرد:

الف: اصلاح طلبان از هم‌اکنون معترف هستند که بخش اعظمی از کسانی که با برند اصلاح طلبی وارد مجلس دهم شده اند و حتی خواهند شد دارای گرایش هایی همچون اصلاح طلب مستقل، اصلاح طلب دولتی، اصلاح طلب معتدل و ... هستند که امید تشکیل فراکسیون قدرتمندی همچون اصلاح طلبان مجلس ششم بسیار کم است.

ضمن آنکه اینک تئوریسن های اصلاح طلب نیز معتقدند که نیروهای راه یافته به مجلس از طیف اصلاح طلب در سیاست ورزی، ورزیدگی کامل را نداشته و باید در اینباره نگران باشند. به همین دلیل فلسفه تشکیل پارلمان در سایه تلاش می کند ضمن ایجاد یک اجماع بالادستی در میان اصلاح طلبان مجلس آنها را در عرصه سیاست ورزی نیز تقویت کند.

ب: کسانی که مساله تشکیل پارلمان در سایه را مطرح می کنند بی شک خود و همفکران خود را نیز پیمانکار این تشکل در سایه می دانند. رسالت عمده پارلمان در سایه تقویت نفوذ اصلاح طلبان افراطی است که پس از بازیگری در فتنه ۸۸ مجال قانونی برای حضور در سپهر سیاسی کشور در سطوح عالی همچون مجلس را ندارند. پارلمان در سایه همچنین کمک می کند که چهره های که به خصوص در نسل اول مدعی جبهه دو خرداد هستند همچنان به عنوان اصلی ترین کنشگران این جریان باقی بمانند.  

ج: دو رسالت پیچیده تشکیل پارلمان در سایه را می توان در دو تاکتیک سیاسی برخی اصلاح طلبان پشت پرده طی سه سال اخیر یافت. پارلمان در سایه در ابتدا یکبار دیگر ایجاد محدودیت برای عارف در جریان اصلاح طلبی را دنبال می کند. برخی اصلاح طلبان پشت پرده همچنان نگران قدرت گرفتن عارف به عنوان نماد اصلاح طلبی هستند.

به همین دلیل پارلمان در سایه می تواند ضمن ایجاد محدویت های جدی برای عارف؛ او را نیز به نوعی تحت سیطره یک جریان بالا دستی در جریان اصلاح طلب قرار دهد. از سوی دیگر پارلمان در سایه تلاش می کند قطعا جای بزرگانی که این روزها اصلاح طلبان از آنها به عنوان بزرگان و عقلای اعتدال در کشور نام می برند را نیز به مجلس باز کند.

بزرگان اعتدال بزرگترین کارکردشان همانند گذشته برای اصلاح طلبان پشت پرده، همان تشدید و تفرقه در میان بدنه اصولگرایی است که همچنان آن را دنبال می کنند. از همین جا می توان به علاقه روزنامه آرمان برای تشدید نظریه پارلمان در سایه حجاریان را در فضای رسانه ای کشور و شریک شدن در آن را رمزگشایی کرد.

بر این اساس شاید بتوان مهمترین هدف راهبردی "پارلمان در سایه" را اینگونه تشریح کرد:

"ریل گذاری برای مجلس در راستای همسویی با بازیگران افراطی اصلاح طلب" و صدالبته زمینه سازی برای اهدافی چون فراکسیون های مجلس، اجرایی شدن برجام ۲،۳،۴ و... و اهداف ناتمام مجلس ششم و دست آخر اجرایی شدن تصمیمات بایگانی شده اتاق فکرهای فتنه های ۷۸ و ۸۸.